حقوق بشر

بعد سی واندی سال بنا به اعتراف "نیری" حاکم مرگ از طرف خمینی "اگر قاطعیت امام نبود شاید ما اصلاً این امنیت را نداشتیم" جمهوری اسلامی برای بقای خود باید این کشتار را انجام میداد! تا راه "امام"را هموار سازد! تا او جام خون از کاسه سرجوانان گیرد!رگهای خشگیده خود را سیراب سازد. مردی که هیچ احساسی نه برای وطن داشت و نه برای اولاد وطن.
کشتار هزاران زندانی پایان می یابد؛ لحظات اندوه فرا می رسند؛ ساک‌های لباس، مادران و پدران مضطرب بر در زندانها. لیست‌های اعدام‌شدگان. شرمتان باد اگر شرمی دارید.

ما دادخواهان خاوران امیدواریم که در رای گیری مجدد در صحن عمومی، نمایندگان پارلمان بلژیک رای خود را تقییرداده و اجازه ندهند چنین قانونی که جان انسانها را به خطر می اندازد تصویب شود. ما هر گونه مماشات دولت های اروپایی با جمهوری اسلامی که بر اساس منافع سوداگرانه آنان صورت می‌گیرد را محکوم میکنیم و از تمامی نهادهای بین المللی و حقوق بشری، حقوقدا‌نان، روزنامه نگاران، فرهنگیان، تشکل‌های زنان، سندیکاهای کارگری جهان و مردم ازادی خواه کشورهای اروپایی و بویژه کشور بلژیک میخواهیم که نسبت به ...

جنبش معلمان که در زمینه ی خواسته های صنفی-آموزشی خود بر اصول مبارزه ای کلاسیک یعنی سازماندهی، تفکر اجتماعی و داشتن لیدرهایی در لایه های گوناگون آن گام نهاده و در این مسیر خواهان بازگشت حاکمیت به پایبندی به قوانین ناقص و علیل نیم بند خود هست، آنقدر توانسته است گفتمان قدرت تولید کند که دستان آهنین سرکوب قدرت حاکم را به سوی پیکره و بدنه اش روانه سازد. یکی از اعضای این بدنه که در تولید این گفتمان نقش داشته، جعفر ابراهیمی است.

برای بسیاری از این پناهجویان ۲۴ جون روز پایان انتظار بود و باید باستقبال سرنوشت میرفتند. فردای روز ۲۴ جون شاهدان و روزنامه ها خبر از فاجعه انسانی بزرگی میدادند. سی و هفت کشته و بیش از ۲۰۰ نفر مجروح نتیجه تلاش پناهجویان برای گذر از مرز در منطقه نادور مرز میان آفریقا و اروپا.
حمید حسینی- محمود علیزادە

در دهه‌ی سوم قرن بیست‌ویکم، شاهد موج و روندی کلان برای باز‌پس‌گرفتن حقوق کسب‌شده‌ی زنان نه‌تنها در کشورهای سه قاره، به ویژه آسیای غربی، آفریقای شمالی و آسیای جنوبی، بلکه در کشور‌های اروپایی و آمریکای شمالی هستیم. در آمریکا پس از قریب به نیم‌قرن قانون حق زنان به انجام سقط جنین یا «رو در مقابل وید» (Roe Vs. Wade) در خطر جرم‌انگاری توسط دادگاه عالی آمریکا است؛ روندی که در سال‌های اخیر در تعدادی از ایالات، از جمله تگزاس و کلرادو آغاز شده. در اروپا از سال ۲۰۱۰ شش کشور حقوق جنسی و باروری زنان و سقط جنین را محدود کردند و...

رژیم جمهوری اسلامی که از محبوبیت ونفوذ زندانیان به‌ویژه درمیان نیروهای اگاه وبالنده جامعه می‌هراسید با دستگیری، تهدید وربودن وحتی ترور تلاش می‌کرد ازتاثیرگذاری آنان در جامعه بکاهد. این اقدامات حتی قبل از انقلاب آغاز شده چنان‌که مبارز اندیشمند زنده یاد شکراله پاک نژاد را پس از آزادی اززنذان به زادگاهش دزفول راه ندادند.

لازم می‌دانیم که یک‌بار برای همیشه و با صدای بلند اعلام کنیم که با طرح هرگونه بحث در مورد غرامت که هدفی جز لوث کردن حرکت دادخواهانه‌ی ما ندارد مخالفیم و بر این باوریم که از دست دادن جان آن عزیزان و آسیب‌های متعدد ناشی از آن مطلقا جبران پذیر نیست. تنها روشن شدن حقیقت است که می‌تواند التیامی کوچک بر زخم‌های عمیق ما باشد.

