بین‌المللی

شهر اربیل بار دیگر مورد حمله‌ای وحشیانه و این بار با موشک‌های بالستیک قرار گرفت. این حمله و حملات قبلی به پایتخت اقلیم کردستان نقض آشکار امنیت و ثبات کشور ما و تلاشی برای ارعاب شهروندان در منطقه و عراق است. ما این جنایت فجیع را محکوم می‌کنیم و از سایر نیروهای سیاسی عراق می‌خواهیم که محکومیت خود را نسبت به آن اعلام کنند. بر اساس این واقعیت که مفهوم حاکمیت یکپارچه و غیر قابل تقسیم است، آن‌ها باید در عمل و در حرف به استقلال، امنیت و ثبات عراق پایبند باشند.

در بوندستاگ، اولاف شولز در توضیح طرح جامع دولت خود گفت: "ما باید از خود بپرسیم: روسیه پوتین چه مهارت هایی دارد؟ و آلمان به چه مهارت هایی برای مقابله با این تهدید، امروز و در آینده نیاز دارد؟" او می‌خواست ثابت کند، که او هم می تواند با شمشیر بکوبد. که این به اندازه کافی بد خواهد بود. اما شاید بدتر این باشد، که شولز در این حرفش جدی باشد!  به طوری که بوندسوهر (ارتش فدرال)  باید عملاً در موقعیتی قرار گیرد که به اصطلاح، با «توانایی‌های» روسیه برابری کند.

می توان درک کرد که ولادیمیر پوتین، در بکار بردن تمامی امکانات برای رسیدن به اهدافش، تردید نخواهد کرد،  و با به کار بردن ارتش روسیه می دانیم این اراده یعنی چی.  "بدتر در راه است"، و  پوتین می خواهد همه اوکراین را بگیرد،  این ها، نتیجه گیری امانوئل ماکرون بودند از مذاکره دیروز. خبر بدی برای اوکراینی ها و خبر بدی برای همه جهان.

تشکل "مانیفست‌آ" می‌خواهد پیشنهاد یک خط مشی مشخص را ترویج کند و آن‌را به‌عمل برساند که در نهایت، عدالت اجتماعی، محیط زیست و شهروندان را در مرکز توجه قرار دهد و یک مدل توسعه را راه‌اندازی ‌کند که قاطعانه با نسخه‌های نئولیبرالی، فرآیندهای خصوصی‌سازی و قدرت اقتصادی و سیاسی غالب که مدت‌ها منافع جمعی را نادیده گرفته است، مخالفت می‌کند.

ما هم صدا با نیروهای صلح دوست سرتاسر جهان این جنگ را محکوم می‌کنیم و خواهان توقف فوری آن، بازگشت به میز گفتگو و مذاکرات تحت حمایت سازمان ملل و آغاز یک گفتگوی جدی برای دستیابی به تفاهماتی که منافع همه طرف‌ها و حق مردم غیرنظامی و همه مردم برای زندگی در امنیت و آرامش و به دور از بلای جنگ را تضمین کند هستیم.

رئیس دولت روسیه  به بهانه "نسل کشی" روس زبانان  ساکن در شرق اوکراین برای حمله هوایی و زمینی استفاده کرد.  او اطمینان داد که خواهان "اشغال" اوکراین نیست، بلکه "غیر نظامی" کردن و همچنین "نازی زدایی"  این کشور  است.  کرملین روز قبل مدعی شد که رهبران "جمهوری های " خودخوانده جدایی طلب طرفدار روسیه در شرق اوکراین از ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه برای "دفع تجاوزات" ارتش اوکراین درخواست "کمک" کرده اند.  از زمان به رسمیت شناختن این جمهوری ها توسط پوتین در روز دوشنبه گذشته، “نیت “او  آشکار بود.

دولت فدرال باید تمام تلاش خود را برای جلوگیری از گسترش مارپیچ خشونت، که  پایان آن نامعلوم است، انجام دهد.  کنفرانس ویژه سازمان ملل با حضور روسیه، اوکراین و همه کشورهای همسایه می تواند راه را برای رسیدن به میز مذاکره هموار کند.

فرانسه با حامیان خود  در اروپا و در جهان  میتواند بدون تأخیر، تحت حمایت سازمان ملل، یک ابتکار فوق‌العاده پان -اروپایی، کاملاً مستقل از ناتو و ایالات متحده را آغاز کند تا همه طرف‌های درگیر  را به میز مذاکره بازگرداند.

