گزارش‌ها

"باز هم نقض حقوق بشر و احکام اعدام غیرقانونی با انگیزه های سیاسی بر اساس ادعاهای ساختگی، آنچه در ایران به کرات تکرار شده است. این اولین بار نیست که هیئت ما در پارلمان اروپا برای دفاع از حقوق و آزادی های دموکراتیک مردم ایران مجبور به رسیدگی به اینگونه موارد مشابه است. پارلمان اروپا همیشه مخالف مجازات اعدام است. این یک مجازات بیرحمانه و غیرانسانی است که کرامت و صداقت انسانی را بگونه ای غیر قابل قبول، زیر پا می‌گذارد. "

این پیمانکاران یا اربابها، تهران و شهرهای بزرگ را به مناطق تحت نفوذ خود تقسیم می کنند، و گروههای کودکان را برای کاربه این مناطق گسیل می دارند. بعصی از این پیمانکاران اتاقهایی در حاشیه شهر اجاره می کنند و چندین کودک را در آنجا اسکان می دهند، تاهمواره در اختیار آنان باشند؛ بدیهی است که این کلبه های محقر فاقد هرگونه امکانات بهداشتی هستند. اکثریت این کودکان زیر ۱٥ سال دارند و افزون بر اینکه از تحصیل و بازی های کودکانه و تفریح در پارکها محروم اند، زیر پوشش و تحت حمایت هیچکدام از سازمانهای دولتی مانند وزارت کار و شهرداری نیستند...

نامه روابط بین‌الملل حزب چپ ایران (فدائیان خلق) که به خانم کورنلیا ارنست، رئیس گروه ایران در پارلمان اروپا ارسال شد و ایشان در واکنش به این نامه اعلام نمود که به اتفاق رئیس سو کمیسون حقوق بشر در پارلمان اروپا، کنفرانس مطبوعاتی، از جمله در این باره خواهند داشت.

او از جمله پدران دردمندی بود که کوشید فرزندانی مسئول پرورش دهد، اما جمهوری اسلامی او را آسوده نگذاشت. در جریان اعتراضات سال ۸۸ پسرش شهرام عزیز توسط نیروهای انتظامی جمهوری اسلامی به شکل وحشیانه ای به قتل رسید. پس از آن خانواده در زیر فشار دائم قرار داشت و به هر بهانه ای یکی از اعضای خانواده بازداشت می‌شد.

او عضو سازمان فدائیان خلق ایران - اکثریت بود و تا آخرین لحظات زندگی‌ به برقراری سوسیالیسم، رهایی کارگران و زحمتکشان از یوغ سرمایه‌داری و ایجاد جامعه ای عاری از ستم و استثمار باور داشت و بر آرمان‌های انسانی خود پای می‌فشرد.

وجود آب در ماه به صورت کلاسیک و شناخته شدۀ ترکیب دو اتم هیدروژن و یک اتم اکسیژن (H2O)، قطعی است. این کشف می تواند دستمایۀ مأموریتهای جدیدی به ماه و از ماه به فراترها، و شاید حتی موجب تغییر بازی برای تسخیر فضا گردد. اما ناسا این کشف را دستمایۀ یک بازی سیاسی قرار داده است. در بودجه گذاری آتی برای ناسا، بودجه ای برای ادامۀ کار اندازه گیر متحرک سوفیا منظور نشده است و ناسا می کوشد تا این اندازه گیر را ابزاری ضرور برای برنامۀ آرتمیس معرفی کند: برنامه ای که خود در اساس سیاسی است.

روزنامه‌نگاران ایرانی ساکن خارج از کشور در همه‌‌ شرایط انعکاس صدای بر حق کسانی بوده‌‌اند که حکومت جمهوری اسلامی ایران در چند ده‌ی گذشته، حقوق بنیادین آنان را نقض وعرصه‌ زیستن در جامعه‌ای آزاد و عادلانه را بر آنان تنگ‌تر کرده‌است. این روزنامه‌نگاران در صف مقدم بازتاب صدای آنانی بوده‌اند که حکومت ایران از هیچ اقدامی برای نقض حقوق صنفی آنان دریغ نکرده‌ است. اکنون روزنامه‌نگاران شاغل در ایران‌اینترنشنال با رفتاری مشابه از سوی مدیریت مجموعه روبرو هستند.

