نیم‌نگاه

تردیدی نیست که مردم سوریه به طور کلی قربانیان اصلی روندها در سوریه بوده اند. به نظر می رسد در روندهای آتی، روسیه برندۀ اصلی، ایران و امریکا بازندگان و "نیروهای دموکراتیک سوریه" قربانیان اصلی باشند؛ فرقی نمی کند، پیش یا پس از انتخابات ترکیه.

علی صالح آبادی، رئیس کل بانک مرکزی، وجوهی از وضع ارزی و پولی کشور را "توضیح" داد. توضیح او در بارۀ علت افزایش قیمت دلار حاکی از عملکرد سه عامل بود: 1- افزایش نرخ بهره در بیش از ۹۰ کشور دنیا، 2- نوسانات فصلی و 3- اعتراضات جاری در ایران. این توضیح حاوی یک پنهانکاری، یک سفسطه، یک دروغ و یک اعتراف است.

مجادلۀ شرعی بر سر معنا و مصداق محاربه دیگر همدلی چندانی را در جامعه برنخواهد انگیخت. آنچه لازم است، شجاعت سیاسی از آن دست است که زمانی زنده یاد منتظری در دیدار با "هیئت مرگ" و در اوج خود در دفاع از حق شهروندی شهروندان بهائی از خود نشان داد.

ساختار و روند حقوقی این پرونده سراسر مغشوش و پرشائبه است: از کسانی که در جایگاه "متهم" نشانده شده اند، تا نوع اتهام، تا کیفیت مشارکت شاکیان و وکلای آنان در روند پرونده، تا جریان اطلاعات پیرامون پرونده به افکار عمومی به طور کلی و به ویژه بستگان قربانیان آن.

یک واکنش احتمالی غیرانکارگرانه در درون جمهوری اسلامی لازم نیست کاربست استاندارد دوگانه را در مناسبات بین المللی توسط امریکا و دیگران نفی کند، بلکه کافی است بر کاربست روزمرۀ آن توسط جمهوری اسلامی، چه در سیاست خارجی و چه در سیاست داخلی، آن هم به طریقی بس خشن و زمخت، و اثرات آن در تضعیف اعتبار ارگانهای بین المللی، مکث کند

آشکار شد که این یا آن رسانه هرچه به محافل قدرت، خاصه دستگاه های امنیتی و سرکوب نزدیکتر، دسترسی اش هم به "خبر" سریعتر بوده است. پس به این نتیجه رسیدم که در دو روز آینده با نوعی "ممنوعیت عبورومرور نرم" روبروئیم.

تزلزل یا عصبیتی را که جمهوری اسلامی در صدد تحمیل آنها بر جنبش "زن، زندگی، آزادی" است، با تداوم و متانتی که تا کنون مشخصه های آن بوده اند، می توان پاسخ گفت.

به واقع چین را در مسیر طراحی شده توسط اسرائیل دیدن، شی را ساده انگاشتن و قدرت جمهوری اسلامی را، در گفتگو با "متحد استراتژیک" خویش، به رخ آن کشیدن تلاشی است برای انکار درد تنهائی فزایندۀ جمهوری اسلامی.

دامنۀ گستردۀ نقض سیستماتیک قوق بشر در ایران با ابعاد وسیع خصومتی که جمهوری اسلامی در عرصۀ جهانی با خود ایجاد کرده و دوره های دراز وحشت از جنگی که بر جامعۀ ایران تحمیل کرده، گویای رابطۀ مستقیم این دو جنبه از سیاست داخلی و خارجی جمهوری اسلامی اند.

امروز روزی بود که جمهوری اسلامی در جهات مختلفی پلیدی، عجز و رذالت خود را عرضه کرد: از پلیدی پاسخگوئی به زبان اعدام و انتقام، تا عجز برای یافتن راه مصالحه با شهروندان، تا رذالت گرونگانگیری آنان و آویختن شمشیر داموکلسی بر فراز سرشان برای تحمیل انتخابی اخلاقی به معترضان. هم از این روست که امروز می تواند تا نقطۀ عطفی در تقویم جنبش جاری برآید.

کل دستگاه "مهندسی فرهنگی" حکومت هیتلر عیناً حاوی عناصری بود، که در سخنان خامنه ای در دیدار با اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی موجود اند: 1- مؤسساتی کردن فرهنگ، 2- فرهنگ به عنوان سوژه ای برای مهندسی، 3- مهندسی متوجه بازسازی فرهنگ در راستای معین حکومتی و 4- راستای معین مشتمل بر تمام عرصه های زندگی جمعی و فردی: از جامعه تا سبک…

جنبش حالا علاوە بر اعتراضات خیابانی امکان مطمئن و مؤثری پیدا کردە کە می تواند با اتکا بە آن مبارزات خود را متنوعتر و گستردە تر و کم آسیب تر پیش براند و میدان مانور سرکوبگران را کوچکتر و آسیب پذیرتر کند.

