اما به‌طورکلی کنش سلبی مردم در انتخابات علیه سیستم را باید در کنارجنبش‌های مطالباتی گسترده در مسیر بغرنج و پرپیچ و خم شکل‌گیری اعتصابات سراسری و نیز سربلند‌ کردن اعتراضات و خیزش‌های خیابانی، هم چون سه ضلع اصلی مقاومت جاری در زیر پوست جامعه در نظر‌گرفت که در پیوند با یکدیگر و تقویت کلیت خویش، سه ضلع مثلث  برمودائی را تشکیل می دهند که قادر به غرق کردن کشتی نظام در اعماق خودهستند.

اصولا در زمانی کە رژیم بود و نبود اش از طرف مردم بە چالش کشیدە می شود و اقداماتی هم کە برای خلاصی از تهدید سرنگونی انجام می دهد بی ثمر می ماند، اگر برای نجات خودش بە بخشی از وابستگان پیشین خودش کە استعداد سازش و تسلیم و تمکین بە خود را را در آنان می دید و آنها را از قدرت کنار نهادە بود رجوع نمی کرد عجیب بود. در همە ی رژیمهای دیکتاتوری چنین می کنند.

ما فارغ از این که پزشکیان بخواهد یا بتواند کارهایی در راستای منافع مردم انجام دهد یا نه ، همچنان به سازمان دادن و گسترش جنبش های اجتماعی به عنوان مهم ترین اهرم فشار به حکومت و عقب نشینی آن فکر می کنیم ، ما از هر اقدامی که بتواند درد و آلام مردم را کم کرده و به باز شدن فضای سیاسی و کاهش سرکوب ها کمک کند ، حمایت کرده و آنرا تشویق می نماییم

تغییر راهبردی در سیاست های کلی نظام، نیاز به فروریزی نظم در ساختمان قدرت حاکم دارد. چشم انداز، درهم شکنی نظام است که بی هیچ سوخت و سوزی دیر یا زود رخ خواهد داد و  فعل و انفعالات کم جان در بالا نمی‌تواند جلوی تشدید و تعمیق چالش بین جامعه و نظام را بگیرد. راس نظام گرچه گریزی از خرید زمان و نوعی «عقب نشینی قهرمانانه» ندارد، اما این ناگزیری به معنی تغییر سیاست نیست. از عوامل موثری که رهبری نظام را مجبور کرد تا در روی‌کرد خالص‌سازی شتابان خود اندک تعدیلاتی وارد آورد، نتایج مفتضح «انتخابات» دو مجلس شورای اسلامی و خبرگان از نظر عدم شرکت بود

می توانیم از زمینه مثبت مخالفت اکثریت مردم با جمهوری اسلامی برای شکل گیری یک اپوزیسیون متحد بهره گیریم، مشروط بر اینکه هر فعال و جریان سیاسی به سهم خود در جهت انسجام و هماهنگی بکوشد. راه نزدیکی و هماهنگی و اتحاد نیروها از گفتگو برای ایجاد مرکزی برای هماهنگی می گذرد. در این مرکز قرار نیست هیچ کدام از جریانات به سود دیگری از پرنسیپ های خود کوتاه بیاید. نیروهای چپ با مبانی و معیارهای خود سیاست نزدیکی را دنبال کنند.