رفتن به محتوای اصلی

اعتصابها واقعی هستند، "دستوری" نیستد!

اعتصابها واقعی هستند، "دستوری" نیستد!

اعتصاب های کارگری با ردیگر در حال افزایش هستند. حدود ٣٠ اعتصاب کە اکثرشان در واحدهای بزرگ و مهم صنعتی شروع شدە در هفتە های اخیرشکل گرفتە اند.

تعدادی از اعتصاب ها مانند اعتصاب هایی کە در عسلویە و پالایشگاە آبادان و تهران شکل گرفتە بە گفتە رهبران شان هم صنفی هستند و هم بە منظور نشان دادن همبستگی و همراهی با جنبش انقلابی بودە است.

تعداد دیگری ظاهرا برای خواستهای صنفی هستند. چند تجمع از طرف کادر درمانی با مشارکت پزشکان، دانشجویان سال آخر پرستاری نیز در شهرهای شیراز، قزوین و تهران هم برگزار شدە کە در تهران مورد یورش سرکوبگران قرار گرفتە است همە اینها نیز از نوع اعتصابات صنفی- سیاسی هستند.

اصولا در شرایط فضای انقلابی هر اعتصابی ولو صنفی خصلت سیاسی هم پیدا می کند. هیچ کدام از این اعتصابات بە دستور کسی شروع نشدە است. همگی آنها دارای زمینە قبلی بودە و اعتصاب خواست خود کارگران بودە است.

مترو رانان تهران در میانە این هفتە با صدور بیانیەای آشکارا پشتیبانی و حمایت خود از اعتراضات مردم را اعلام و سرکوب معترضان را محکوم نمودە و خواستار توقف سرکوبها و بە رسمیت شناختن حق اعتصاب و اعتراض شدند.

بە گزارش شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی کمپینی با هدف برگزاری اعتصاب های حمایتی از جنبش انقلابی و مطالبات مردم از ٧ آبان راە اندازی و فعالیت اش را آغاز کردە است. همە این اعتصابها و اعتصاب های دیگری کە بە آنها خواهند پیوست زمینە و ریشە در مطالبات سرکوب شدە کارگران و زحمتکشان دارند و بە هیچ وجە صفت "دستوری" بودن بە آنها نمی چسبد.

آن کسانی کە این صفات را برای اعتصابات ابداع می کنند و "صحبت از آعتصاب آری، اما اعتصاب دستوری نە" در واقع یا شناختی درستی از مبارزات کارگران در سالهای گذشتە ندارند و یا اصولا مثل سرکردگان خانە کارگر از اساس مخالف اعتصاب های سیاسی هستند. اعتصاب سیاسی در ایران و جمهوری اسلامی زمینە دارد. علت اش هم این است کە هزاران اعتصاب عموما صنفی طی سالهای اخیر توسط کارگران انجام شدە است کە سرکوب و اکثرا بی نتیجە و کم نتیجە بودە است.

مگر همین چند هفتە قبل از شروع جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی نبود کە ٦٧ کارگر رسمی نفت را کە قصد تجمع صنفی مقابل وزارت نفت در تهران را داشتند نیروی ویژە سرکوب دستگیر و بقیە را اجازە نداد، تجمع کنند. حالا این کارگران اعتصاب کردەاند. آیا اعتصاب آنها را می شود دستوری خواند؟

اصولا عنوان اعتصاب دستوری یک چیز من درآوردی است. کارگر تا انگیزە قوی نداشتە باشد محال است اعتصاب کند. وانگهی چە کسانی هستند کە می توانند بە کارگر دستور اعتصاب کردن بدهند کە باعث نگرانی بعضی ها و هشدار دادنشان شدە است.

اعتصاب مهمترین وسیلە مبارزاتی کارگر و مزد بگیر است. ماهیت اکثر اعتصاب های کارگری در همە جای دنیا بدوا صنفی است. ولی وقتی کە اعتصاب های صنفی پاسخ نگیرند، لاجرم سیاسی می شوند تا بتوانند بە ثمر بنشینند. در ایران اعتصابات صرف صنفی جواب نگرفتەاند کە هیچ، بلکە حکومت اکثر حقوق قانونی کارگران را کە کارگران طی صد سال با مبارزات پر هزینە و گاە و بیگاە خونین بە دست آوردەاند، ملغی کردە است. پس گرفتن قوانین حمایتی بدون تغییر رژیم  و متشکل شدن در تشکلهای مستقل ممکن نیست.

بهمین جهت کارگران حق دارند و باید زمانی کە فرصت دست می دهد با توسل بە اعتصاب سیاسی و پیوستن بە جنبش های مردمی، برای احیای حقوق خود و بهرمندی از رفاە و آسایش و همچنین استقرار آزادی و عدالت اعتصاب کنند و خودشان از قدرت تشخیص لازم برخوردار هستند و نیازی بە رهنمود شخص ثالثی ندارند

افزودن دیدگاه جدید

متن ساده

  • No HTML tags allowed.
  • نشانی‌های وب و پست الکتونیکی به صورت خودکار به پیوند‌ها تبدیل می‌شوند.
CAPTCHA
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید