اعلامیه‌ها و بیانیه‌های حزب

روابط بین دولت‌ها، انعقاد قراردادهای سیاسی، اقتصادی و فرهنگی شفاف کە متضمن منافع کشور باشند، امری اجتناب ناپذیر و لازم در مناسبات بین کشورها و لازمه‌ی همکاری متقابل هر کشوری در جهان امروز است. اما علنی بودن و اطلاع نهادهای قانونی و افکار عمومی از مفاد این قراردادها شرط اول قضاوت در مورد هر اقدامی در این عرصه است. جمهوری اسلامی نه فقط اطلاع رسانی شفاف در جامعه را مسدودکرده‌است، خود نیز حاضر نیست اعلام کند که در این یا آن قرارداد بر سر چه اموری توافق کرده‌است.

دستگاه قضائی جمهوری اسلامی بعد از قتل بکتاش آبتین و انعکاس وسیع آن در جامعه و محکوم نمودن نقش حکومت در این قتل‌ها، مجبور به صدور بخشنامه‌ای در «تبیین حقوق بازداشت شدگان» شد. اما آن‌چه که طی ۴۲ سال در زندان‌های جمهوری اسلامی حاکم بوده، ناشی از کمبود بخشنامه نبوده و نیست، بلکه اراده‌ی حکومت برای حذف مخالفان به هر طریق ممکن بوده و هست. در ادامه‌ی همین روش هم، تهدید زندانیانی که مراسم یادبود برای بکتاش آبتین گرفته‌بودند و تلاش برای تبعید آن‌‌ها به زندان‌های دیگر، ادامه‌ همان رویه‌ی معمول قبل از صدور بخشنامه در زندان است.

ما در رابطه با تداوم سوء استفاده دستگاه‌های امنیتی جمهوری اسلامی از کرونا برای به خطر انداختن جان زندانیان سیاسی و عقیدتی هشدار می‌دهیم. ما خواهان پیگیری حقوقی، نقش دستگاه قضایی در فاجعه‌ی مرگ هدایت شده روشنفکر متعهد، مقاوم و اندیشه‌ورز، بکتاش آبتین توسط یک کمیته حقیقت‌یاب مستقل هستیم.

جمهوری اسلامی در قبال زندانیان و مراقبت و درمان آن‌ها مسئول است. بکتاش آبتین مدت‌ها بیمار بود. کانون نویسندگان در ارتباط با سلامت این نویسنده چندین بار هشدار داده و خواهان رسیدگی به وضعیت سلامت و درمان او شده‌بود. اما حکومت که با آزادی و آزاد منشی و با دانش و خرد در ستیز است، از رسیدگی به‌موقع به او سر باز زد و فقط زمانی با مرخصی او برای درمان موافقت کرد که امکان بهبود او تقریباً ناممکن شده‌ بود.

حزب چپ ایران (فدائیان خلق) ضمن پشتیبانی از فراخوان حزب کمونیست سودان، همبستگی خود را با مبارزات مردم سودان و نیروهای مقاومت علیه سرکوب اعلام داشته و همه مجامع بین المللی و بشریت ترقیخواه را به همراهی و همبستگی با مبارزات مردم سودان برای دمکراسی و علیه حکومت نظامی فرامی‌خواند و خواستار آزادی فوری رهبران بازداشت شده کمیته‌های مقاومت و همه زندانیان سیاسی است.

سال ۲۰۲۲ در شرایطی آغاز می‌شود که جهان هم‌چنان درگیر پاندمی کروناست و شبح شیوع بیشتر آن بر افق سال‌نو میلادی سایه افکنده است؛ محدودیت‌ها و مرگ و میر بر اثر کرونا، علیرغم امکانات متعدد برای واکسیناسیون و مهار آن، هم چنان ادامه دارد و شکاف رو به گسترش بین فقر و ثروت و فاصله‌ی عمیق بین کشورهای صنعتی و توسعه نیافته، امکانات مقابله با پاندمی کرونا را نیز محدودتر کرده‌است. پاندمی کرونا نشان داد که مشکلات جوامع بشری از کرونا تا گرمایش زمین و خطراتی که از طریق ادامه‌ی تخریب محیط زیست به دست بشر ایجاد شده اند

