آوریل 2019

میهمانان:
توران همتی، کامبیز قائم‌مقام، رضا علوی و امیر ممبینی

تلویزیون اینترنتی رنگین کمان

رهبری فرد محور در اپوزیسیون جمهوری اسلامی را فراموش باید کرد که هم غیر دمکراتیک و زیانبار است و هم فاقد زمینه. جامعه ایران طی این چهار دهه، خوشبختانه بیش از آنی جلو رفته و پیشرفت کرده است که دیگر بار بخواهد زیر علم و کتل این یا آن شخصیت فرهیخته (کاریسما) گرد هم آید.

برای بزرگداشت بهمن امینی عزیز، مدیر انتشارات خاوران و فعال حقوق بشر، گرد هم می‌آییم تا یاد او را گرامی بداریم، از نشر در تبعید و فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی او بگوییم و از نام نیک او و راهش یاد کنیم. باشد شعله‌ای که او برافروخت زنده و تابان بماند.

این کتاب نیروهای چپ را به دو قسمت داخل و خارج کشور تقسیم می‌کند و به‌درستی می‌گوید تا زمانی که فعالیتی مستمر و بادوام در بخش داخلی این گروه شکل نگیرد، بخش خارج کشور آن امکانات لازم برای اقدامی ‌مؤثر و مفید را نخواهد داشت.

در فصل‌های قبل اشاره شده، سازمان‌های رسانه‌ای بخشی اساسی از بوجود آمدن یک محیط زیست سیاسی رو به رشد با هدف ساختن یک هژمونی نوین هستند. وظیفه ساختن چنین استراتژی حضور رسانه‌های سالم را طلب می‌کند – خلق یک زبان مشترک نوین، صدای مردم باشند، نامگذاری آنتاگونیسم موجود، بالا بردن توقعات، پژواک دهنده روایت‌های مردم بوده و آن‌ها را با زبانی روشن چنان بیان کنند که انعکاس دهنده شکایات و احساس ما باشند.  

با قلم نویس ساده

قلبم را با نان گرم از سفره عیانی
و ذهنم را با قوانین پوچ بردگی
وجودم را با مماشات
یا تن دادن به فاحشگی
و وجدانم را نه با ننگ
بلکه در جنگ با کتابهای بیگانه از شعور
با دروغهای بر گرفته از جعل تاریخ
با بتهای ساخته شده ازخدایان واهی

در این شماره می‌خوانید:

- مرزها و باید و نبایدها را مردم باید تعیین کنند!
- جنبش کارگری ترکیه در شرایط پساانتخابات
- سود، مقدم بر کار
- وضعیت دختران و زنان نوجوان و جوان در عرصه آموزش متوسطه و عالی - بخش دوم و پایانی
- چگونه اعتصاب معلمان اوکلند پیروز شد؟ بخش چهارم
- چرا هنوز این‌همه شغل وجود دارد؟ - بخش دوازدهم
- برگ‌هایی از تاریخ جنبش سندیکایی ایران – ٨

بحث و گفتگو با دکتر حسن نایب هاشم - پزشک، مدافع حقوق بشر و کنشگر سیاسی        

در تالار تلگرامی حمایت از زندانیان سیاسی و عقیدتی
این گفتگو در تاریخ 16 فروردین 1398 برابر با 5 آوریل 2019 انجام شده است

می‌توان گفت که دور از انتظار نیست اگر بگوییم که بیش از نصف جمعیت سکولار ایران، عملا خواستار نظام جمهوری سکولار دموکراتیک برای کشور می‌باشند. در تدوام می‌شود نتیجه گرفت که انبوه توده‌های خواهان جمهوری سکولار دموکراتیک سر به میلیون‌ها نفر انسان آزاده، روشنفکر می‌زنند. در ادامه این سوال مطرح می‌شود که نمایندگان سیاسی توده‌های میلیونی جمهوریخواهان سکولار و دموکرات کشور، کدامین سازمان‌های سیاسی می‌باشند؟

اعتراض پراکندە دیگر جوابگو نیست. چارە کار در مبارزە متحدانە و پیوستە عملی است. این جماعت را هیچ جور دیگر نمی‌شود وادار بە رعایت حقوق مردم کرد. اگر کوتاە بیاییم آنها هر چیز را کە بخواهند بە ما تحمیل خواهند کرد و در این کار حد و مرزی را برای خود قائل نمی‌شوند. مرزها و باید و نبایدها را مردم باید تعیین کنند و خواهند کرد، نە آنها!