دیدگاه‌ها

اگر ما قائل به این هستیم که سیاست های غرب ستیزانه و بویژه امریکا ستیزی رژیم غلط و ضربات زیادی به ما زده است به همان میزان سیاست های شرق ستیزی و چین و روسیه ستیزی بعضی جریانها و افراد هم غلط و میتواند ضربات بیشتری بر ما وارد نماید...

در جهانی که سنت هاو آیین های کهن در امواج سهمگین مدرنیته رنگ باخته و به دست فراموشی سپرده شده است، آیین نوروز به واسطه آمیختگی اش با نوزایی و اخلاق وارزش‌های والای انسانی، در دنیای مدرن امروز، جهانی شده است و در سراسر جهان بازتابی از فرهنگ پربار ایرانی را به نمایش می گذارد.

اکنون بخش بزرگی از نیروهای مترقی گرد اندیشه جمهوری خواهی چه به شکل سازمانی وجه به شکل فردی قرار دارند. اینان نیرویی بسیار بزرگ ولی پراکنده‌اند. این نیرو طیفی از نیروهای گسیخته و اصلاح طلبان را در بر می گیرد. بدنه جنبش زن زندگی آزادی، طرفداران رهبران جنبش سبز، طیفی از نیروهای اتنیکی نیروهای مدافع حقوق بشر و کسانی که خواستار حقوق لیبرالی و آزادیخواهی هستند پایه های بالقوه این جریان فکری را می سازند.

نقش مخرب پوپولیسم در انحراف جنبش‌های اجتماعی، به تضعیف اعتماد عمومی، تداوم بحران‌های اجتماعی و سیاسی و نهادینه شدن فرهنگ بی‌ثباتی و تنش در جامعه منجر می‌شود. این در حالی است که جنبش‌های اجتماعی زمانی به موفقیت پایدار دست می‌یابند که بر مبنای آگاهی عمومی، مشارکت گسترده، گفت‌وگوی سازنده و دوری از فریب‌کاری‌های سیاسی حرکت کنند.

عاملیت زنان در مبارزه علیه نظام و ارزش‌ها و باید و نبایدهای آن و آوازه جهانی مقاومت آن‌ها، در شرایطی که نوعی رنسانس ایرانی و انقلابی با وجهه قوی زنانه برپاکرده اند، با توجه به این که نیمی از جمعیت جامعه را تشکیل می دهند و با درنظر گرفتن در هم تنیدگی ستم و تبعیض جنسی با دیگر تبعیض‌ها و بویژه ستم طبقاتی با توجه به حضورآنان در همه عرصه‌‌های جامعه و از جمله در دانشگاه‌ها و در حوزه‌های حساس کارخدماتی چون آموزش وپرورش و پرستاری و نقش‌آن‌ها در ترتیب نسل‌های جدید و کلا تغییررادیکال سبک زندگی ... رژیم را سخت نگران پی‌آمدهای نافرمانی آن‌ها کرده است.

خیزش ژینا و امکان اوج گیری خیزش های بعدی نیز عامل مهمی بر عقب نشینی بود، آنها سعی کردند با پذیرش و قبول عقب نشینی های محدود مانند عدم اجرای قانون حجاب و رفع فیلترینگ جزئی، تا حد زیادی باعث جان گرفتن دولت پزشکیان گردند تا بتوانند با تجدید قوا امور را کنترل نمایند

آنچه که در کاخ سفید گذشت نمایش بی پرده و آشکاری از اعمال زور بود، و بار دیگر ثابت کرد که امریکا با هر فرد چه دموکرات و چه جمهوریخواه که رئیس جمهورش باشد نه تنها حامل آزادی و دموکراسی نیست بلکه هرگاه شرایط برایش فراهم شود در کنار متجاوزان و ستمگران می ایستد و دموکراسی و آزادی مردمان را در دیگر کشورها فدای مطامع و منافع خود می کند.

یوسف پنج‌ساله در اثر اصابت پنج گلوله جنگی در بیمارستانی بدون ابتدایی‌ترین امکانات درمانی و فوریت‌های پزشکی و نبود پزشک جراح و کادر متخصص، چند ساعت در خون خود غلطید، با درد مرگ دست‌وپنجه نرم کرد و پس از عمل جراحی دیرهنگام، جان خود را از دست داد. گویی یک گلوله به ازای هر سال از زندگی سهم او بود!

