بعد از آغاز اعتراضات به گرانی ها در ایذه، درود، اندیمشک، دزفول، یاسوج، شهرکرد، جونقان و شهرستان فشافویه تهران، که خبرشان از پنج شنبه گذشته در شبکه های اجتماعی پخش شد، به مرور دامنه اعتراضات به تعداد دیگری از شهرهای کشور از جمله کلانشهرها کشیده شده و در تهران نیز شاهد حضور مردمی هستیم که نه تنها به سیاست های اقتصادی دولت رئیسی بلکه به شیوه حکومتداری جمهوری اسلامی و در راس آن علی خامنه ایی معترضند.
پاسخ غیرمسولانه نهادهای حکومتی به این حرکات اعتراضی در سه شکل خود را نشان داده که یکی از آنها شیوه متداول مقابله از طریق سرکوب است. خبرهای رسیده حاکی از آنند که در تمامی شهرهایی که اعتراضات جریان داشته و دارد نیروهای سپاه پاسداران، بسیج و یگان ویژه با شدیدترین شیوه ها، معترضان را مورد ضرب و شتم قرار داده و میدهند. از شلیک مستقیم به تظاهرکنندگان نیز ابایی ندارند بطوریکه در نتیجه این تیراندازی ها چند تن از هموطنان نیز جان خود را از دست داده و تعدای زیادی نیز زخمی شده اند.
همراه با اعمال سرکوب شدید، مسئولان حکومتی تلاش دارند صورت مساله را پاک کنند و در رسانه های رسمی اینگونه وانمود میکنند که گویا موضوع نه بر سر تنزل قدرت خرید مردم در مقابل گرانی لجام گسیخته بلکه دلیل اوضاع نابسامان بازار، تعجیل بی مورد مردم در تهیه کالاهاست. در نشست اخیر«ستاد به اصطلاح تنظیم بازار» آقای فاطمی وزیر صنعت با تبختر بیان میکند که روغن به اندازه کافی در کشور وجود دارد و لازم نیست که مردم برای تهیه آن به فروشگاه ها هجوم ببرند، اگر چند روزی صبر کنند میتوانند روغن را که قبلا ۱۳ هزار تومان بوده با قیمت جدید ۶۳ هزار تومانی به فور در بازار تهیه کنند. جناب وزیر فکر میکند مردم این توضیحات را لازم داشتند که آرام به خانه هایشان بروند و منتظر بنشینند تا قیمتهای جدید تثبیت شده و بعد به فروشگاه رفته و اقلام مورد نیاز خود را با پول های هنگفتی که در جیب دارند تهیه کنند. هم جناب وزیر و هم شخص رییس جمهور بی کفایت و مرید رهبر یعنی رئیسی جلاد، در این جلسه طوری صحبت کرده اند که تمامی امور بازار و اقتصاد کشور تحت کنترل اند و همه کالاها نیز در کشور وجود دارند و فقط مردم باید شکیبا باشند و با دولت همکاری کنند. اما واقعیت چیز دیگری است و مردم شاهدند که هر روز قیمت ها بالاتر و بالاتر رفته در حالی که درآمدها نازل، حقوق ها معوقه و سفره ها کوچکتر و خالی تر شده اند. گرانی های اخیر که از دید جناب وزیر صنعت بسیار هم عادی و طبیعی بنظر میرسد قطره ایی بود که کاسه صبر مردم را لبریز کرده و به خیابان کشانده است. واقعیت را مردم خوب میدانند که کدام است چرا که هر روز با آن درگیرند. مسئولان حکومتی و در راس شان علی خامنه ایی این «رهبر فرزانه» هرچقدر هم خود را به بیراه بزنند، یقه شان از دست مردم خلاصی نخواهد داشت.
