کارگری

به‌طور کلی، همانگونه که در بندهای قبل توضیح داده شد، اگر هدف از برگزاری مجمع، تسهیل امور در شرایط خاص باشد حتی مراجع قانونی نیز ممکن است با تصمیمات چنین مجامعی موافقت کنند با این وصف مخالفت غیر متعارف بعضی از تشکل‌های عضو شورا با مجمع برگزار شده جز ایجاد شائبه‌های بیش‌تر در رابطه با نیت واقعی بعضی تشکل‌ها در ممانعت از سامان یافتن امور شورا چه چیزی می‌تواند باشد؟

بررسی‌ها نشان می‌دهد، ارزش دلاری بدهی‌های دولت به سازمان تامین اجتماعی در سال 1392 (حدود 63‌همت) 18‌میلیارد دلار بوده است اما هم اینک، برخلاف اینکه بنا بر برخی روایت‌ها، میزان بدهی دولت از مرز 900‌همت نیز عبور کرده، ارزش دلاری این بدهی به 13‌میلیارد دلار فروغلتیده است. همین مقایسه ساده نشان می‌دهد، با وجود افزایش ریالی مطالبات تامین اجتماعی از دولت، ارزش واقعی آن با توجه به نوسان‌های اقتصاد ایران روز به روز کاهش می‌یابد

امروز، دانشگاه‌ها و مدارس ما به سنگرهایی برای  مقابله با سرکوب بدل شده‌اند. دانشجویان و معلمانی که از آزادی، عدالت و برابری سخن بگویند. با زندان، حذف و سرکوب مواجه می‌شوند. این سازوکار پوسیده و نظم ناعادلانه، تلاش دارد تا مناسبات برده‌ساز سرمایه‌داران نامشروع و استبداد را طبیعی جلوه دهد. اما دانشجو، این آغازگر عصیان، هرگز خاموش نمی‌شود. او با کنش آفرینش‌گرانه و تأمل انتقادی خود، نظام سرکوب و بهره‌کشی را به چالش می‌کشد و توانایی حضور و نافرمانی را در جامعه گسترش می‌دهد

مددی پیش‌تر به خاطر نقشش در بازگشایی سندیکا با اتهاماتی مانند “تأسیس تشکل غیرقانونی” و “اجتماع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی” در چندین مرحله مجموعاً به حبس‌های طولانی‌مدت محکوم شده بود. وی با مشکلات جسمی جدی از جمله دیابت، فشار خون و کاهش شنوایی دست‌وپنجه نرم می‌کند و در شرایط دشوار زندان به سر می‌برد.

موضوع رتبه بندی، فارغ از نتایج مادیِ آن، میدانِ تمرینِ مقاومت مدنی برای معلمان است. آیا آنها می‌توانند ابزار فشار حاکمیت بر معلمانِ فاقد رتبه را بی اثر کنند؟ یا اینکه فقط به نصیحت‌های دلسوزانه ادامه می‌دهند تا هر کسی با توجه به میزان تحمل خود، یک تصمیم شخصی بگیرد؟ امیدوارم جامعه معلمان از این آزمون سربلند بیرون بیاید

دلایل تکرار حوادث مرگبار معادن روشن است؛ کارگران تشکل مستقل و حق دادخواهی و امتناع از کار پرخطر ندارند؛ تجهیزات ایمنی و مانیتورینگ در کشور نیست، فقط یکی از ۱۰۰ معدن ذغال‌سنگ کشور، مکانیزه است، باقی همه سنتی و بی‌تجهیزات هستند؛ کارفرماها با بازرسان کار لابی می‌کنند و تن به هزینه کردن برای ایمنی نمی‌دهند.

ما کارگران شاغل و بازنشسته نهادهای مستقل خواهان پایان دادن به این روند و آزادی بی‌قید و شرط اسماعیل گرامی و سایر زندانیان هستیم وبه موازات آن خواهان تامین معیشت و درمان متناسب با شرایط تورمی می‌باشیم. بازنشستگان و دیگر مطالبه‌گران که خواهان "حقوق سرکوب شده‌ی" خود هستند و کف خیابان را بعد از بی‌توجهی مسئولین مربوطه برای رساندن صدای خود انتخاب کرده‌اند، چگونه می‌توانند "امنیت ملی" را به خطر بیندازند؟! گویا نهادهای امنیتی جای متهم و شاکی را جابه‌جا کرده و به جای بازداشت عاملان شرایط موجود، اقدام به بازداشت آسیب‌دیدگانِ شرایط موجود کرده است.