امروز ما با دو نیروی مهم واپسگرا در مقابل جنبش های اجتماعی و تشکلهای مدنی روبرو ییم ، یک جریان افراط گرایان و تند رو ها در داخل کشور و یک جریان وابسته راست افراطی در قالب سلطنت طلبان در خارج کشور. هر دو این جریانها عاملی قوی در انحراف اذهان و آفت جنبش ها تلقی می گردند، نیروهای سیاسی باید روش و منش خود را در مقابل آنها عملا تبیین کرده و حرکت سیاسی خود را با آن تطبیق دهند،

مردان و نوجوانانی که به‌علت سرقت زندانی می‌شوند یا تحویل کانون‌های به‌اصطلاح اصلاح و تربیت می‌شوند در زندان انواع و اقسام آموزش‌ها را می‌بینند و چون پس از آزادی تحت آموزش و بازسازی قرار نمی‌گیرند و هم‌چنین هزینه‌های زندگی را نمی‌توانند تامین کنند، بار دیگر با تجربه‌ای بیشتر به سرقت روی می‌آورند و دستگاه فاسد پلیس و سازمان قضائی نیز دربیشتر موارد با دزدان همکاری می‌کنند.

فعالیت هنری و خلق اثر هنری که در تعریف اقتصادی کار مجسم نامیده می شود تحت تاثیر سیستم اقتصادی قرار میگیرد، آنجا که مزد کارگران و قیمت نیروی کار به اندازه رشد تورم و گرانی بالا نمی رود، در حالی که قیمت اجناس تولید شده توسط کارگران به میزان رشد تورم بالا میرود ولی دستمزد کارگران به همان میزان تغییر نمی کند، در فعالیت هنری به دلیل اینکه هنرمند هم کارگر و هم صاحب کار است، و در اصل قیمت کار آن برابر با همان قیمت اثریست که خلق کرده میبینیم از همان قاعده پیروی می کند و ارزش کار او به اندازه رشد تورم قرار نمیگیرد،

در شرایط انباشت بحران‌ ها و تراکم نارضایتی‌ها، هر رویدادی نظیر این حادثه که در شرایط عادی ممکن است چندان اعتراضی را برنیانگیزد، چه بسا بتواند تبدیل به جرقه‌ای برای گسترش حریق اعتراضات در محیط های دانشگاهی یا حتی فضای عمومی گردد. چنان که زمانی رخدادقتل مهساامینی در ابعادی بززگتر و سراسری چنان شد و از قضا نقش جنبش دانشجوئی در گسترش آن برجسته بود.

در این شرایط پیشاانقلابی داشتن آمادگی امری حیاتی است؛ بدون سازماندهی مستقل طبقه‌ی کارگر و نیروهای انقلابی، بار دیگر فرصت‌طلبان و سازش‌کاران سرنوشت مردم را به گروگان خواهند گرفت. انقلاب تنها زمانی به رهایی واقعی می‌انجامد که توده‌ها ابتکار عمل را به دست گیرند و اجازه ندهند که بقایای نظم کهنه، در لباسی جدید، سلطه‌ی خود را بازتولید کنند.

خامنه‌ای مجدا آدرس «بن بست» بارها آزموده شده را می‌دهد. یک بار دیگر ثابت می شود که حکومت اسلامی هیچ گاه قرار نیست به وضعیت عادی و به اصطلاح نرمالیزه شدن برگردد. چرا که تحقق پارادایم اسلام سیاسی و راهبرد سه گانه جامعه اسلامی، دولت اسلامی و تمدن اسلامی، اساسا وجود و بقاء و بسیج توان خویش را در گرو تداوم وضعیت اضطراری نه جنگ نه صلح با جهان جستجو می کند و به‌همین دلیل سیاست دوقطبی سازی مداوم بین خود را راز بقاء ولو زوال یابنده خود می داند.

پیشوایانِ دینی بلوچِ ما خود به نیکی آگاهند که آنچه امروز در حاکمیتِ شیعیانِ در جامعه‌ی ایرانِ ما حاکم است، جدا و به دور از همان رفتاری نیست که  دینمداران و پیشوایانِ دینی جامعه‌ی سنّیان نیز پیش از بوجود آمدنِ شیعیان، نسبت به دگر اندیشان و دانشمندانِ بزرگِ نامداری مرتکب شده اند و هنوز نیز می شوند..