حشمت خانم سجادیان شهره به «مامان حشمت»، در میان دوستدارانش، علیرغم زخمی که عمری در درون خود داشت، همواره انسانی مهربان، شاد و خوشرو بود. در دیدار با او هرگز تصور نمی شد که پشت این روحیه‌ی شاداب، زخم اعدام فرزند، رضا زرشگه و داماد، فریدون اعظمی و اعضای پرشمار دیگر خانواده‌ی بزرگش هم‌چون خوره‌ی تلخی لانه کرده‌است.

به دنبال فراخوان مشترک ۳٥ نهاد دمکراتیک و چپ ایرانی ساکن اروپا و آمریکا، سه نهاد دمکراتیک ایرانی مقیم سوئیس با انتشار فراخوان جداگانه ای از هموطنانمان درخواست نمود تا در آکسیونی که این تشکل ها در مخالفت با صدور احکام اعدام توسط رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی ایران، شرکت نمایند.

گردهمایی جمعی ازمدافعان حقوق بشردربلژیک درمقابل پارلمان اروپا

موزیک : بترس از من - گل آذین
تهیه و تدوین: احمد تجاتی

رژیم ایران با تمام توان خود کوشیده است تا این جنایت هولناک را از دید مردم ایران و همچنین جامعه جهانی پنهان سازد و با ایجاد جو رعب و وحشت در رابطه با این موضوع، فعالان و رهپویان حقیقت را از کند و کاش در رابطه با آن باز دارد. آنها حتی خانواده های جانباختگان این فاجعه را از تجمع و سوگواری برای کشته شدگان خود باز داشته اند.

ما به نمایندگی از طرف فدراسیون اتحادیه های کارگری اتریش از مقامات ایران می خواهیم که فعال صنفی، اسماعیل بخشی، و روزنامه نگار بازداشتی، سپیده قلیان هر چه زودتر آزاد شوند. ما همچنین خواستار شروع دیالوگ اجتماعی واقعی با مخالفان برای برقراری آرامش اقتصادی و اجتماعی در کشور هستیم.

ما تشکل های امضاء کننده این فراخوان، در حرکتی مشترک و هماهنگ با دیگر نهادهای چپ و دمکرات ایرانی مقیم دیگر کشور های اروپائی در روز شنبه ۱۰ اکتبر برای لغو اعدام و آزادی تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی تجمعات اعتراضی برپا می کنیم و از همه فعالین چپ، دموکرات و آزادیخواه دعوت می کنیم تا با حضور خود با فریاد نه به اعدام و نه به جمهوری اسلامی ایران نسبت به صدور احکام ظالمانه اعدام اعتراض کرده، خواهان لغو این قانون قرون وسطائی و آزادی بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی - عقیدتی شوند.

تصویربزرگی از زنده یاد نوید افکاری، همراه با جمله تاریخی وی چندی قبل از اعدام مبنی بر اینکه: "این ها طنابی برای دار زدن دارند، دنبال گردنی می گردند!" حالت خاصی به تجمع بخشیده بود، و توجه همگان، ازجمله فرانسوی ها و توریست های حاضر، را به شدت جلب می کرد.

در این دیداریک ساعته، هیئت نمایندگی جمعیت پشتیبانی از مبارزات مردم ایران ضمن اشاره به هشدارهای مکرر این جمعیت در آخرین دیدار با وزارت امور خارجه سوئد درباره جدی بودن خطر گسترش اعدام ها و تشدید فضای سرکوب در ایران، واکنش دولت سوئد و اتحادیه اروپا را پیش از اعدام نوید افکاری محتاطانه خواند و مورد انتقاد قرارداد.

خانم ارنست اعلام کرد هیئت نمایندگی پارلمان اروپا برای مناسبات با ایران، نشستی برگزار خواهد کرد که در آن، قتل نوید افکاری یکی از موضوعات بحث است. خانم ارنست از حکومت ایران خواسته است به پیگرد شرکت کنندگان در تظاهرات مسالمت آمیز پایان دهد و حقوق و آزادی های دمکراتیک مردم ایران را تضمین کند.

