کنگره سوم

امیدواریم که نتیجه بحث‌های مطرح در کنگره شما پیرامون "الزامات گذار به دمکراسی" و تدوین سند سیاسی و تدقیق اساسنامه برای عبور اپوزیسیون دمکراسی‌خواه مفید واقع شده و به بهبود کوشش‌ها یاری رساند. توجه به الزامات گذار به دمکراسی و ایده‌پردازی پیرامون این مبحث مهم و عدم اکتقا به کلی‌گویی از نقاط قوت این کنگره است.به نوبه خود از شما تشکر می‌کنیم که نسبت به این موضوع حساس دغدغه نشان دادید.

ضمن تاکید بر خواست چپ مبنی بر مبارزه‌ی مسالمت آمیز باید اعلام کرد که نظام خشونت را به مردمی که با دست خالی در خیابان خواست های خود را می طلبند تحمیل می کند و سرانجام مردم را ناچار به دفاع از خود در برابر این خشونت خواهد کرد. حزب چپ متناسب با درجه رشد جنبش، شیوه‌ی مناسب لحظه را به کار خواهد برد. به این ترتیب دست حزب چپ در انتخاب تاکتیک بسته نخواهد بود و اگر مردم به این نتیجه برسند که این حاکمیت را تنها به شکل قهرآمیز می‌توان برکنار کرد، سیاست حزب چپ در مقابل مردم قرار نخواهد گرفت.

حزب چپ یا باید تصریح کند بین دو مفهوم «برکنار کردن جمهوری اسلامی» و «گذار از جمهوری اسلامی» این همانی وجود دارد یا تفاوت؟ اگر این دو مفهوم متفاوت هستند تفاوت آنها در چیست؟ از نظر من مفهوم «گذار» وسیع تر و منعطف تر از «برکناری» یا عزل است. عزل یا برکناری حکومت حاصل غلبه و پیروزی نیروهای اپوزیسیون بر حکومت در یک مقطع زمانی معین است. در حالی که «گذار» ممکن است تدریجی باشد، توافقی باشد، نیم بند باشد و یا اشکال دیگری به خود بگیرد. اگر تدوین کنندگان سند این دو مفهوم را یک سان می بینند به جاست دلایل آن را توضیح دهند.

یک توضیح ضرور:
ما پیشنویس سند کنگرە سوم حزب را برای تعدادی از فعالین و کنشگران سیاسی فرستادیم و از آنان درخواست کردیم سند را مطالعە کنند و اگر پیشنهاد و انتقادی دارند آنرا برای ما بفرستند.

حکومت های اقتدارگرا با توسل به خشونت به سلطه خود ادامه می دهند. بهمين خاطر نهادهای متعدد سرکوب را تشکيل می دهند، آن ها را به سلاح ها و تجهيزات مدرن تجهيز می کنند و بودجه های سنگينی برای اين ارگان ها اختصاص می دهند. اپوزيسيون و جنبش های اعتراضی نه می تواند سازمان های مسلح قدرتمند تشکيل دهند، نه به سلاح های و تجهيزات مدرن مجهز شوند و نه بودجه آن را دارند. بنابرين در مبارزه خشونت آميز نمی توانند برحکومت پيروز شوند.

خشونت پرهيزی جنبش "زن، زندگی، آزادی" به برتری سياسی، اجتماعی و اخلاقی آن انجاميده و بستر مساعدی را برای جلب همبستگی بين المللی فراهم ساخته است. توسل به خشونت موجب فاصله گيری گروه های وسيعی از جنبش خواهد شد. در حالی که مبارزه خشونت پرهيز از توان بالقوه بالائی برای جلب گروه های وسيعی از جامعه برخوردار است. از جمله گروه هائی از جامعه مثل فعالان سياسی و مدنی، هنرمندان، وکلا، پزشکان، نويسندگان، روزنامه نگاران، تشکل های صنفی و مدنی که به حمايت از جنبش خشونت پرهيز "زن، زندگی، آزادی" برخاستند.

