نیم‌نگاه

اباذری در سخنانش تردیدی نسبت به امکان ادامۀ وضع به روال کنونی بروز نمی دهد. در سخنان او کین ورزی نسبت به جنبش جاری موج می زند و از این زاویه باید خطرخیز تلقی شود. او حتی خیالات آخرالزمانی خود را به جولان در می آورد. تردید اباذری در این فراواقعیت آشکار می شود که زبان به شکایت از همراهان مردد خویش می گشاید.

چنان که پیداست جمهوری اسلامی در معادلات و تعادلات آتی سوریه دیگر ایفاگر هیچ نقش ویژه ای نخواهد بود. پس، اکنون نه ادامۀ حضور جمهوری اسلامی در [حیات] سوریه، بلکه چگونگی بیرون رفتن از آن مسئلۀ جمهوری اسلامی است.

به بیشترین احتمال پاسخ منفی به ارجاع پروندۀ سرنگون کردن هواپیمای اوکراین، موقعیت جمهوری اسلامی را در سازمانهای بین المللی، بیشتر از آنچه هست تضعیف خواهد کرد و پاسخ مثبت، آن را در برابر پیامدهای "زبان سرخ" مقامات درجۀ اول اش، ناگزیر به پرداخت غرامتهای بسیار سنگین.

روشن است که پای چند مرکز امنیتی در میان است، که یکی افراد را ممنوع الخروج می کند و دیگری آن را باطل، و پای چند مرکز قضائی در میان است، که یکی حکم صادر می کند و دیگری حتی اعلامیه دادن در آن باره را تکذیب. این زنجیرۀ مغشوش، زنجیرۀ شناخته شده ای در جمهوری اسلامی است، الا این که سستی اش تا به این پایه تا کنون آشکار نشده بود

وقتی حجاب اجباری شد، طبعاً ایجاد گشت ارشاد برای اعمال این اجبار لازم آمد، و حالا وقتی همۀ دستگاه ها و نهادها و ... ملزم به عدم ارائۀ خدمات به افراد "بی حجاب" می شوند، و در قبال این الزام باید پاسخگوی قصور و خطاشان باشند، لابد یک "گشت کشف قصور" هم لازم می آید

هر جنبش تحولخواه برای آن که به اهداف خود نائل شود، باید موفق شود نه تنها در ارکان سرکوب رژیم، بلکه همچنین در دستگاه های بوروکراسی و ایدئولوژیک آن تزلزل و همدلی ایجاد کند

مناقشه بر سر تحویل پهپاد توسط جمهوری اسلامی به روسیه را می شد و هنوز می شود با دخالت دادن سازمان ملل فیصله داد، و هستند دولتهائی که خواهان این مداخله شده اند. روسیه مخالف دخالت سازمان ملل است و برای پیشبرد مخالفت خود از ابزارهائی که دارد استفاده می کند. تلخ در این جریان، تأسی جمهوری اسلامی از روسیه است

بنیامین نتانیاهو توانست یک ساعت پس از آخرین مهلتی که رئیس جمهور اسرائیل برای تشکیل کابینه به او داده بود، دولتی ائتلافی را از حزب لیکود با حضور سه حزب ناسیونالیست اصولگرای افراطی دیگر تشکیل دهد. این ترکیب راست ترین دولتی است که اسرائیل تا کنون به خود دیده است: ترکیبی با حضور نژادگرایان، زن ستیزان، دگرستیزان و کسانی که به تروریسم محکوم…

بنابراین جز این می توان نتیجه گرفت که اردوغان با اعمال نفوذ در دستگاه قضائی ترکیه، به اتکاء به این حکم قضایی می خواهد، و به نظر می رسد توانسته است، رقیبی را از صحنۀ رقابت در انتخابات آتی کنار بزند

از دستورکار مبهم و "گل و گشاد" کنفرانس حاضر با ترکیبی چنین ناهمساز از شرکت کنندگان، تا فقر تدارک امر که مثلا ً در سخنان امیرعبدالهیان در نشست رسمی آن، اما نه فقط در این سخنان، آشکار می شود، همگی حکایت از یک کنفرانس بیحاصل دارند؛ کنفرانسی برای "کنفرانس درمانی"

تردیدی نیست که مردم سوریه به طور کلی قربانیان اصلی روندها در سوریه بوده اند. به نظر می رسد در روندهای آتی، روسیه برندۀ اصلی، ایران و امریکا بازندگان و "نیروهای دموکراتیک سوریه" قربانیان اصلی باشند؛ فرقی نمی کند، پیش یا پس از انتخابات ترکیه.