پیروزی‌ چپ در آمریکای لاتین، با قرار گرفتن در جایگاه اجرای برنامه‌های عدالت‌خواهانه، برای چپ در پهنه جهان شادی‌آور و نماد امکان کامیابی است. این پیروزی‌ها برای چپ ایران نیز مایه‌ی دلگرمی است، با این پیام که می‌توان و باید با ایستادگی متحدانه در برابر یورش چهار دهه‌ی‌ اخیر نئولیرالیسم و پوپولیسم راستگرا در سطح جهانی، با ابتکار عمل، سنگرها را از آن گرفت و البته با در نظرداشت این‌که شرایط ایران و قسماً حتی منطقه‌ی ما تفاوت زیادی با شرایط شیلی و آمریکای لاتین دارد؛ با این‌همه اما، هم‌پیوندی دموکراتیک و عدالت خواهی امر مشترک و اصل مسئله است.

این اعتراضات با گستردگی خود از یک سو با استقبال گروەهای اجتماعی خاصە کارگران و بازنشستگان و سایر مزد و حقوق بگیران روبرو شد و از سوی دیگر موجب تصویب طرح رتبە بندی سرهم‌بندی شدە‌‌ای توسط مجلس، یک روز پس از اعتراضات خیابانی ٢٢ آذر ماە معلمان و فرهنگیان گردید. طرحی کە در صورت اجرا، اندکی حقوق معلمان را افزایش می دهد، ولی تشکل‌های معلمان، آن را ناقص و سرهم بندی شدە دانسته و اعلام کردەاند بە اعتراضات خود تا رسیدن بە خواستە‌هایشان ادامە خواهند داد.

بدون تغییر سیاست خارجی کنونی جمهوری اسلامی و هموار شدن راه عادی‌سازی مناسبات با دولت‌های دیگر از جمله آمریکا و مناسبات دوستانه با همسایگان، پایانی بر انزوای کنونی کشور متصور نیست و خطر تحریم و تهدید همواره پا‌برجا خواهد بود. فشار اقتصادی بر مردم ایران ادامه خواهد یافت. حتی اعلام توقف مذاکره برای رایزنی هم، بلافاصله انعکاس خود را در وضعیت بحرانی اقتصاد ایران و در افزایش قیمت ارزهای خارجی برجای می گذارد. ادامه‌ی این بی‌ثباتی‌ها، تاثیر بلاواسطه‌ای در افزایش بهای مایحتاج عمومی مردم دارد.

اختصاص نیافتن بودجە‌ی کافی جهت اجرای مطلوب رتبە‌بندی مورد نظر معلمان در مجلس و بی‌توجهی بە خواستە‌های دیگر معلمان هم‌چون همسان‌سازی ‌بازنشستگان، مبتنی‌برقانون مدیریت خدمات کشوری و رتبه‌بندی‌ شاغلان حداقل هشتاد درصدحقوق ‌هیات ‌علمی، مطالبات عمدەی اعتراض سراسری معلمان در ١١ آذر بودند. آزادی معلمان دربند و آموزش با کیفیت و رایگان برای همه‌ی دانش‌آموزان نیز، جزو مطالبات مطرح در تجمع‌ها بودند.

کشور شما عراق و ایران ما، به جهات گوناگون، در وضعیت های دشواری قرار دارند؛ مبارزه‌ی مشترک و چند جانبه‌ی حزب شما و ما به‌عنوان نیروهای چپ، درعین پرداختن به مشکلات در کشور خود با توجه به بحران‌های دامنگیر در هر کدام، در پاسخگویی به مسائل نظری چپ همراه با نیروهای چپ دیگر از یک سو، نیز مواجهه‌ی مشترک با مسائل مربوط به‌تحولات منطقه، سازمان دادن هم‌فکری‌ها‌، هم‌سوئی‌ها و همکاری‌های ضرور در این رابطه از سوی دیگر، حائز اهمیت جدی است و می‌تواند به سهم خود در مواجهه‌ی ما با روندهای سیاسی آتی موثر باشد.