کانون صنفی معلمان ایران(تهران) به‌عنوان یک نهاد مدنی و آموزشی خواهان پایان دادن فوری به سیاست‌های جنگ‌طلبانه، جنگ و حفاظت از حقوق بشر، به ویژه حقوق کودکان و نوجوانان در این مناطق است. کشتار دانش‌آموزان فلسطینی و لبنانی یک فاجعه بزرگ انسانی است که باید با تمام قوا محکوم شود. جامعه جهانی باید در برابر این ظلم و ستم به طور جدی ایستادگی کند و از هرگونه اقدامی که به تشدید این بحران منجر شود، خودداری نماید

در بودجه سال آینده، اعتبار اختصاص یافته برای واردات کالاهای اساسی و دارو ۳ میلیارد دلار (حدود ۲۰ درصد) کاهش یافته است. در تبصره ۴ قانون بودجه سال جاری، مبلغ ۱۳.۶ میلیارد یورو معادل ۱۵ میلیارد دلار برای واردات کالا‌های اساسی کشاورزی، دارو و مواد اولیه آن و تجهیزات مصرفی پزشکی تعیین شده است؛ درصورتی که این عدد در لایحه بودجه سال آینده که به مجلس ارائه شده با کاهش ۲۰ درصدی به ۱۱ میلیارد یورو معادل ۱۲ میلیارد دلار رسیده است.

در مورد کشتە شدگان معادن ذغال سنگ گزارشات متعددی منتشر شدە، اما این یکی با همە ی آنها فرق دارد، زیرا "بنفشە سام گیس"تهیە کنندە این گزارش ارزشمند بە همە ی جوانب زندگی، کار، بیماری و مرگ کارگران سە معدن کە دەها کارگر در آنها کشتە شدەاند، سرک کشیدە، با پزشکان معدن گفتگو کردە و روایت پزشکان از تجربیات شان در مورد بیماری و مرگ و سختی کارگران ذغال سنگ را شنیدە و شرح دادە است، گزارش آنچنان مستند و گویاست کە خوانندە را با خود بە متن زندگی معدنچیان می برد

ما به‌عنوان بخشی از جنبش مستقل کارگری در ایران‌ همانطور که همواره مورد حمایت های بین‌المللی توسط کارگران کشورهای دیگر بوده‌ایم، وظیفه داریم که از کارگران‌ و‌ مردم زحمتکش و تحت ستم در منطقه و سراسر جهان نیز حمایت کنیم. هر درجه از اعتراض برحق و انزجار ما کارگران و ‌مردم تحت ستم نسبت به اقدامات سرکوبگرانه داخلی حاکمیت در ایران ‌و یا سیاستهای بین المللی آن توجیه‌گر اقدامات و سیاستهای میلیتاریستی حکومت اسراییل و بی تفاوتی نسبت به بیش از ۷۵ سال ظلم و‌ ستم نسبت به مردم فلسطین و‌ قتل عام‌ و نسل کشی یک سال اخیر آنان نمی باشد.

سوگواری برای معدن طبس تمام شد، سوگنامه‌ها خواندند و مویه‌ها کردند، وعده‌ و وعیدهایی هم دادند؛ حالا همه چیز به حالتِ «عادی» برگشته و حالت عادی یعنی اینکه بازهم کارگران بدون سنسور و مانیتورینگ و تهویه در اعماق زمین جان می‌کنند؛ «عادی» یعنی اینکه محمد بهمدی، کارگر آسیب دیده معدن طبس، با ۷ میلیون حقوق ازکارافتادگی تامین اجتماعی زندگی می‌کند و می‌گوید «کجا رفتند دلسوزان معدن؟ من با ۷ میلیون به عنوان سرپرست خانواده چطور هزینه‌های زندگی را تأمین کنم؟»

با این اوصاف افزایش ناچیز حقوق به صورت قطره‌چکانی تحت هر عنوان بدون در نظر گرفتن خط فقر و تورم مانند همسان‌سازی و رتبه‌بندی، مصداق بارز فریبکاری حکومت است. مسیری که دولت پزشکیان مانند دولت‌های قبل به آن ادامه می‌دهد. در این میان تشکل‌های وابسته که مطالبات بازنشستگان را برای منافع جناحی قربانی نموده‌اند مانند دولت‌ها رو سیاه و متقلب هستند