حزب کمونیست اسپانیا، در روشنای این تجاوز، خواهان پایان دادن بی درنگ به عملیات نظامی آغاز شده از سوی روسیه در اوکراین است. حزب کمونیست اسپانیا از همه ابتکار اتی که برای حل امنیت مشترک اوکراین و روسیه به دور از منطق نظامی و واکنش ها راه حل صلح آمیزی را ترویج می کند حمایت خواهد کرد.

شرط اصلی غلبه بر وضعیت غم‌انگیز کنونی در دونباس، ایجاد یک جنبش متحد و دموکراتیک کارگران از همه‌ی طرف‌ها، فارغ از فشارهای تمامی بلوک‌های امپریالیستی است. این کاری بسیار دشوار است، اما همچنین تنها کار واقعاً واقع‌بینانه برای هر کسی که می‌خواهد به بربریت جنگ پایان دهد، که شرایط زندگی طبقه‌ی کارگر را در هر دو طرف خطوط نظامی ویران می‌کند، تنها کار حقیقتاً واقع‌بینانه است. همچنین درک این نکته ضروری است که بدون یک جنبش کارگری توانمند و مستقل، مبتنی بر یک برنامه‌ی سیاسی سوسیالیستی انترناسیونالیستی، «آزادی» برای کارگران هر دو طرف واقعی نخواهد بود.

 اولویت اصلی باید حل مناقشه در داخل اوکراین باشد.  دولت های غربی باید از دولت اوکراین بخواهند که توافقات مندرج در معاهده مینسک ۲ در سال۲۰۱۵ را اجرا کند.[۱]  در وهله‌ی اول، آتش بس و منطقه‌ی حائل نظامی به طول۴۰۰ کیلومتر که در معاهده مینسک ۲ تصریح شده است، باید اجرا شود. نیروها و تجهیزات نظامی سنگین باید از مجاورت منطقه‌ی بحرانی شرق اوکراین از هر دو طرف خارج شوند.

اصولاً دو نوع احزاب وجود دارد: احزاب "لوکوموتیو" و احزاب "واگن". برای اینکه واگن ها در دولت شرکت کنند، باید به یک لوکوموتیو چسبیده شود. احزاب بزرگ دولتی ، اون لوکوموتیو ها هستند. در بین چپ ها، لوکوموتیو سوسیالیست فرو ریخته و به نظر می‌رسد که قابل تعمیر نبوده و الان تنها واگن ها باقی می مانده اند.

ائتلاف یک چیز است، با هم کنارآمدن یک چیز دیگر. حزب‌کمونیست ترکیه برای مبارزه مشترک، برای اعتراض، برای همبستگی در رابطه با تحولات اخیر با گروه‌های بزرگ بسیاری کنارآمده است. ازسوی دیگر ائتلاف، حول برنامه و اصول مشترک شکل می‌گیرد. حزب جمهوری‌خواه مردم حزب واحدی است، برای کسب جایگاه در سیاست‌های ترکیه می‌کوشد، عملاً جایگاهی دارد، اما نظام حاکم نمی‌تواند تصمیم بگیرد با حزب جمهوری‌خواه مردم چه بکند. به علاوه، ما در باره حزبی صحبت می‌کنیم که ساختار داخلی بسیار ثروتمندی دارد.

با اینکه همه نامزدهای انتخاباتی چپ به جز خانم توبیرا عدم شرکت خود را از قبل اعلام کرده بودند، سرانجام «انتخابات پیش‌رس مردمی» برای انتخاب کاندیدای چپ ،توسط بعضی از انجمن‌ها و شهروندان به شکل مستقل در روزهای ۲۷-۲۸-۲۹ ژانویه انجام شده و حدود ۵۰۰هزار نفر از شهروندان در آن شرکت کردند و همانطور که پیش بینی می شد خانم توبیرا ،جلوتر از ژادو و ملانشون، برنده این “انتخابات “شده که فقط مورد قبول خودش بوده است!

در طول مبارزات انتخاباتی، آنتونیو کاستا مرتباً خارج کردن پرتغال را از وضعیت بودجه ریاضتی، به رخ همه میکشید. بودجه ریاضتی که تا سال ۲۰۱٥ توسط جناح راست تحت نظارت «تروئیکا» بانک مرکزی اروپا ،صندوق جهانی پول و اتحادیه اروپا (ECB-IMF-EU)، در بحبوحه بحران بدهی واستقراض کشور اعمال می‌شد.