مشکل کم آبی با دستور از بالا و کارهای غير کارشناسانه رفع نمی شود. لازمه رفع این مشکل، آزادی کارشناسان محيط زيست، به‌کار گیری متخصصان و مدیران توانا، تشکيل کمیته های تخصصی برای برنامه‌ریزی جامع ملی و محلی و آزادی نهادهای محيط زيستی، کنار گذاشتن نگاه امنيتی حاکم بر محل راه اندازی صنايع استراتژيک و آب بر و استقرار آن ها در استان های مرکزی بجای استان های ساحلی و پيشبرد توسعه پايدار با نگاهی سیستمی به امر توسعه است. عملکرد جمهوری اسلامی پس از چهل و چند سال نشان داده است که حکومت با چنین برنامه هائی بیگانه است.

خیزش آبان ۹۸، ادامه‌ی اعتراضات دی‌ماه ۹۶ در ابعادی دیگر بود. اگر خیزش دی‌ماه ۹۶ بازتاب گذر از امیدهای بخشی از مردم به تغییرات از درون حکومت و اعلام بی اعتمادی مطلق به همه‌ی ارکان جمهوری اسلامی و جناح‌های درونی آن بود، خیزش آبان ۹۸، پیام‌آور ضرورت گذار به آینده‌ای دیگر و پشت سرگذاشتن کابوس دوران چهل ساله‌ی جمهوری اسلامی در برابر جامعه بود. شعارهای فراگیر آبان ۹۸ بیش از همه، مرکز قدرت جمهوری اسلامی دستگاه ولایت فقیه و شخص ولی فقیه خامنه‌ای را هدف گرفتند و ارکان قدرت جمهوری اسلامی را به لرزه درآورند.

کنگره با انتخاب شورای مرکزی خود از میان رفقای داوطب پذیرش مسئولیت، ترکیب مسئولان حزبی دور آتی را شکل داد و از منتخبین خود خواست تا تصمیمات کنگره را به بهترین وجه ممکن به اجرا بگذارند. کنگره دو پیام خطاب به مردم ایران و دوستداران حزب صادر کرد که منتشر خواهند شد.

تبدیل کنگره به مجازی، متأثر از گسترش پاندمی کرونا، نمایندگانی از احزاب چپ و ترقیخواه خارجی که قصد شرکت در کنگره حضوری را داشتند، اقدام به ارسال پیام ویدئوئی برای کنگره کردند. رفیق گریگور گیزی رهبر سابق حزب چپ آلمان و حزب چپ اروپایی، خانم کورنلیا ارنست رئیس گروه مرتبط با ایران در پارلمان اروپا، رفیق پاسکال توره معاون روابط بین الملل حزب کمونیست فرانسه و مسؤل امور خاورمیانه، رفیق ژان رودریگز مسئول روابط بین الملل جبهه‌ی متحد چپ اسپانیا، که در ائتلاف دولتی در اسپانیا قرار دارند، رفیق سلام علی دبیر بین‌الملل حزب کمونیست عراق.

برای سند سیاسی دو طرح یکی از طرف کمیسیون برنامه سیاسی با عنوان "کشور ما نیازمند تحول بنیادین است، همراه و متحد شویم" و طرح دیگر با امضای ۹ تن از رفقای عضو حزب با عنوان: "ضرورت اتحاد و همکاری نیروهای چپ و جمهوری خواه برای گذار از حمهوری اسلامی ایران به یک جمهوری دمکرات سکولار و عیر متمرکز" ارایه شده بود.

مادر زکی پور بر آرمان انسانی فرزندش آگاه بود، قتل او در زندان را هرگز برنتافت و همراه با دیگر مادران خاوران، همواره دادخواه فرزند خود بود. او از جمله مادرانی بود که در تمام این سال‌ها تلاش کرد تا خاوران، آرامگاه جمعی فرزند جانباخته‌اش و دیگر قربانیان رژیم حفظ شود و جمهوری اسلامی نتواند سند جنایت خود را از بین ببرد. او همچون بسیاری از مادران دلاور خاوران، در مقابل سرکوب و تهدید حکومت، چون سرو ایستاد و تحت هر شرائطی بر معرفی، محاکمه‌ و مجازات آمران و عاملان کشتار ۶۷ در زندان‌ها پافشاری نمود.

