صادق
جربە طبقە کارگر در رژیم اسلامی و سایر دولت های سرمایە داری نشان دادە است کە طبقە کارگر بدون اتحاد و همبستگی و متشکل شدن در سازمانهای طبقاتی خود قادر بە دفاع از حقوق اولیە خود هم نیست. کاهش هر سالە ارزش دستمزدها، موقتی سازی ٩٥ درصد ازکارگران و کارمندان، حذف کارگران شاغل در کارگاە های زیر ١٠ نفر از شمول قانون کار، حذف قوانین رفاهی و اجتماعی، بی توجهی بە جان و سلامتی کارگران در محیط های کار، از بین بردن امنیت شغلی، زندانی کردن و اخراج کارگران حق طلب و حتی وجود نحس استبداد و فساد همگی از پیامدهای سازمان نایافتگی طبقە کارگر است.