سومین شگرد دولت در مقابله با اعتراضات مردم، انسداد کانالهای اینترنتی و سانسور خبری است. سرعت اینترنت پایین آمده و دسترسی به شبکه های اجتماعی محدودتر شده است. حاکمان دیکتاتور این را خوب یاد گرفته اند که از پخش خبرها جلوگیر کنند چرا که میدانند با مطلع شدن افکار عمومی در داخل و خارج کشور از دامنه اعتراضات و شدت سرکوبگری ها، رسوایی شان بیشتر و ادعاهای شان در مجامع بین المللی توخالی تر میشود. عجیب نیست که موقعیت جمهوری اسلامی از جمله در مذاکرات برجام هر روز ضعیف تر میشود.
علیرغم سرکوب شدید، علیرغم تلاش حاکمان در پاک کردن صورت مسئله و ایجاد انسداد خبری، اعتراضات همچنان ادامه دارند و حتی اگر برای چند روزی فروکش کنند باز فریاد مطالباتی مردم از کوچه و خیابانها بلند خواهد شد.
برای آنکه این حرکتهای مطالباتی و اعتراضی که حق طبیعی و قانونی شهروندان است نتیجه بخش بوده و دستاورد داشته باشند، نیازمند سازماندهی، برنامه ریزی، تداوم، استمرار و انسجام اند. تجارب سال های گذشته از جمله دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ و ... تجارب گرانقدری هستند که کمبود این پارامترها را با خود حمل میکنند. بهره گیری از این تجربه ها در راستای رفع کمبودهای آن یک وظیفه همگانی است.
آنچه که در عمل میتواند در خدمت چنین روندی قرار بگیرد:
۱- ایجاد هماهنگی با دیگر حرکتهای اعتراضی در دیگر شهرها و با دیگر حرکتهای صنفی و مطالباتی، دامنه حرکات را از پراکندگی به گستردگی تبدیل میکند.
۲- انتخاب سخنوگویانی که خواسته های معترضین را با نهادهای رسمی و رسانه ها پیگیری کنند یک ضرورت است. این سخنگویان میتوانند بطور مثال از میان معتمدین هر محله و شهر تعیین شوند و نه یک فرد، بلکه چند نفر باشند که در صورت تعقیب و پیگرد توسط ماموران حکومتی، ادامه کاری حفظ شود.
۳- از حرکتهای هیجانی و بی هدف که بخشا توسط خود ماموران و نفوذی های حکومتی دامن زده میشوند، پرهیز کرد.
۴- همچنین از شعارهای پراکنده و بی ربط دوری کرد.
۵- تدوین و اعلام خواسته ها انسجام حرکت را بهتر و قوی تر میکند،
۶- پافشاری بر پیگیری خواسته های اعلام شده باعث از جمله استمرار حرکت خواهد بود،
۷- ابراز نارضایتی، تشکیل تجمع های اعتراضی مطابق با قانون اساسی است و این را باید مرتب تکرار کرد. نه برای اینکه حکومتیان به آن گردن خواهند گذاشت که تاکنون هم این کار را نکرده اند، بلکه برای تاکید بر جوهره حرکتهای مردمی است که در ذات خود خشونت پرهیزند.
۸- لازم است که کانال های جدید و ابتکاری برای اطلاع رسانی از اخبار و وقایع در مقابل انسداد خبررسانی حکومتی ایجاد شوند و از کانال ها موجود بیشترین بهره را گرفت.
۹- تلاش پیگیر از تمامی کانال های ممکن برای حفظ جان دستگیر شدگان و آزادی آنها اصل همیشگی است.
بی تردید نکات دیگری می توان به این مجموعه اضافه کرد. مهمترین هدف اما این است که اعتراضات از حالات پراکنده، لحظه ایی و بی هدف بیشتر فاصله گرفته و شکل پایدار و هدفمندی بخود بگیرند. در این صورت هیچ سرکوبی و هیچ حکومتی توان مقابله با آن را نخواهد داشت. حکومت یا مجبور است که به خواسته های مردم تن بدهد و یا مردم امور مملکت را از دست مسئولان خودخواه و دیکتاتور بیرون می‌کشند و بدست نمایندگان خویش خواهند داد.
حجت نارنجی
دوشنبه ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۱
افزودن دیدگاه جدید