نمی‌توان با ترم ها و ادبیات سیاسی و فرهنگ انقلابی گذشته به تبیین گفتمان «مبارزه خشنونت پرهیز» پرداخت و انتظار واکنش‌ تردید آمیز و انتقادی نسبت به‌ آن‌ نداشت. حتی برخی از مدافعان سند هم در دفاع از آن، آن زمان که پای سرکوب خونین و خشونت آمیز مردم به میان می‌آید و موضوع دفاع از خود در برابر خشونت رژیم مطرح می شود، یا به لکنت زبان می افتند و یا صورت مسئله را طور دیگری بیان می‌کنند که از اساس با مبارزه خشنونت پرهیز فاصله می‌گیرد

برای پیشبرد پلاتفرم سیاسی واگذاری مسئولیت ها با شرح کتبی و تصویب شده وظایف و نحوه ارزیابی سالانه یا دوره ای نیز لازم است.
طیف نیروهای سیاسی در ایران گسترده است. انواع جمهوری خواهان و سلطنت طلب ها. نحوه برخورد با این نیروها، رد یا همکاری و نوع همکاری از جمله مسائلی است که می تواند در سند سیاسی و یا در پلاتفرم سیاسی توضیح داده شود.

در کشور ما منابع طبیعی، دریاچه ها، رودخانه ها، تالاب ها و آب های زیرزمینی رو به خشکی، فرسايش خاک در حال افزايش و کشاورزی و دامداری رو به نابودی است. انواع آلودگی های زیست محیطی به ویژه آلودگی هوا، حیات مردم را به طور فزاینده ای با خطرات جدی مواجه کرده است. برای خروج از این ابر بحران، کشور ما نيازمند اقدامات بنيادين، توقف مجموعهٔ اقدامات مخرب زیست‌بوم، جلوگيری از مرگ گونه‌های جانوری و گیاهی، تدوین سیاست تولیدی و الگوی مصرفی هم‌خوان با الزامات حفظ محیط زیست و برنامه‌ریزی راه‌بردی برای جبران خسارت‌های وارده است.

بی‌نتیجه ماندن همه‌ی تلاش‌ها برای تغییرات هر چند محدود در جمهوری اسلامی در طول سه‌دهه‌ی گذشته، سترونی نظام جمهوری اسلامی را بیش از هروقت دیگری در برابر دیدگان قرار داده‌است. بخش بزرگی از مردم که خواهان زندگی بهتر، تغییر در سمت تحقق آزادی، عدالت و دموکراسی، پیشرفت کشور هستند، به تجربه به این باور رسیده‌اند، که در ساختار قدرت جمهوری اسلامی، امکان تغییر از درون وجود ندارد و راه تغییر از برکناری این حکومت می‌گذرد.

جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» صفحه جدیدی پیش روی کشور ما گشود. دامنه‌ی مخالفت با جمهوری اسلامی را وسعتی دیگر بخشید. این جنبش طی چندین ماه بخشی از فضای عمومی را از سطه‌ی حکومت جمهوری اسلامی بیرون آورد و تاثیرات ماندگاری در مناسبات بین مردم و حکومت برجای گذاشت. ما با تغییراتی مواجهیم که بازبینی اوضاع و تغییر در رویکردها را الزامی می‌سازد. 

حضور جنبش «زن، زندگی، آزادی» در خيابان‌ها و دانشگاه‌ها، اگرچه طی ماه‌های اخیر افت محسوسی کرده‌است، اما جامعه‌ هم‌چنان ملتهب است. مردم به اشکال مختلف حضور خود در صحنه را اعلام می‌کنند. برگزاری یادبود جانباختگان و گسترش دامنه‌ی نافرمانی‌های مدنی، بیان آشکار روحیه‌ی عمومی است. روند انقلابی مردم، با پشت‌سر گذاشتن مرحله‌ای درخشان از برآمدهای خود، اینک دوره‌ی درنگ بر دستاوردها، فهم نارسایی‌ها و تجدید قوا را طی می‌کند. ما با تدارک کمی و کیفی مرحله‌ی جدیدی از روند تحولات مواجهیم. برآمد گسترده‌ی نوینی، که با توجه به پابرجایی زمینه های اعتراضات، آتش زیر خاکستر آن شعله ور خواهد شد.