اهم مطالبات همکاران ارکان ثالث و پشتیبانی شرکتهای پیمانکاری در مجتمع گاز پارس جنوبی عبارتند از: حق تشکل، تجمع و اعتراض،حذف کامل شرکتهای پیمانکاری، بازگشت به کار حجت رضایی، نماینده اخراجی کارگران، اجرای توافقات قبلی در زمینه مرخصی استحقاقی و پرداخت حق کمپ، اجرای صحیح طرح طبقه‌بندی مشاغل برای همه کارگران پیمانکاری، تغییر شرایط تردد و دستمزد رانندگان استیجاری و اجرای طرح طبقه‌بندی برای رانندگان غیرمالک، اجرای بدون تبعیض ۱۴ روز کار ۱۴ روز استراحت برای کارگران اداری و پشتیبانی

۶ حادثه‌ی مرگبار؛ ۱۰ مرگ و ۵ آسیب‌دیدگیِ شدید فقط در طول ۳ سال معدنِ طزره! به روزهای قبل‌تر از این حوادث نمی‌رویم و از روزهای بعد هم خبری نداریم؛ نمی‌دانیم چند حادثه‌ی دیگر در طول این ۳ سال اتفاق افتاده و نمی‌توانیم آینده را پیش‌بینی کنیم که چند حادثه‌ی دیگر قرار است اتفاق بیفتد و چند کارگرِ دیگر قرار است جان خود را از دست بدهند.

صادق کارگر، فعال سندیکایی ساکن نروژ، در گفتگو با صدای آمریکا با طرح این پرسش که کدام اولویت ها بر معیشت بازنشستگان اولویت دارد، گفت: سخنگوی دولت آب پاکی روی دست همە آنها کە خواست مشترک همگی شان، افزایش دستمزد و حقوق است، ریخت و در واقع، بە همە آنها جواب رد داد. این فعال سندیکایی با اشاره به این که «برای مردم، اولویت های حکومت بە هیچ روی نا شناختە نیستند» گفت: «اولویت های حکومت هزینە های سرسام آوردستگاە سرکوب، ...

نیکوفرد که ساکن شوش است و سال‌ها سابقه کار در مجتمع نیشکر هفته‌تپه و عضویت در هیات مدیره سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه را دارد؛ در ارتباط با خودسوزی یک کارگر فصلی هفت‌تپه و مرگ این کارگر در ۲۱ مهرماه گفت: کارگران نیشکر هفت‌تپه، چه شرکتی و چه فصلی، مشکلاتی دارند که حل نشده است؛ این مشکلات باعث شد، کارگر فصلی خودسوزی کند و متاسفانه جان خود را از دست داد؛ ما شهروندان شوش و کارگران سابق شرکت نیشکر هفت‌تپه، خواستار پیگیری پرونده خودسوزی این کارگر هستیم

کانون صنفی معلمان ضمن حمایت کامل از مواضع سخنگوی خود، اعلام می‌نماید تایید حکم حبس برای محمد حبیبی در این پرونده، صدور حکم اخراج برای اسماعیل عبدی پس از حدود ۹ سال زندان، تداوم پرونده سازی‌ها برای فعالان صنفی و مدنی، مانع‌تراشی برای بازگشت به کار برخی معلمانی که حکم اخراج یا انفصال‌شان توسط دیوان عدالت نقض شده و تمامی موارد از این دست، بیانگر تداوم تحجری است که در نهادهای قدرت رسوب کرده و همچنان خستگی ناپذیر با تیشه های تیزشان مشغول گسستن کامل رشته های نازک باقیمانده پیوند میان ملت به ستوه آمده با حکومت هستند.

دیوان عالی کشور بعد از رسیدگی، حکم ظالمانه و بی پایه و اساس علیه فعال کارگری و‌ مدافع حقوق زنان شریفه محمدی را نقض و پرونده ی ایشان را برای رسیدگی مجدد به شعبه هم عرض ارجاع داده است. بیشک ایستادگی شریفه محمدی با وجود تمامی اذیت و آزارهای بازجوها و‌ مقامات امنیتی و قضایی، تلاشهای خانواده گرامی و کمپین دفاع از شریفه محمدی، پیگیریهای وکلا و همچنین کارزارهای داخلی و بین المللی و حمایت جنبشهای کارگری و آزادیخواه عوامل اصلی در لغو‌ حکم اعدام شریفه محمدی بوده اند.

