ژانویه 2019

چرا؟ چرا؟ از این‌همه اشتباه و آدرس اشتباه دادن درس نگرفتیم؛ هرگز تن به گفتگو و تلاش برای یافتن راه‌هایی برای هم‌گرایی برنیامدیم؟ همیشه پاسخ‌های از قبل آماده را در زرورقی از مسائل سیاسی پیچیدیم و بر آن مبنا صغرا و کبرا کردیم. پاسخ‌هایی که تنها می‌توانست و می‌تواند راضی‌کننده همان گروهان باقی‌مانده از لشگر سال‌های انقلاب باشد.

اگر نیروهای چپ نتوانند در زمین ریشه زنند با هر باد تندی مانند خاشاک‌های سرگردان به این یا آن طرف پرتاب خواهند شد. باور داشتن به قدرت انقلاب به معنی تکرار تودیواری آن یا سر دادن شعار «انقلاب سوسیالیستی» بر سر کوچه و بازار نیست. این فقط شعار دادن تو خالی است که نه مخالفین را می‌ترساند و نه به طرفدارانش امیدی واقعی می‌بخشد و نه اگاهی‌بخش است.

اهمیت استراتژیک و ارجحیت راهبردی دادن به گفتمان دوگانه جداگانه جمهوری یا پادشاهی در مرحله کنونی مبارزه و آن را در رأس راهبردی برنامه خویش قرار دادن می‌تواند خطایی نابخشودنی باشد. آن‌هم در شرایطی که به گفته تیتر خود بیانیه ضرورت زمان "نیاز مبرم ملی" و ضرورت همگرایی و مشارکت همگانی (ملی) است.

در این شماره می خوانید: 

- قصاب تشکلهای کارگری، خواستار چە نوع تشکلی است؟
- یا کار یا بیمه ی بیکاری
- کودکان کار در مواجه با سختی ها و استثمار روزافزون بی دفاعند!
- چرا هنوز این همه شغل وجود دارد؟ (بخش دوم)
- اتحادیه‌های کارگری و بنای یک پیکربندی اعتراضی ویژه تونس – بخش دوم
- نقش«طبقه کارگر» و «جنبش مدنی» در گذار از جمهوری اسلامی ایران

کارگران از حذف یارانه‌ها به وسیله دولت احمدی‌ن‍ژاد به این باور رسیده اند که این سیاست یعنی آزادسازی قیمت‌ها و برقراری مقرری یارانه عملا به خالی‌تر شدن سفره آنان و هزینه شدن پس اندازهای احتمالی انجامیده‌است و این خود به درجه‌ی بالایی معیشت کارگران را با کاهش جبران‌ناپذیری روبرو ساخته است.

بحث و گفتگو با مسعود فتحی، عضو هیئت سیاسی حزب چپ ایران (فدائیان خلق) و سردبیر سایت عصر نو                                    
در تالار تلگرامی حمایت از زندانیان سیاسی و عقیدتی

این گفتگو در تاریخ 21 دی‌ماه 1397 برابر با 11 ژانویه 2019 انجام شده است

چپ باید از منزه طلبی بیرون زند و این بداند که تنها در ورود به صحنه است که می‌توان نیرو شد و سنگر واننهاد و جبهه را نباخت. آنکه مسئله اصلی‌اش حفظ "پاکیزگی" باشد و منزه ماندن، بداند که بازنده پیشاپیش در سیاست است.

جریان چپ در درون جمهوری‌خواهی، جریانی است که همواره مشکل اصلی‌ را در ولایت‌فقیه و قانون اساسی‌ جمهوری اسلامی می‌بیند و آن سیاستی را درست می‌بیند که لغو ولایت‌فقیه و تغییر قانون اساسی‌ را مرکز تحلیل سیاسی خود بداند. این جریان ازاین‌رو‌ در سنت چپ است که به‌طور عمده بر تحولات بنیادین توجه دارد؛ همچون مقابله سیاسی مستقیم علیه ولی‌فقیه و یک نوع مبارزه سیاسی منفی‌ علیه حاکمیت.

در واقع تصمیم بە تشکیل شورای اسلامی در کارخانە هفت تپە تصمیم بە انحلال غیر قانونی سندیکا و شورای مستقل کارخانە بود. حال این پرسش پیش می آید کە اگر آقای ربیعی و دوستانش در خانە کارگر قصد گسترش تشکل های کارگری را دارند و قصد شان سوءاستفادە از موقعیت و گرفتن ماهی از آب گل آلود نیست، چە دلیل دیگر موجب شدە است کە آنها قصد کردەاند شورا و سندیکای موجود هفت تپە را منحل و به جایش شورای اسلامی بکارند؟