رهبر چین در عمل نشان داد که تن به این تهدیدها نمی دهد و نمی خواهد "شریک کوچک‌تر" آمریکا جلوه کند. در ظاهر امر این‌گونه است که "گوشی را بر نداشت" اما در واقع تغییرات مهمی در ژئوپلیتیک جهان را به دنبال خواهد داشت؛ خود چینی ها در این باره همواره صحبت می کنند و خواهان گفتگو از جایگاه برابر هستند؛ البته غرب این صدای چین را نمی شنود، و عملاً راه حلی برای این تناقض وجود ندارد.

چگونگی گذار از جمهوری اسلامی و ایجاد یک نظام سیاسی جدید داده نشده است در عوض بخش عمده‌ای از بیانیه به نحوه اصلاح سیاست خارجی در چارچوب جمهوری اسلامی اختصاص یافته است که تناقض آشکاری با ادعای گذار دارد.

برای رفع تحریم ها و برقراری مناسبات متوازن با غرب و جهان و گشایش و برون رفت از وضع بسیار دشوار کنونی، دو راه مکمل هم، در صورت وجود اراده برای انتخاب آنها در دسترس است، یکی مذاکرات و توافقی که منجر به رفع تحریم شود و دیگری باز کردن مسیر اعمال اراده ی مردم.

همزمان، ظریف و پزشکیان بعنوان یک مجموعه ار شرکای حاکمیت، اگر چه تصمیم گیرنده نیستند اما بعنوان بخشی از چند دستگی و چند صدایی در حاکمیت و پارادایم ضعف حکومت در چگونگی رابطه با آمریکا شکاف کنونی را تشدید می کنند! جمهوری اسلامی عملا گرفتار تند پیچ فروپاشی است!

نون گئیرتئے باگا که رسنت، زبانش انچۆ للّ اِنت که ملکئے ورنایانی پاهئوئے هساب و رکمش چه سجّهێنان سراِنت، ناموس بے سرّ کرتگ اَنت و نون په یک ادناێن گالے که "هۆنیا بگوَشئت:
اگن گێشتر بکُشئے، جنگَ نکنێن! بله "کارا نرئوێن، دکانان بندَ کنێن وماتانی بانڈُما نندێن."
چے بگوَشان که همے گونڈێن "هُکوکِ بشری گپّئے" گوَشگا، زهرگش ترکتگ و هارێن زبانش مان دپا للّ اِنت ؟!

سرنگونی جمهوری اسلامی نه‌تنها یک هدف سیاسی، بلکه یک ضرورت جامعه‌شناختی برای گذار به دموکراسی است. ساختارهای نهادی این نظام، با تمرکز قدرت، استفاده از ایدئولوژی سرکوب‌گر، و وابستگی نخبگان به وضع موجود، اصلاح‌پذیری از درون را غیرممکن کرده‌اند. تنها با فروپاشی این ساختارها و ایجاد نهادهای جدید دموکراتیک می‌توان شرایطی برای گذار به دموکراسی، مشارکت مردمی، و تحقق عدالت اجتماعی فراهم کرد.

خبرسازی‌هایی مانند دستگیری دخترانی که اقدام به رقص در فضای عمومی کرده‌اند و توجیه آن با ادعای بی‌احترامی به «شهدای گمنام» یا ارزش‌های مذهبی، بخشی از استراتژی حکومت برای کنترل جامعه و ایجاد فضایی امنیتی است. این نوع اقدامات و اطلاع‌رسانی‌های جهت‌دار چند هدف کلیدی را دنبال می‌کند

موسسه اتحاد علیه ایران هسته‌ای اخیراً برنامه‌ای برای دولت دونالد ترامپ ارائه داده است که به طور خاص بر تشدید فشارهای حداکثری علیه جمهوری اسلامی ایران تمرکز دارد. این برنامه در قالب یک استراتژی جامع و چندوجهی، شامل پیشنهادات دیپلماتیک، اقتصادی و نظامی است. هدف اصلی آن کاهش توان جمهوری اسلامی در انجام اقدامات بی‌ثبات‌کننده در منطقه و مهار برنامه هسته‌ای این کشور است. این برنامه که به طور ویژه بر انزوای ایران و تضعیف رژیم جمهوری اسلامی تأکید دارد، در پی ایجاد تغییرات اساسی در سیاست‌های داخلی و خارجی ایران است. در این مقاله، به بررسی ابعاد مختلف این برنامه و پیامدهای آن خواهیم پرداخت.