حزب چپ ایران (فدائیان خلق) سیاست‌ خارجی جمهوری اسلامی را مانع اصلی ایجاد رابطه‌ی عادی با جهان و عامل تشدید بحران‌های همه جانبه‌ی کشور از جمله وخامت اوضاع اقتصادی دانسته و راه خلاصی مردم کشور از این مصائب را در مقطع حاضر عقب نشستن حکومت از این سیاست‌ها و بازگشت آن بر سر میز مذاکره وین می داند. مذاکراتی که لازم است بر موضوع هسته‌ای تمرکز یابد تا با رفع نگرانی‌ها در این موضوع، راه برای تضمین و تثبیت آن از طریق عقب نشاندن جمهوری اسلامی از سیاست‌های منطقه‌ای‌اش هموار گردد. قطع مذاکرات، نتیجه‌ای جز وخامت اوضاع، انزوای بیشتر کشور، ویرانی اقتصاد و از دست دادن امکانات رشد و توسعه‌ی آن نخواهد داشت.

حزب چپ ایران(فدائیان خلق)، براین باور است که سیاست کشور ما در رابطه با منطقه‌ی جنوب قفقاز باید سیاست دوستی با همسایگان باشد. با احتراز از هرگونه فزون خواهی و در همان‌حال ایستادگی بر سر منافع ملی و ناظر بر روابط سازنده با تک تک این کشورها به شمول آذربایجان و ارمنستان تا رسیدن به سطح تشکیل اتحادیه‌ی منطقه‌ای. این رویکرد نیز باید جزیی از کلیت سیاست خارجی ما درقبال جهان و منطقه باشد. میهن ما نیازمند برقراری رابطه با همه کشورهای جهان است

ابوالحسن بنی صدر با ایستادگی در برابر روحانیون حکومتی و عدم تمکین از شخص خمینی ولی فقیه، زیستن در آزادی را بر ماندن در قدرت و همراهی و همگامی با مستبدان و قدرت طلبان ترجیح داد و در برابر آن‌ها سرفرود نیاورد. اگرچه جهان را با باورهای مذهبی خود تعبیر و تفسیر می‌کرد، اما بر ارزش‌هایی نیز پای می‌فشرد که فراتر از عرصه‌ی تنگ ایدئولوژی استبداد مذهبی حاکم قرار داشتند. بنی صدر انسانی وطن‌دوست و معتقد به آزادی و استقلال کشور بود. در طول عمر خود مصدق را الگوی خود می‌دانست و هیچ مصلحتی را فراتر از مصالح ملی ایران قرار نداد.

دهه ۲۰ دوره بالندگی حزب توده ايران بود. متاسفانه با کودتای ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ و سرکوب بی سابقه حزب، اين دوره بپايان رسيد و حزب وارد دوره افول حيات خود تا سال ۱۳۵۷ گرديد. اما بار ديگر حزب با انقلاب بهمن فعالانه وارد صحنه سياسی کشور شد، حوزه های حزبی را در سراسر ايران راه انداخت، ادبيات مارکسيستی را به صورت گسترده نشر داد و در روندهای سياسی کشور نقش موثر ايفا نمود. حزب در طول چهار سال فعاليت علنی بطور شتابناک گسترش پيدا کرد.

جمهوری اسلامی در ۱۷ شهریور سال ۱۳۶۵ پسر او حمید قباخلو را دستگیر و پس از شکنجه های زیاد به همراه هزاران سرو ایستاده در سال ۱۳۶۷ به دار آویخت. جلادان حاکم ساک وسایل او را به دلیل ازدحام زیاد جلوی زندان‌ها از طریق کمیته‌ی زنجان، ابتدای خیابان زنجان تهران، تحویل خانواده دادند. از آن پس مادر قباخلو یکی از افرادی بود که مرتب و در عموم مراسم‌های خاوران حضور داشت. نیروهای سرکوب حکومت مستبد جمهوری اسلامی بارها خود و خانواده‌ی دردکشیده‌اش را دستگیر کردند و مورد ضرب و شتم قرار دادند و هیچگاه او و خانواده اش را آسوده نگذاشتند.