علی صالح آبادی، رئیس کل بانک مرکزی، وجوهی از وضع ارزی و پولی کشور را "توضیح" داد. توضیح او در بارۀ علت افزایش قیمت دلار حاکی از عملکرد سه عامل بود: 1- افزایش نرخ بهره در بیش از ۹۰ کشور دنیا، 2- نوسانات فصلی و 3- اعتراضات جاری در ایران. این توضیح حاوی یک پنهانکاری، یک سفسطه، یک دروغ و یک اعتراف است.

مجادلۀ شرعی بر سر معنا و مصداق محاربه دیگر همدلی چندانی را در جامعه برنخواهد انگیخت. آنچه لازم است، شجاعت سیاسی از آن دست است که زمانی زنده یاد منتظری در دیدار با "هیئت مرگ" و در اوج خود در دفاع از حق شهروندی شهروندان بهائی از خود نشان داد.

ساختار و روند حقوقی این پرونده سراسر مغشوش و پرشائبه است: از کسانی که در جایگاه "متهم" نشانده شده اند، تا نوع اتهام، تا کیفیت مشارکت شاکیان و وکلای آنان در روند پرونده، تا جریان اطلاعات پیرامون پرونده به افکار عمومی به طور کلی و به ویژه بستگان قربانیان آن.

یک واکنش احتمالی غیرانکارگرانه در درون جمهوری اسلامی لازم نیست کاربست استاندارد دوگانه را در مناسبات بین المللی توسط امریکا و دیگران نفی کند، بلکه کافی است بر کاربست روزمرۀ آن توسط جمهوری اسلامی، چه در سیاست خارجی و چه در سیاست داخلی، آن هم به طریقی بس خشن و زمخت، و اثرات آن در تضعیف اعتبار ارگانهای بین المللی، مکث کند

آشکار شد که این یا آن رسانه هرچه به محافل قدرت، خاصه دستگاه های امنیتی و سرکوب نزدیکتر، دسترسی اش هم به "خبر" سریعتر بوده است. پس به این نتیجه رسیدم که در دو روز آینده با نوعی "ممنوعیت عبورومرور نرم" روبروئیم.

تزلزل یا عصبیتی را که جمهوری اسلامی در صدد تحمیل آنها بر جنبش "زن، زندگی، آزادی" است، با تداوم و متانتی که تا کنون مشخصه های آن بوده اند، می توان پاسخ گفت.

به واقع چین را در مسیر طراحی شده توسط اسرائیل دیدن، شی را ساده انگاشتن و قدرت جمهوری اسلامی را، در گفتگو با "متحد استراتژیک" خویش، به رخ آن کشیدن تلاشی است برای انکار درد تنهائی فزایندۀ جمهوری اسلامی.

دامنۀ گستردۀ نقض سیستماتیک قوق بشر در ایران با ابعاد وسیع خصومتی که جمهوری اسلامی در عرصۀ جهانی با خود ایجاد کرده و دوره های دراز وحشت از جنگی که بر جامعۀ ایران تحمیل کرده، گویای رابطۀ مستقیم این دو جنبه از سیاست داخلی و خارجی جمهوری اسلامی اند.

امروز روزی بود که جمهوری اسلامی در جهات مختلفی پلیدی، عجز و رذالت خود را عرضه کرد: از پلیدی پاسخگوئی به زبان اعدام و انتقام، تا عجز برای یافتن راه مصالحه با شهروندان، تا رذالت گرونگانگیری آنان و آویختن شمشیر داموکلسی بر فراز سرشان برای تحمیل انتخابی اخلاقی به معترضان. هم از این روست که امروز می تواند تا نقطۀ عطفی در تقویم جنبش جاری برآید.

کل دستگاه "مهندسی فرهنگی" حکومت هیتلر عیناً حاوی عناصری بود، که در سخنان خامنه ای در دیدار با اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی موجود اند: 1- مؤسساتی کردن فرهنگ، 2- فرهنگ به عنوان سوژه ای برای مهندسی، 3- مهندسی متوجه بازسازی فرهنگ در راستای معین حکومتی و 4- راستای معین مشتمل بر تمام عرصه های زندگی جمعی و فردی: از جامعه تا سبک…

جنبش حالا علاوە بر اعتراضات خیابانی امکان مطمئن و مؤثری پیدا کردە کە می تواند با اتکا بە آن مبارزات خود را متنوعتر و گستردە تر و کم آسیب تر پیش براند و میدان مانور سرکوبگران را کوچکتر و آسیب پذیرتر کند.

واکنشهائی که در این دو روز از مقامات و مهره های حاکمیت در ارتباط با تعطیلی گشت ارشاد سر زده، حاکی از محاسبه نیستند. می توان نتیجه گرفت که نه با تاکتیکی به خوبی محاسبه شده، بلکه با آمیزه ای از محاسبه و آشفتگی روبروئیم.