جواد ظریف و جوزف گوبلز در عملکردشان شباهت‌های عمیقی دارند. هر دو با ابزارهای متفاوت، اما با هدفی مشابه، تلاش کرده‌اند جنایات رژیم‌های خود را تطهیر کنند و سرکوب سیستماتیک را به‌عنوان یک ضرورت جلوه دهند. این شباهت‌ها نشان می‌دهند که رژیم‌های توتالیتر در هر زمان و مکانی از الگوهای مشابهی برای تداوم قدرت خود استفاده می‌کنند، و بازیگرانی مانند ظریف و گوبلز نقش‌های کلیدی در این فرآیند دارند.

کوتاه سخن اینکه ، نقد شما به ترور این افراد، اگرچه با انگیزه‌ی کاهش خشونت و جلوگیری از اعدام‌ها بیان شده است، اما در عمل نوعی انفعال در برابر جنایت‌های رژیم است. مبارزه با نظامی که پایە های آن بر خشونت و کشتار استوار است، گاه نیازمند واکنش‌هایی است که بتواند معادله‌ی ترس و ارعاب را تغییر دهد. به جای موکول کردن مجازات جنایتکاران پاسدار استبداد بە تشکیل دادگاە عدالت انتقالی تا روز محاکمه، ضروری است بە یافتن راە کار هایی برای پایان دادن به این چرخه‌ی جنایت تمرکز کنید و از هر اقدامی که این ماشین سرکوب را متزلزل کند، حمایت کنید.

با این همه پیروزی صلح اگر هم بتواند واقعا متحقق شود نە به معنای پایان مشکلات و نه هم نظربودن بازیگران گوناگون آن است. برعکس خواست فوری صلح و تعمیق آن بسترنوینی است برای پیشبرداهداف و رؤیاهای متفاوت و حتی متضاد و از جمله پیشبرد باصطلاح نظم جدید (کدام نظم؟) در خاورمیانه توسط آن‌ها که خود را فاتح و برتر می‌بینند. چنان‌که بلینکن وزیرخارجه دولت کنونی که هنوز هم سخنرانی‌های او توسط معترضینی جنگ غزه قطع می‌شود، می گوید بدون پایان جنگ غزه ادغام اسرائیل در منطقه (بازارمنطقه؟) امکان پذیرنیست

نخست وزیر سوئد می‌داند جمهوری اسلامی در خفت‌‌بار ترین موقعیت خود است و تروریسم همچنان بخش جدایی ناپذیر آن است! می‌داند سفارتخانه حکومت ایران در سوئد، یکی از مهمترین مرکز جاسوسی و تروریستی در اروپاست و کشور سوئد را به بهشت تروریسم اسلامی بدل کرده است!

مسئولیت تاریخی ما ایجاب می‌کند که دست از سخن‌وری برداریم و به عمل برسیم. باید در این شرایط بحرانی به سرعت قدم برداریم تا ایران را از این وضعیت نجات دهیم. اگر هر یک از ما امروز قدمی برداریم، در کنار یکدیگر می‌توانیم ایران را از بحران‌های سنگین عبور دهیم و آینده‌ای روشن‌تر بسازیم. مسئولیت تاریخی ما در این شرایط ایجاب می‌کند که متحد شویم و برای نجات ایران دست به کار شویم. ایران، این خانه کهن، از ما می‌خواهد که به پا خیزیم و برای نجاتش تلاش کنیم. اگر این مسئولیت را نپذیریم، فردا دیگر جایی برای تغییر نخواهد بود.

رزمایش‌های مکرر لشکر‌های سپاه و بسیج برای مقابله با خیزش عمومی بویژه در تهران، گواه عملی اعتراف حکومت به کابوس و وحشت محتوم سرنگونی است. اما آن نیرویی که باید برای مقابله با مردم به میدان آورده شود، از درون در حال فروریزی است! سقوط روانی که عراقچی را به وحشت انداخته، دقیقا این‌جاست! همان سناریو، ارتشی که برای بشار اسد نجنگید و هزیمت کرد، این بار در تهران رقم خواهد خورد!