واکنشهائی که در این دو روز از مقامات و مهره های حاکمیت در ارتباط با تعطیلی گشت ارشاد سر زده، حاکی از محاسبه نیستند. می توان نتیجه گرفت که نه با تاکتیکی به خوبی محاسبه شده، بلکه با آمیزه ای از محاسبه و آشفتگی روبروئیم.

آری، گشت ارشاد تعطیل شد. این، آن نتیجۀ روشنی است که سزاوار است جنبش جاری از انبوه ابهاماتی که جمهوری اسلامی به عمد می پراکند، بگیرد، بر این مبنا عمل کند و پیش رود.

به واقع آنچه در بیانیۀ شورای امنیت کشور تازه است، در اصل یک چیز بیشتر نیست و آن اعلام انتظار از "نخبگان و فرهیختگان کشور، که رسالت خود را برای روشنگری، امیدبخشی و تبیین حقایق در برابر ماشین دروغ سازی و استکبار رسانه ­ای با قوت بیشتری به انجام رسانند". به بیان ساده تر: گله گزاری از این بابت که چرا در درون حاکمیت، و خاصه در درون…

در شباهتی "یک به یک" با این سیاست، سیاست خارجی آن است که عین این تقلا را در مناسبات ایران با سازمانهای بین المللی و کشورهائی پیش می برد، که خصومت یا حتی مناسبات تنش آمیزی با جمهوری اسلامی ندارند، اما حقوق بین المللی را بازیچه تلقی نمی کنند.

لحظه ای کلمۀ "خاطی" را با "عامل دشمن" یا هر اصطلاح دیگری که در "ادبیات" جمهوری اسلامی رایجتر است، عوض کنیم. منظور اعلامیه روشن می شود. این بازی با کلمات فقط در صدد خریدن وقت برای دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی است.

مؤکدترین مطالبۀ "به روز" برای آزادی، در شعار جهانی شدۀ "زن، زندگی، آزادی"، همانا "زندانی سیاسی آزد باید گردد"، "عموم دستگیرشدگان اعتراضات اخیر آزاد باید گردند" است.

هر کس که از ما فوتبالیست‌ها انتظار دارد که ما از نقش و موقعیت خود به عنوان ورزشکار کاملا خارج بشویم و رویاهای ارتقای ورزشی خود که سال‌ها برایش زحمت کشیده‌ایم را به سود موضع‌گیری باز هم شفاف‌تر در گستره سیاسی رها کنیم، انتظار نابه‌جایی دارد و توقعاتش برآورده نخواهد شد

سخنرانی طولانی خامنه ای یک نکتۀ قابل توجه هم داشت، و آن تفسیری بود که او از "عمق استراتژیک" جمهوری اسلامی به دست داد. او پس از مرور مرسوم روی "توطئه های غرب" به اینجا می رسد که "لذا غربیها به فکر این افتادند که قبل از آنی که از پا بیاندازند جمهوری اسلامی را، باید رفت کشورهای دوروبر را، آنجاهایی که عمق راهبردی (…

امریکا و اسرائیل، که پیشتر از این نیز خوب می دانستند جمهوری اسلامی به این زودی در موقعیت نیل به توانائی دستیابی به بمب اتم نیست، اکنون این دانسته شان را علنی کرده اند. دقیقتر: تا کنون تجاهل می کرده اند. رقت بار جهل جمهوری اسلامی است که سیاست ضدملی اش را بر تجاهل آنها استوار کرده بوده است.

این تیم ملی ما است و نه محصول سیستم ورزشی و به ویژه فوتبال اسیر سپاه و غرق فساد. هر مشکل فوتبال ما از نظام است و نمایندگان آن در عرصه ی ورزش، و هر پیشرفت نشانه انگیزه ی ملی ملتی زنده.

می توان گفت که این تصمیم معترضان به جمهوری اسلامی را نیز کمابیش دلگرم، و شاید مهمتر از همه این که کار را برای جنایات خیابانی بعدی جمهوری اسلامی، ولو اندک، اما قطعاً دشوارتر کرده است.

اگر نوشتۀ "صبح صادق" و دیدار هیئت رئیسۀ جبهۀ اصلاحات با اژه ای و شمخانی با هم مرتبط و از منشأ واحدی باشند، دشوار نیست نتیجه بگیریم حاکمیت هنوز "صدای مردم ایران را نشنیده است".