شهین توکلی بعد از آزادی از زندان، زندگی خود را وقف فرزند خود که هنگام دستگیری او کودکی شیرخواره بود و نیز پدر و مادر پیرش نمود. او که برای تحقق آرمان‌های انسانی خود زندگی پر فراز و نشیب و روزهای دشواری را پشت سر گذاشته بود، در هر کجا که بود، خود نمونه‌ی زنده‌ی دنیایی بود که برای آن جوانی و زندگی خود را گذاشته بود. مهربان و دلسوز با مردم تا آخرین لحظه‌ی زندگی.

سند برنامه سیاسی در دستور کار کنگره‌ی دوم حزب قرار دارد، در اين سند به راه‌های برون‌رفت از وضعیت کنونی، مسیر گذار از جمهوری اسلامی، جنبش مطالباتی و خيزش های خيابانی، حفظ محيط زيست، رهایی از سیاست خارجی تنش‌زا و دشمن محور جمهوری اسلامی، عادی‌سازی مناسبات با همه‌ی کشورها و احیای مناسبات دوستانه با همسایگان، بر بنیان منافع ملی کشور و الزامات تامین آن در منطقه و جهان پرداخته شده‌است. در کنگره حول اين مسائل بحث و گفتگو خواهد شد.

موضوع مرکزی اعتراضات، عدم اجرای طرح رتبه‌بندی معلمان است که از تاریخ تهیه‌ی آن ٨ سال می‌گذرد. بنا به این طرح قرار بوده‌است که آموزگاران در ٤ رتبه مربی معلم، استادیار معلم، دانشیار معلم و استاد معلم تعریف شوند و حداقل ٨٠ درصد حقوق متناظر با هم‌ردیف‌های خود در دانشگاه را دریافت کنند که تاکنون خبری از اجرای آن نیست. در این ٨ سال مسئولان بارها وعده‌ی عملیاتی کردن این طرح را داده‌اند ولی هنوز اقدامی نشده‌است. آخرین باری که قول قطعی اجرای این طرح داده شد، مهرماه ٩٨ بود که آن نیز توخالی از آب درآمد.

همکاری سه سازمان و حزب در چند سال گذشته، تجربه گرانقدر هم بجهت مناسبات درونی بين آن ها و هم بلحاط همکاری جريان های سياسی است. حزب چپ ايران (فدائيان خلق) همکاری سه سازمان و حزب را ارج می گذارد و می کوشد که اين همکاری ها ارتقا يابد و طيف وسعيتری از نيروهای جمهوري خواه را فرا گيرد.

برکشیدن کابینه‌ی رئیسی که رئیس آن از مجریان و تصمیم گیرندگان اصلی کشتار هزاران زندانی سیاسی در سال ۶۷ است و در طول چهل و سه سال گذشته جزو دستگاه قضائی جنایتکار حکومت بوده‌، که احکام مرگ صادر می‌کرده‌است، دهن کجی به مردم داغدیده‌ی کشور و در نفس خود، اقدامی جنایتکارانه است. در عین حال،‌ کابینه‌ی رئیسی با تمام هزینه‌ای که خامنه‌ای و اطرافیان او خرج چیدمان آن کرده‌اند، آئینه‌ی کامل درماندگی کل رژیم و قبل از همه ورشکستگی خود خامنه‌ای است

اکنون با اعلام ترکیب دولت طالبان، مقاومت مردمی پنجشیر که نخستین درخواست‌ آن تشکیل دولتی فراگیر است، حقانیت خود را بیش از پیش نشان می‌دهد. دولتی که وزرای آن جملگی عنوان سرپرست را بر خود دارند منحصراً مرکب از سرکردگان طالبان است و ترکیب آن خبر از اعمال اقتدار بر دیگر اقوام کشور را می‌دهد. دولتی که سرپرستی وزارت داخله‌اش در قبضه رهبر تندروترین شاخه طالبان قرار دارد و انجام خونبارترین عملیات تروریستی ثبت سیاهه اعمال آن در سال‌های گذشته است.

اکنون صدای اعتراضات نیروهای دادخواه که از همان روزهای نخست بلند بود، چنان اوج گرفته است که خبر این کشتار به گوش مردم ایران در دور افتاده‌ترین نقاط کشور هم رسیده‌است. بدون تردید این صدای دادخواهی با گذشت زمان طنین رساتری خواهد یافت و حلقه‌ی محاصره‌ی قاتلان و جانیان روز به روز تنگ‌تر خواهد شد و دیر نیست که شاهد محاکمه آمران و عاملان کشتار ۶۷ هم باشیم. در خارج از کشور سال‌هاست که ماموران تروریست جمهوری اسلامی به پای میز محاکمه کشیده می شوند.