جنایت به قتل رساندن نوید در حالی صورت گرفت که مطالبه لغو اعدام و اجرای یک دادرسی عادلانه، از سوی افکار عمومی داخلی و خارجی و از جمله خیل وسیعی از فعالان حقوق بشری و مجامع و شخصیت های ورزشی، هنری و سياسی به اطلاع سنگین‌ترین گوشهای حاکمان نیز رسیده بود. اما بیت ولایی قدرت و رئیس جنایتکار قوه قضائیه بی‌اعتنا به این خواسته عمومی، شتابزده و بدون رعایت حداقل تشریفات معمول قانونی و انسانی نوید ورزشکار و کارگر گچکار را اعدام کردند. نویدی که که گفته بود «آنها برای طناب‌شان دنبال یک گردن می گردند».

در مقابله با امواج عظیم نارضایتی و برای تداوم عمرننگین نظام است که حکومتگران بیش ازگذشته به ابزارسرکوب و کشتارشریفترین فرزندان مردم ما پناه برده اند. شکنجه بازداشت شدگان، دادن حکم اعدام به متهمان بی گناه، اعدام زندانیان واعمال فشاربه زندانیان سیاسی و کنشگران جامعه مدنی و سیاسی ابعاد گسترده تری پیدا کرده است.

طیفور بطحائی در کوران تحولات بعد از انقلاب، از پیگیری راهی که انتخاب کرده بود، از تلاش برای جهانی بهتر باز نماند و جزو کسانی بود که در مقاومت مردم کردستان در برابر یورش رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی ایستاد. به همین خاطر هم بار دیگر، این بار توسط رژیم جدید غیاباً به اعدام محکوم شد.

من بر این باور عمیق هستم که زندگی انسان ها با ارزش است. این ورزشکار جوان و محبوب مردم، درصورت زنده ماندن، می تواند بارها در عرصه ورزش بین المللی حاضر شود و مدال برای کشورش بیاورد. در عالم هستی هیچ کس حق ستاندن زندگی کسی را ندارد. باید به زندگی ارزش گذاشت، زندگی مهمترین پدیده است.

شنبه ۱۲ مهرماه ۱۳۹۹ برابر با ۳ اکتبر ۲۰۲۰ 

۳تشکل سیاسی در کانادا به صورت مجازی برگزار می کنند: یادمان جانباختگان کشتار زندانیان سیاسی در زندانهای ایران در تابستان ۶۷
سخنرانان: محمد اعظمی عضو هیئت سیاسی - اجزائی حزب چپ ایران (فدائیان خلق)؛
- نماینده حزب توده ایران - واحد کانادا؛
- نماینده کومله زحمتکشان کردستان - سوئد

ما به عنوان پارلمان کانادا و در حمایت از جامعه جهانی و پارلمان اروپا و دفتر کمیساریای عالی سازمان ملل متحد، همبستگی خود را با خانم نسرین ستوده اعلام میداریم و از دولت ایران می خواهیم ایشان و سایر زندانیان سیاسی را که به ناحق زندانی شده اند را آزاد کند.

درمیان کولبران از کودک ۱۲ ساله تا مردان ۷۰ ساله بچشم می خورد؛ همچنین زنان کولبر و مردانی با یک پای مصنوعی نیز درمیان کولیران دیده میشوند. کولبران بارهای ۳۰ تا ۱۰۰ کیلو را برکول خود می بندند، و راه احتمالاً بدون بازگشت را در پیش می گیرند. در این راه خطرهای زیادی در کمین کولبران است، سقوط ازکوه، یخ زدگی، روی مین رفتن و کشته شدن بوسیله شلیک پاسداران و احتمال دستگیری، جریمه، کتک خوردن و زندان نیز وجوددارد

دیدار جمعی از ایرانیان بلژیک با خانم ماریا ارینا، رئیس سو کمیسیون حقوق بشر درپارلمان اروپا، در رابطه با وضعیت نگران کننده نسرین ستوده پس ازچند هفته از اعتصاب غذا و سایر زندانیان سیاسی دربند

سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) برگزار می کند.