بحران انرژی و کمبود برق در ایران، نه تنها یک چالش مدیریتی بلکه نشانه‌ای از فروپاشی یک نظام حکومتی است که اولویت‌های خود را بر اساس ایدئولوژی و منافع گروهی تعیین کرده است. فساد ساختاری، سوءمدیریت سپاه پاسداران، و سرمایه‌گذاری در پروژه‌های نظامی و سیاسی به جای تأمین نیازهای مردم، ایران را به آستانه فروپاشی اقتصادی و اجتماعی رسانده است. حکومتی که قادر به تأمین ابتدایی‌ترین نیازهای مردم خود نیست، نمی‌تواند ادعای اقتدار و مشروعیت کند.

باج‌گیری و گروگانگیری شیوه آشنا و شناخته شده به قدمت عمر پر نکبت جمهوری اسلامی است. اقدامی تلافی جویانه که سال‌های متمادی به اشکال مختلف، در معامله و مماشات با برخی از کشورهای اروپایی انجام گرفته است. بازداشت خبرنگاران خارجی یکی از رایج‌ترین روش‌های امتیازگیری جمهوری اسلامی است.

واقعیت نشان می دهد و با تحلیلی منطقی می توان دریافت که قدرت های جهانی بویژه راست ترین و ارتجاعی ترین جناح آن، در حال حاضر رژیم ولایت فقیه را-بخصوص اگر "استحاله ای" بتواند در آن رخ دهد- به آسانی می تواند تحمل کند و حتی آن را در غیاب یک بدیل مطلوب و در حضور نیروهای مترقی مردمی، بهترین رژیم ممکن می داند و تا آنجا که امکان دارد از تلاشی و نابودی آن جلوگیری می کند، بویژه آنکه این رژیم بهتر از هر رژیم دیگری از عهده سرکوب نیروهای مترقی و حقوند برمی آید.

به دلایل بالا، ارمنستان ضمن حفظ روابط حسنه با ایران، به دنبال شرکای راهبردی دیگر برآمده و در چند سال گذشته، اقدامات قابل توجهی را در جهت ایجاد حدی از تعادل سیاسی- دیپلماتیک با رژِیم باکو به عمل آورده است. ارمنستان با وجود اینکه هنوز رسما عضو پیمان امنیت جمعی به سرکرداگی روسیه است، مقادیر قابل توجهی سلاحهای مدرن از فرانسه و نیز از هند در یافت کرده است. یونان نیز اعلام داشته است که آماده است سیستم دفاع ضد هوایی سی-۳۳۰ روسی به ارمنستان تحویل بدهد.

در نهایت، در جمهوری اسلامی ایران، فرآیند گذار تدریجی به دموکراسی غیرممکن است، زیرا ساختار قدرت، ایدئولوژی و سرکوب‌های سیستماتیک آن مانع از هرگونه اصلاحات و تغییرات درون‌زا شده است. از این رو، سرنگونی سازمان‌یافته و مدیریت‌شده با حمایت مردمی و نیروهای سیاسی مختلف تنها راه‌حل عملی برای گذار به دموکراسی در این نظام به‌شمار می‌رود. چنین فرآیندی نه تنها می‌تواند به‌عنوان یک گذار قانونی و مدنی به سوی دموکراسی باشد، بلکه می‌تواند از تبدیل ایران به یک رژیم استبدادی جدید جلوگیری کند.

در نهایت، آینده ایران به عوامل مختلفی از جمله تحولات داخلی، فشارهای اجتماعی و اقتصادی، و تصمیم‌گیری‌های قدرت‌های جهانی وابسته است. هر یک از این سناریوها می‌تواند به واقعیت تبدیل شود و تاثیرات عمیقی بر ساختار سیاسی و اجتماعی ایران، همچنین تعادل منطقه‌ای و بین‌المللی خواهد داشت. در این شرایط، ایران در نقطه‌ای حساس قرار دارد که تصمیمات و اقدامات پیش‌رو، نه‌تنها آینده این کشور، بلکه وضعیت منطقه‌ای و جهانی را نیز تحت تاثیر خواهد گذاشت.