مسئله مرکزی لحظه حاضر اما چه در برابر خود طالبان و چه برای مردم افغانستان و نیروهای سیاسی غیر طالب عبارت از حد و نوع حاکمیت طالبان بر این سرزمین است. مبتنی بر تجربه، کمتر کسی واقعیت طالبان به عنوان واقعیتی از افغانستان را رد می‌کند. بحث، اساساً سر حدود سلطه طالبان و کشورداری آنانی است که به لحاظ نگرش و عقاید همان طالبان قبلی‌اند. هرگونه خوش بینی نسبت به اصلاح پذیری کلیت طالبان، یک ارزیابی خطرناک و خطای سیاسی مهلک خواهد بود.

ما ضمن این آرزو که مردم افغانستان بتوانند با سازماندهی مبارزات مدنی و سیاسی خود در جابجای کشورشان پرچم مقاومت در برابر این تاریک اندیشان برافرازند، اما اقدام دستجاتی از مردم برای خروج از وطن خود را هم واقعیتی از امروز افغانستان می‌دانیم. در شرایط کنونی که شهروندانی از این کشور به هر دلیلی قصد مهاجرت به ایران دارند، این یک ضرورت انسانی و ملی است که ما ایرانیان به یاری افغانستانی‌هایی برخیزیم که وارد کشور ما می‌شوند

این حکومت بیهوده فکر می کند صدای حق طلبانه‌ی مخالفان جمهوری اسلامی را با ترور و اعدام می‌تواند خاموش سازد. بیهوده گی این تصورات مالیخولیائی جمهوری اسلامی را حیزش اعتراضی مردم در خوزستان، اعتصابات کارگران پیمانی نفت و سایر کارگران از جمله فولاد اهواز و نیشکر هفت تپه، مبارزات حق طلبانه‌ی معلمان و بازنشستگان، فریادهای مرگ بر دیکتاتور مردم در تهران و دیگر نقاط ایران و اعتراضات سایر هموطنان ما در کردستان و سیستان و بلوچستان قابل مشاهده است.

ما از وضعیتی که در کشور همسایه‌ی ما افغانستان پیش‌ آمده‌است، عمیقاً متاًسف هستیم. ما قدرت‌های موٍثر در منطقه و جهان را در شکل گیری این فاجعه برای مردم افغانستان سهيم می‌دانیم و با ابراز نگرانی از بازگشت طالبانیسم به کشور همجوار خود و تعمیق بحران در افغانستان که آفتی بزرگ برای مردم آن و همچنین صلح و ثبات در منطقه است، بر این باور هستیم که افغانستان را نباید به حال خود رها کرد. چنین چیزی به معنی حمایت از حکومتی بنیادگرا و قوم گرا در این کشور است و بس.

هم اینک شبح برقراری احکام ارتجاعی طالبانی همراه با اعمال برتری قومی در افغانستان چند قومی، خواب از چشم‌ها ربوده و ترک کشور و پناهنده شدن به کشورهای همسایه در آن وسعت گرفته است. ارزش پول ملی روز به روز بیشتر در حال سقوط است و کابوس فلاکت بیشتر، معیشت مردم را تهدید می‌کند. سقوط افغانستان در دامچاله جنگ داخلی، نه فقط مصیبتی دهشتناک برای این کشور، که خطری مدهش علیه صلح و ثبات در منطقه است.

تا کنون دادگاه هائی در برلین آلمان و بلژیک و فرانسه برای محاکمه تروريست های جمهوری اسلامی بخاطر ترور مخالفين برگزار شده است. اما این نخستین دادگاهی است که يکی از جنايتکاران کشتار ۶۷ را به محاکمه می کشد. دادگاه سوئد به يک معنی آغازی است برای محاکمه سران جمهوری اسلامی که فرمان کشتار و ترورها را صادر کرده اند. و هشداری است برای همه آدمکشان که بدانند جهان برای گریز از دست عدالت بسیار کوچک شده است.