وجود اتحادیه های کارگری مستقل نیز نظارت بر شرایط ایمنی را تا حد زیادی تسهیل می کند. احتمال چنین حوادثی به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. مسئولیت دولت کاملاً آشکار است. آمارهای رسمی منتشر شده در سال ۲۰۲۳ نشان می دهند که در سال ۲۰۲۳ بیش از ۲۱۱۵ نفر در حوادث کار کشته و۲۷۰۰۰ نفر زخمی شدند. بر طبق معاهدات بین المللی کار، دولت و کارفرمایان بخش خصوصی موظف به تأمین ایمنی و حفاظت از جان کارگران در محل کار هستند.

حادثه‌ی معدنجوی طبس ابعاد مختلفی دارد که بی‌شک یکی از مهم‌ترین ابعاد آن نبودِ امنیت شغلی است. باید این سوال مهم را پاسخ داد که اگر کارگران از بیکار شدن نمی‌ترسیدند و آن شب وارد معدن نمی‌شدند، آیا باز هم این سرنوشت مرگبار در انتظارشان بود؟

با این اوصاف کاملا طبیعی و بدیهی است کە پا بە پای تشدید سرکوبها اعتراضات مدنی نیز بە رغم این فشارها بیشتر و گستردەتر شود. در شرایطی کە هیچ مرجع و نهاد دولتی وجود ندارد کە قربانیان سرکوبها بتوانند برای احقاق حق بە آنها مراجعە و شکایت کنند و نتیجە بگیرند، یگانە راهکاربرای احقاق حق رجوع ستمدیدگان بە جامعە برای متوقف کردن این اعمال تبهکارانە است.و اولین گام در این مسیر محکومیت وسیع اخراج اسماعیل عبدی و سایر رهبران تشکلهای معلمان و تشکلها و نهادهای مختلف مدنی و سیاسی است.

"در این گزارش علت طفرە رفتن سازمان تامین اجتماعی کمبود بودجە و "ناترازی" بین مخارج و هزینە ها ذکر شدە است و از طرف گزارشگر این بهانە بە درستی مورد انتقاد قرار گرفتە، اما کیست کە نداند علت ناترازی عمدتا ریشە در غارت و چپاول اندوختە های تامین اجتماعی توسط دولتها و مصادرە موسسات سودآور تامین اجتماعی و واگذاری آنها با قیمت نازل بە وابستگان حکومت، همچنین امتناع کارفرمایان از بیمە کردن کارگران و نپرداختن حق بیمە ها و بیکاری گستردە دارد".

در پی وقوع انفجار در یک کارگاه معدن زغال‌سنگ در طبس، ایرنا، خبر داد که در این حادثه ۵۱ کارگر معدن جان خود را از دست داده‌اند. پیش از این مرگبارترین حادثه معدن در ایران انفجار در معدن یورت در سال ۱۳۹۶ بود که جان ۴۴ . نفر را گرفت. حال رکورد مرگبارترین حادثه کارگری در ایران را انفجار شنبه شب در طبس شکسته است.

تصمیم استانیِ مقامات برای گرانی یک کالای اساسی و بسیار استراتژیک، بی‌توجه به وضع بحرانی معیشت فرودستان و طبقات کم‌درآمد، نان خالی را هم از سفره‌های خیلی‌ها به طرفه‌العینی غیب کرده است!

اینک در دومین سالگرد انقلاب نوین زنانه تاریخ، ما معلمان ، ما کارگران پرستاران و بازنشستگان، ما زنان و دادخواهان، ما جوانان آزادیخواه و ما مردمی که از فقر و فساد و گرانی و ظلم و تبعیض حاکمان به جان آمده ایم، با ادامه اعتراضات، تجمعات و اعتصاباتمان و فریاد دوباره "اتحاد ،اتحاد، علیه فقر و فساد" با گرامیداشت قدرتمند و پر شور سالگرد آغاز انقلاب، یکصدا با هم برای برچیدن مناسبات نابرابر ، پایان دادن به بیحقوقی زن و بردگی مزدی، و بازگرداندن اختیار به انسان هم پیمان می‌شویم.