نزاع های پرهیاهو و یأس آور داخلی حزب ها، گاه بازتاب دهنده گزینش های راهبردی و اساسی آنها است. از جمله این موارد در آلمان، «حزب چپ» (Die Linke) است که دربرابر این انتخاب قرارگرفته که آیا می خواهد به تسخیر مجدد پایگاه مردمی خود در شرق آلمان بپردازد، یا بکوشد رأی دهندگان جوان شهری را جلب و جذب کند؟

با سرعتی که اوضاع در ماه‌های اخیر بدتر شده است، در صورت ادامه همان سیاست نرخ بهره، نمی‌توان راهی برای خروج از بحران دید. برای برخی از ناظران، ترکیه در حال فرو رفتن(سقوط) در یک مارپیچ نزولی است. دنیز اونال می‌گوید: "اگر اوضاع به همین منوال ادامه یابد، سناریوی بحران بدهی دولتی(قرض دولتی) و توسل ترکیه به صندوق بین المللی پول را نمی توان رد کرد." اما تناقض این است که اقتصاد ترکیه اکنون رشد شگفت انگیزی را نشان می دهد. به گفته بانک جهانی، این به لطف بازگشت پس از کووید به ۹.٥ درصد در سال ۲۰۲۱ افزایش یافت. تولید صنعتی ۱۱.۴ درصد افزایش یافت و هفدهمین ماه متوالی رشد خود را در نوامبر ثبت کرد.

امروز، دیگر نه تنها آمریکا به نفت عربستان سعودی جهت به چرخش انداختن اقتصاد خویش احتیاج ندارد، بلکه خود به صادرکننده نفت تبدیل شده است. با در نظر گرفتن وضعیت عمومی ژئوپولیتیک در کشورهای عربی، آمریکا چندان تمایل ندارد که عربستان را با سلاح های موثر و پیشرفته تری از اسرائیل مجهز نماید. این در شرایطی است، پادشاهی عربستان، در تلاش است تا توازن نظامی خویش را با کشورهای همسایه و رقیب، از قبیل ایران حفظ نماید.

میزان تراز تجاری ما بین ایران و پاکستان از دو سه میلیارد دلار در سال تجاوز نمیکند. این در شرایطی است که میزان صادرات ایران به پاکستان، بیش از دو برابر واردات از آن کشور می باشد. گرچه بر آورد میشود، تا با بسط تجارت تهاتری ما بین دو کشور، این میزان به موازات تجارت مرز نشینان پاکستانی- ایرانی، به میزان پنج میلیارد دلار در سال افزایش یابد. پتانسیل های مناسبات اقتصادی با بهروری متقابل برای هر دو کشور میتواند به مراتب بیشتر از اینها بوده باشد.

اردوغان در اوائل قدرت گرفتن، در حیطه سیاست خارجی با احتیاط عمل می کرد، ولی زمانی که محبوبیت او بیشتر شده و خیالش از طرف ابزار اعمال قدرت – مخصوصاً ارتش ترکیه - راحت تر می شد (با کمک پاکسازی ارکان فوقانی ارتش) برنامه وسیع و جسورانه دخالت در کشورهای همسایه، اتحاد کشورهای ترک زبان ( شامل جمهوری آذربایجان و کشورهای آسیای میانه )، مخالفت با اسرائیل و رقابت با جمهوری اسلامی را در پیش گرفت.

نگرانی‌هایی از جانب چپ وجود دارد که دولت بوریچ ممکن است با عرضه اصلاحات تدریجی درعین حفظ وضع موجود به یک کنسرتاسیون 2( ائتلافی از حزب‌های چپ مرکز در شیلی که در سال 1988 تاسیس شد و تا قبل از پیروزی پینه رای محافظه کار در سال 2010تمام انتخابات‌ها را درو کرد- مترجم) تبدیل شود. برنامه‌های او برای دربرگرفتن بازیگران جنبش‌های اجتماعی و بازیگران نهادی در دولت خود پرسش‌هایی را درباره این که آیا او به اندازه کافی شاخه زیتون قدرتمندی باقی بماند که ب‌تواند این هم بستران ناشناس را کنارهم حفظ کند مطرح می‌کند.