یادمان جانباختگان فاجعه ملی کشتار زندانیان سیاسی، سال ۶۷

بسیاری از ریسک ها و خطرات را به جان پذیرفتیم و چون برخی‌ها به دام معاملات و پیشنهادات طمع انگیز نیافتادیم. به قلمی که خداوند در دستمان نهاد سوگند یاد کردیم که قداست قلم را حفظ کنیم و تا آخر خط در حق قلم خیانتی نکردیم.

"پارلمان اروپا بارها نگرانی های خود را در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران اعلام کرده است. من متاسفم که گفتگوهای بین اتحادیه اروپا و ایران تاکنون نتایج در خور نداشته است. پارلمان اروپا همچنان از نزدیک وضعیت را دنبال خواهد کرد به ویژه در مورد حقوق زنان، مدافعان حقوق بشر ، دو ملیتی ها و اقلیت ها."

کاک جلیل گادانی در دوران رژیم پهلوی ۱۳ سال زندان کشید. بعد از استقرار جمهوری اسلامی نیز تا آخرین لحظات زندگی از تلاش در راه اهداف آزادیخواهانه‌ی مردم کردستان باز نایستاد. او سال‌ها عضو کمیته مرکزی و دفتر سیاسی حزب دمکرات کردستان ایران و در مقطعی دبیرکل بخشی از آن، حزب دمکرات کردستان ایران - رهبری انقلابی بود.

پناهجویان ایرانی در شرایط بسیار دشوار و دردناکی در ترکیه بسر می برند؛ وضعیت بد مالی، وضعیت نامناسب مسکن، بویژه تأمین سوخت در زمستان، برخورد تحقیر آمیز و توهین آمیز کارمندان کمیساریا و پلیس، عدم آشنائی با زبان ترکی و انتظار طولانی مدت برای اعزام و ... زندگی دردناکی را برای هموطنان رقم زده است. وضعیت کودکان و سالخوردگان بسیار اسفبارتر است؛ هرچند سازمانهای حقوق بشری اقداماتی درجهت بهبود شرایط پناهجویان انجام داده اند، اما ای اقدامات ناکافی و محدود هستند.

ریشه های تفکر این سیاست که جلوی گسترش ویروس را نمی گیرد تا عده زیادی مبتلا شوند، و طبیعتا"عده زیادی هم بمیرند وباز ماندگان این "گله" ایمن شوند، به تمایلات "نئو مالتوسی" در عرصه جمعیت شناسی واقتصاد باز میگردد.

با شروع اپیدمی، سرمایه داری چهره کریه خود را بار دیگر نشان داد. تولید کنندگان ودلالان وسایل بهداشتی وملزومات حفاظت شخصی جهت افزایش قیمت کالاها وفروش آنها با قیمت های چند برابر به مراکز وجامعه پزشکی ومردم نیازمند، دست به احتکار وایجاد بازار سیاه برای"ماسک" و"الکل" و سایر موارد زدند. در کنار احتکار و بازار سیاه، عده ای سودجو ومتقلب نیز دست به تولید وسایل وملزومات تقلبی با آرم های معروف زدند و مجموعه این عوامل منجر شد به کمبود شدید"ماسک"و "دستکش"و لباسهای پزشکی و ...

کارگران هفت تپه بار دیگر شاهدند که دزد آزاد است و کارگر زندانی؛ وعده «رافت اسلامی» عملا دوباره همان تهدید و ارعاب و بازداشت کارگران مطالبه گر از آب درآمده و برخلاف وعده ها نه فقط صدای اعتراض کارگران را نمی شنوند که برای جلوگیری از پژواک آن در میان مردم، خبرنگاران مستقل را هم بازداشت می کنند.

این سه جوان ایرانی جز «اعتراض» که از حقوق اولیه انسانی شان است و در اعلامیه جهانی حقوق بشر (اصل۲۰) بر آن تصریح شده و حتی قوانین داخلی ایران(اصل ۲۷ قانون اساسی) نیز آن را به‌رسمیت شناخته، مرتکب نشده‌اند و به گفته خود در هیچ حرکت تخریبی نیز حضور نداشته‌اند. وانگهی بنا بر کدام قانون و مجوزی مجازات آسیب‌رسانی مردم جان به لب رسیده به برخی اماکن عمومی اعدام است؟