جمعی از فعالین کارگری و‌ مدنی و ‌آقای کیوان صمیمی، زندانی سیاسی با سابقه قبل و بعد از انقلاب، دیروز ۱۴ شهریور به دیدار رضا شهابی، عضو هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد تهران و‌ حومه رفتند، که در تاریخ ۱۱ شهریور از زندان آزاد شده است.

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و ‌حومه آزادی همه دوستان زندانی و بخصوص دو‌ عضو زندانی خود را به خانواده های محترم این عزیزان و به کلیه همکاران و‌ کارگران کشور و انسانهای حق طلب و آزادیخواه شادباش میگوید، از وکلای آنها و‌ کلیه تشکل ها و افرادی که برای آزادی آنها تلاش نمودند، کمال قدردانی را دارد و ‌خواهان آزادی فوری دیگر اعضای زندانی سندیکا، آقایان ابراهیم مددی و داود رضوی، و‌ کلیه فعالین‌ کارگری، معلمی و‌ مدنی زندانی می باشد.

درود می فرستیم به شما هم سرنوشتان مصمم و خستگی ناپذیر که با تجمعات مستمر اعتراضی و اعتصابات خود، خیابان ها و محل کار را به رغم تمامی تهدیدها، حملات، بازداشت ها و سرکوبگری ها، از آن خود ساخته اید. با شما اعلام همبستگی نموده و از مبارزه و فریادهای برحقتان حمایت می کنیم.

شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران ایران به همه پرستارانی که یکپارچه و یکصدا در دفاع از همکاران خود در طی تجمعات برخاستند درود می‌فرستد و از همه پرستاران می‌خواهیم در مورد افرادی که احضار و دستگیر می‌شوند اطلاع رسانی کنید، تا بتوانیم با قدرت اتحاد خود پرستاران بازداشتی را آزاد کنیم.


در روزهای اخیر که شاهد خیزش پرستاران هستیم در چندین شهر باز نشستگان و معلمان نیز در خیابان‌ها افزون بر این‌که به وضع بد معیشت خود اعتراض کردند، از اعتصاب پرستاران نیز حمایت کردند و خواهان آزادی زندانیان سیاسی شدند. در چنین شرایطی اتحاد و همبستگی نهادهای مدنی، صنفی و سندیکاهای کارگران و حمایت جریان‌های خارج از کشور می‌تواند تبدیل به یک نیروی عظیم در راه استقرار دموکراسی و عدالت اجتماعی باشد.

تمام زحمت‌کشان و کارگران در عرصه‌های مختلف با این مشکلات روبرو بوده و مطالبات مشابهی در حوزه تولیدی و خدماتی خود دارند. به عبارت دیگر امروز پرستاران، معلمان، بازنشستگان و تمام کارگران و زحمت‌کشان با یکدیگر هم‌سرنوشت هستند. از همین رو شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران از مطالبات پرستاران و اعتراضات آنان حمایت کرده و هر نوع برخورد امنیتی و انتظامی با پرستاران را محکوم می‌کند.

حقوق یک پرستار ایرانی ماهانه ۱۲ تا ۱۵ میلیون تومان یعنی حدود ۲۰۰ دلار است که در قیاس با سایر کشورها، چیزی شبیه هیچ است؛ در آلمان یک پرستار به محض ورود به کار، ۲ هزار دلار می‌گیرد، در اروپا ۴ هزار دلار و در آمریکا و کانادا ۵ هزار دلار؛ قیاس این اعداد نشان از یک فاصله عمیق و یک نارضایتی عمیق‌تر دارد.

کارگران پیمانکاری پالایشگاه‌های پارس جنوبی، از روز سه‌شنبه ۱۶ مرداد ماه، دست به اعتراض زدند. این اعتراضات در ادامه‌ی اعتراضاتِ قبلی این کارگران و به دنبالِ‌ عدم رسیدگی به مطالبات و عدم تحقق وعده‌ها آغاز شده است.

اخبار منابع کارگری حاکی از آن است که اخیراً در یکی از مراکز تولید محصولات پترو-پالایشگاهی جنوب کشور، به دلیل استفاده از مواد اولیه غذایی ناسالم، تعداد ۱۸۰ نفر از کارگران یک مجموعه دچار مسمومیت غذایی شده و یکی از کارگران جان خود را از دست داده است. این درحالی است که حداقل ده نفر دیگر از کارکنان همچنان در بیمارستان در حالت بستری به سر می‌برند.