حکایت موفقیت‌های مالی در شیلی که بر کالاهایی مانند مس استوار است آن است که (درآمدآن)به دست اکثرشیلیایی ها نمی‌رسد. نیمی از ساکنان شیلی درماه کمتر از 400هزار پزو شیلی( 550 دلار امریکا) دریافت می‌کنند. مطالعه سازمان ملل در سال 2017 نشان می‌دهد که تنها یک درصد از مردم شیلی 33 درصد از تولید ناخالص ملی شیلی را کسب می‌کنند. سازمان همکاری و توسعه اقتصادی شیلی را در سال 2021 ، بانابرابری در اخذ مالیات، مشارکت کم زنان در بازار کار و هزینه‌های عمومی اندک در آموزش کودکان، به‌عنوان نابرابرترین عضو خود رتبه بندی می‌کند.

دراین وضعیت، مردم متقاعد شده اند که قدرتی برای تغییر امورندارند، و این امرسبب افسردگی جمعی شده است. هیچ کس زندگی خود را زندگی نمی‌کند یا دیگر توجهی به آینده ندارد. جنبش مردم درحال فرو رفتن به دوران بدی است: ممکن است ما درشرکت برای انتخابات تجدید قوایی ببینیم اما اکثر فعالان سیاسی ازشیوه های طبقه متوسط استفاده می کنند وشیوه های بدیلی برای برخورد با ضد انقلاب و نابرابری تدارک ندیده اند.

پیروزی کاسترو ضربه ای به قدرت الیگارشیک حزب ملی است، که کودتای ۲۰۰۹ را با کمک وزارت خارجه امریکا طراحی و اجرا کرد. کشور هرگز از اثرات کودتا بهبود نیافت، و در حقیقت، تحت حاکمیت حزب ملی، با افزایش خشونت و قاچاق موادمخدراوضاع خرابتر شد، درعین حال خوان اورلاندو هرناندز، رئیس جمهوردرحال خروج که مورد حمایت وزارت خارجه امریکا و دولت باراک اوباما بود، مستقیما از موسسات عمومی دزدی می کرد.

امروز شاهد پیروزی یک "سوسیالیست دمکراتیک" دیگر در شیلی هستیم که با رای مردم و در طی یک انتخابات آزاد و منصفانه به قدرت سیاسی دست یافت. او امروز معرف اکثریت جامعه شیلی است ولی بر خلاف تجربه های شکست خورده سوسیالیستی جهان در گذشته، از تمامی امکانات و حقوق اجتماعی و سیاسی اقلیت راستگرای بازنده انتخاباتی اخیر کشور دفاع خواهد کرد تا امکان فعالیت سیاسی کامل داشته و امید خود را برای پیروزی در دور بعدی از دست ندهند.

اجلاس پیرامون دموکراسی در حالی صورت گرفت که بایدن نه تنها روسیه را دعوت نکرد بلکه به ولادمیر پوتین علیه اشغال اوکراین هشدار داد. جو بایدن از ژائیر بولسونارو رییس جمهور راستگرا و افراطی برزیل و یا رهبران کشورهایی نظیر فیلیپین، اسراییل، پاکستان و لهستان، با وجود ایراد اتهام از سوی اتحادیه اروپا به عدم احترام به قانون، دعوت به عمل آورده بود. حضور تایوان در این اجلاس ظاهراً به دلیل "تقويت دموکراسی" در این کشور توجیه شده بود ولی در عمل این حضور در چهارچوب کشاکش های سیاسی بین این کشور و چین به منزله یک دهن کجی تمام عیار به حاکمان پکن باید ارزیابی شود.

بحران اقتصادی در ترکیه با میزان باورنکردنی کاهش ارزش لیرترک وارد مرحله جدیدی شده است. حزب‌کمونیست ترکیه در محلات کارگری اعتراض‌های خیابانی را سازمان می‌دهد و هم زمان، برای روزهای دشوارآینده، برای ارتقا ظرفیت سازمانی طبقه‌ی کارگر در کارگاه‌ها می‌کوشیم. و دراین تلاش‌ها شاهدیم که کارگران بسیاری که قبلا محافظه‌کار، اسلامگرا یا حتی متمایل به ملی‌گرایی بودند اکنون به توضیح ساده و سرراست از سوسیالیسم گوش می‌کنند وبه آن صحه می‌گذارند.