"کردستان، چشم و چراغ ایران!" این شعار بدیعی است، که از نخستین روزهای جنبش "زن، زندگی، آزادی" در سراسر میهن مان طنین انداخت، و ابطال تقلای مداومی شد که جمهوری اسلامی برای شکاف انداختن بین کردستان و باقی ایران به خرج می داده است. این شعار اعتبار جاودانه خواهد یافت هرگاه در این روزها باز طنینی سراسری یابد و جمهوری اسلامی…

این اقدام نشان داد که از میان دو راهکار واکنشی عدم شرکت تیم ملی در جام جهانی پیشنهادی از سوی طیف راست افراطی یا شرکت در آن به نمایندگی مردم ایران و بهره گیری از این امکان بین المللی برجسته برای اعلام مرزبندی با حکومت ضد ملی و مردمی، حق با کدام بود

مواجهۀ مقامات جمهوری اسلامی، اعم از رسمی و غیررسمی، با جنبش جاری و فجایعی که روزمره می آفرینند، یادآور بخش پایانی شعر "پیوندها و باغ" از مهدی اخوان ثالث است که سرود:

دشوار بتوان حکومت سرکوبگری را یافت که با وضع رقت باری از بی اعتمادی جامعه نسبت به خویش مواجه نشده باشد. جنایت-فاجعۀ "سینما رکس" آبادان نمونه ای از اوج بی اعتمادی جامعه به شاه بود. اکنون دیری است که جمهوری اسلامی نیز به این وضعیت رقت بار گرفتار آمده است.

جالب این است که جمهوری اسلامی تمام دشواریهائی را که در سازمانهای بین المللی با آنها مواجه می شود، به امریکا نسبت می دهد، و همزمان امریکا را کشوری در حال افول و زوال اعلام می کند؛ بی لحظه ای درنگ که یک کشور در حال افول و زوال چگونه می تواند سازمانگر این همه "دشمن" برای آن باشد.

فراخوان بە اعتصاب عمومی در سالگرد جنبش »نان، کار، آزادی« را بە غیر از وفاداری بە آرمانها و مطالبات جنبش آبان نمی توان تعبیر کرد. اقدام درستی کە کامیابی جنبش »زن، زندگی، آزادی« برای نیل بە پیروزی نیازمند آن است.

ولو تمام حملات قبلی جمهوری اسلامی به مقر نیروهای کرد ایرانی در اقلیم کردستان عراق و تجاوز به کشور همسایه، عملیاتی "برونمرزی" بوده باشند – که چنین هم نبوده اند - دو نوبت حملات اخیر پس از برآمد جنبش جاری "زن، زندگی، آزادی" عملیاتی اکیداً "درونمرزی" اند. اگر بتوان جهتی "برونمرزی" برای این عملیات متصور…

این تمایل در طرفهای درگیر با جمهوری اسلامی کاملاً مشهود است که مناسبات جمهوری اسلامی با روسیه در جنگ اوکراین را با برآمد رژیم علیه جنبش جاری "زن، زندگی، آزادی" متصل و "متحد" کنند. مبارزه برای بازداشتن جمهوری اسلامی از مداخله در جنگ اوکراین مسئولانه و میهندوستانه است. اما کوشش احتمالی برای متحد کردن جنبش مذکور با…

این درست عین عاقبت اندیشی و عافیت اندیشی "نمایندگان" مجلس جمهوری اسلامی است. تقلا برای تکذیب مشارکت در امضای نامه و تکذیب مضمون نامه چندان بالا گرفته و چندان سخیف شده است که روزنامۀ اعتماد تیتر می زند: "مجلس بیانیۀ خود را گردن نگرفت".

محتملاً این چرخش ناشی از ارزیابی نسبت به وضع متزلزل جمهوری اسلامی باشد. با این حال در لابلای سخنان ماکرون و شولتز هنوز این ملاحظه نسبت به جمهوری اسلامی قابل ردگیری است که "نباید همۀ پلها را پشت سر خود خراب کرد."

برخلاف بسیاری ارزیابیها و "ارزیابی نمائیها" دایر بر نزدیک بودن جمهوری اسلامی به نقطۀ گریز هسته ای، به زعم من این ارزیابی واقعی نیست و خرید زمان برای جمهوری اسلامی در کادر برنامۀ هسته ای اش از اهمیت درجۀ اول برخوردار نیست. آن چه امروز برای جمهوری اسلامی اولی است، مواجهه با جنبش گفته شده است.