آری، گشت ارشاد تعطیل شد. این، آن نتیجۀ روشنی است که سزاوار است جنبش جاری از انبوه ابهاماتی که جمهوری اسلامی به عمد می پراکند، بگیرد، بر این مبنا عمل کند و پیش رود.

به واقع آنچه در بیانیۀ شورای امنیت کشور تازه است، در اصل یک چیز بیشتر نیست و آن اعلام انتظار از "نخبگان و فرهیختگان کشور، که رسالت خود را برای روشنگری، امیدبخشی و تبیین حقایق در برابر ماشین دروغ سازی و استکبار رسانه ­ای با قوت بیشتری به انجام رسانند". به بیان ساده تر: گله گزاری از این بابت که چرا در درون حاکمیت، و خاصه در درون…

در شباهتی "یک به یک" با این سیاست، سیاست خارجی آن است که عین این تقلا را در مناسبات ایران با سازمانهای بین المللی و کشورهائی پیش می برد، که خصومت یا حتی مناسبات تنش آمیزی با جمهوری اسلامی ندارند، اما حقوق بین المللی را بازیچه تلقی نمی کنند.

لحظه ای کلمۀ "خاطی" را با "عامل دشمن" یا هر اصطلاح دیگری که در "ادبیات" جمهوری اسلامی رایجتر است، عوض کنیم. منظور اعلامیه روشن می شود. این بازی با کلمات فقط در صدد خریدن وقت برای دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی است.

مؤکدترین مطالبۀ "به روز" برای آزادی، در شعار جهانی شدۀ "زن، زندگی، آزادی"، همانا "زندانی سیاسی آزد باید گردد"، "عموم دستگیرشدگان اعتراضات اخیر آزاد باید گردند" است.

هر کس که از ما فوتبالیست‌ها انتظار دارد که ما از نقش و موقعیت خود به عنوان ورزشکار کاملا خارج بشویم و رویاهای ارتقای ورزشی خود که سال‌ها برایش زحمت کشیده‌ایم را به سود موضع‌گیری باز هم شفاف‌تر در گستره سیاسی رها کنیم، انتظار نابه‌جایی دارد و توقعاتش برآورده نخواهد شد

سخنرانی طولانی خامنه ای یک نکتۀ قابل توجه هم داشت، و آن تفسیری بود که او از "عمق استراتژیک" جمهوری اسلامی به دست داد. او پس از مرور مرسوم روی "توطئه های غرب" به اینجا می رسد که "لذا غربیها به فکر این افتادند که قبل از آنی که از پا بیاندازند جمهوری اسلامی را، باید رفت کشورهای دوروبر را، آنجاهایی که عمق راهبردی (…

امریکا و اسرائیل، که پیشتر از این نیز خوب می دانستند جمهوری اسلامی به این زودی در موقعیت نیل به توانائی دستیابی به بمب اتم نیست، اکنون این دانسته شان را علنی کرده اند. دقیقتر: تا کنون تجاهل می کرده اند. رقت بار جهل جمهوری اسلامی است که سیاست ضدملی اش را بر تجاهل آنها استوار کرده بوده است.

این تیم ملی ما است و نه محصول سیستم ورزشی و به ویژه فوتبال اسیر سپاه و غرق فساد. هر مشکل فوتبال ما از نظام است و نمایندگان آن در عرصه ی ورزش، و هر پیشرفت نشانه انگیزه ی ملی ملتی زنده.

می توان گفت که این تصمیم معترضان به جمهوری اسلامی را نیز کمابیش دلگرم، و شاید مهمتر از همه این که کار را برای جنایات خیابانی بعدی جمهوری اسلامی، ولو اندک، اما قطعاً دشوارتر کرده است.

اگر نوشتۀ "صبح صادق" و دیدار هیئت رئیسۀ جبهۀ اصلاحات با اژه ای و شمخانی با هم مرتبط و از منشأ واحدی باشند، دشوار نیست نتیجه بگیریم حاکمیت هنوز "صدای مردم ایران را نشنیده است".

"کردستان، چشم و چراغ ایران!" این شعار بدیعی است، که از نخستین روزهای جنبش "زن، زندگی، آزادی" در سراسر میهن مان طنین انداخت، و ابطال تقلای مداومی شد که جمهوری اسلامی برای شکاف انداختن بین کردستان و باقی ایران به خرج می داده است. این شعار اعتبار جاودانه خواهد یافت هرگاه در این روزها باز طنینی سراسری یابد و جمهوری اسلامی…