شرکت های خصوصی ادعا می‌کنند که اگر اجازه کسب این ابرسود را به آن‌ها ندهند، هیچ مشوقی برای داروها و واکسن‌های بعدی وجود نخواهد داشت. این صرفا یک دروغ است. تقریبا تمام پیشرفت‌ها، هم در واکسن‌ها و هم در داروها، ناشی از دانش قلمرو عمومی هستند.

سازمان ملل متحد کمک های بشردوستانه را به ویژه برای بیمارستان های افغانستان ارائه می کند که پس از سقوط دولت سابق افغانستان، بدون منابع باقی مانده اند. دولت سابق با ٨۰ درصد کمک های بین المللی زندگی می کرد، بدیهی است که این حمایت بودجه متوقف شده است و میلیاردها دلار پول افغانستان در غیاب ضمانت های طالبان هنوز در بانک های خارجی سرگردان است.

برای ماندن زیرهدف‌های مقرردرموافقت‌نامه پاریس، واز این‌رو به حداقل رساندن خطرات سرعت زنجیره واکنش‌های برگشت ناپذیر خارج از کنترل انسان، ما به کاهش فوری، موثر، انتشارسالانه، بی شاهت به آن چیزی که جهان تاکنون شاهد آن بوده است نیاز داریم. و چون ما راه حل‌های فن آورانه ای که به تنهایی حتی کاری نزدیک به آن انجام دهد نداریم، به معنی آن است که ما به صورت بنیادی جامعه خود را تغییرخواهیم داد. و این نتیجه ناراحت کننده شکست مکرر رهبران ما در نشان دادن این بحران است.

مأمورین امریکایی به روشنی اعلام کرده اند که همه درخواست کنندگان باید از یک مرحله ارزیابی، با موفقیت عبور کنند و واکسن‌های ضروری را زده باشند، تا اجازه ورود به امریکا را دریافت کنند. اما کسانی که نیازمند ارزیابی بیشتری باشند به پادگان «بانداستیل» در کوسوو منتقل می شوند. مطابق توافقی که با دولت کوسوو صورت گرفته است، آنها می توانند تا یک سال در کوسوو اقامت داشته باشند.

یکی از ناظران تیزبین مناظره های مربوط به مهاجرین، دانشمند علوم سیاسی بلغاری، ایوان کراستف، چند روز پیش در "فایننشال تایمز" خاطرنشان کرد که "اروپا در کمک به کسانی که خواهان دموکراسی در داخل کشور خود هستند، ناتوان و از رسیدن مهاجرانی که رویای اروپا را در سر می پرورانند، به دروازه های خود، هراسناک است».

تنها چیزی که می‌تواند پویایی زیربنایی چین را تغییر دهد، یک بحران بزرگ است که رشد چین را متوقف کند، احتمالی که با توجه به سابقه طولانی ثبات، کارایی و رشد اقتصادی این کشور بعید به نظر می‌رسد. و بنابراین یک رقابت امنیتی خطرناک کاملاً اجتناب ناپذیر است.

در خاورمیانه، زمانی که مادر طبیعت نیروی بلامنازع شکل دهنده است، رهبران نه بر اساس میزان مقاومت آنها در برابر یکدیگر یا قدرت‌های بزرگ، بلکه بر اساس میزان امکاناتی که در زمانی که جهان سوخت‌های فسیلی را حذف خواهد کرد، در زمانی که همه کشورهای عربی-اسلامی دارای جمعیت زیر ۳۰ سال در حال رشد هستند و در زمان تشدید تغییرات آب و هوایی برای مردم و ملت‌های خود ایجاد می‌کنند قضاوت خواهند شد.

برای کسب اعتبار و احترام، عدم -تعهد مستلزم ایجاد یک سازمان نظامی با بودجه %2.2 درصد تولید ناخالص داخلی (یعنی کمتر از ایالات متحده، %3.7 درصد، اما بیشتر از چین 1.7%) هر کشور شرکت کننده میباشد . شرکت نیروهای ادغام شده هر کشور عضو، که الزاما به معنای ارتش اروپایی نیست اما این گزینه را باز می گذارد. این ساختار با تقویت همکاری و مشترک کردن صنایع دفاعی که از ترجیحات اروپایی بهره می برند، پشتیبانی می شود.