ما اما این بار اقدام رژیم برای دیوار کشی و نصب دوربین برای جلوگیری از حضور خانواده ها را تحمل نمی کنیم و با استناد به اسناد ثبت شده در سازمان عفو بین الملل و همچنین اسناد افشا شده در دادگاه حمید نوری مبنی بر اینکه عزیزان ما مخفیانه و در گورهای جمعی دفن شده اند و ما در این ۳۴ سال از چگونگی، چرایی و حتی محل واقعی دفن آنان اطلاعی نداریم، اعتراضمان را رسا و با یک کارزار بین المللی به پیش خواهیم برد.

به گفته‌ی همسر آقای جلالی، این پزشک متخصص بارها به دعوت مراکز تحقیقاتی و دانشگاهی ایران به این کشور سفر کرده و تا زمان بازداشت‌اش هیچ وقت با مشکلی روبه‌رو نبوده است. احمدرضا جلالی آخرین بار در اردبیهشت ماه سال ۱۳۹۵ به قصد شرکت در یک کنفرانس علمی به ایران رفت که بازداشت و روانه زندان اوین ‌شد. اتهام این پزشک، "همکاری با دول متخاصم" عنوان شده است.

کنش کوچکِ ایستادگیِ ما در تلاش برای لغو اجرای اعدامِ دکتر جلالی در شرایط خاصِ خود شکل گرفت و امروز دهمین روزِ آن است؛ فقط ۵ روزِ دیگر تا پایانِ ضرب‌الاجلِ اعلام شده‌ی حاکمیت برای اجرای این حکم باقی است. در این مدت، اقداماتِ ارزشمندِ عدیده‌ای را در قالب‌هایی متنوع جهت اعتراض به اجرای این اعدام شاهد بوده‌ایم که بسیار قابلِ تقدیر است، اگرچه کافی نیست

ما تشکل‌های جمهوری‌خواه ، ‌دمکراتیک و حقوق بشری و فرهنگی ـ اجتماعی مخالف اعدام و طرفدار حقوق بشر، ضمن پشتیبانی از حرکت سازمان عفو بین الملل، در این تظاهرات شرکت خواهیم کرد و از هم میهنان گرامی درخواست می کنیم برای نجات جان دکتر احمد رضا جلالی و دیگر زندانیان به جمع تظاهرکنندگان بپیوندند.

با برگزاری دادگاه حمید نوری به چشم خود دیدیم که چگونه روزنه امید گشوده شد و قفل سکوت برخی فعالان اجتماعی باز گردید تا صدای دادخواهی هر چه رساتر به گوش مردم ایران و جهان برسد، و دریغا که جای بسیاری از مادران و خانواده‌های خاوران و خاوران‌ها را خالی یافتیم که رفتند و ندیدند چگونه بذر جنبش دادخواهی که آنان کاشتند می‌رود تا به درخت تنومندی تبدیل شود و به بار نشیند و کام ما را به شهد خود شیرین کند.

اکنون که شما برای تهیه گزارشی همه‌جانبه به ایران سفر کرده‌اید لازم است با فعالان مدنی، اقتصادی و سیاسی مستقل از جمهوری اسلامی و همچنین مستقل از دولت‌هایی که در تقابل با ایران هستند هم دیدار کرده و نظرات آن‌ها را نیز جویا شوید.

 جمعی از خانواده‌های جانباختگان دهه شصت و فاجعه کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷  در مقابل دادگاه استکهلم که حمید نوری از عاملان کشتار ۶۷ محاکمه می شود، گردآمدند.

ظهر امروز دو شنبه ۱۲ اردیبهشت برابر با ۲ ماه مه جمعی از خانواده‌های جانباختگان دهه شصت و فاجعه کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ در مقابل دادگاه استکهلم که حمید نوری از عاملان کشتار ۶۷ جا محاکمه می شود، گردآمدند.
جلسه امروز هشتاد و نهمین جلسه‌ی محاکمه حمید نوری معروف به «عباسی» از جلادان رژیم در زندان «گوهردشت» بود که بعد از درخواست حبس ابد برای او از طرف دادستان به اتهام «جنایت جنگی» و «قتل عمد» برگزار می‌شود.
این راهپیمائی را دادخواهان خاوران دعوت و برگزار کرده‌اند. همچنین نیروهای سیاسی هم از این دعوت پشتیبانی کرده‌اند. فیلم‌ها و تصاویر زیر گوشه‌هائی از این راهپیمائی را نشان می دهدد.

برگزاری این محاکمه با هر نتیجه‌ای که از آن گرفته‌شود، خود موفقیت بزرگی برای جنبش دادخواهی در ایران است. بدون شک این محاکمه آخرین نوع از این دست نخواهد بود.

اين راهپیمایی کوتاه و بدور ساختمان مرکزی دادگاه استکهلم از ساعت ۱۲:۳۰ تا ۱۳:۰۰ برگزار میشود، ما با در دست داشتن  عکسهایعزیزان جانباخته مان، مادران خاوران و خواندن سرود، یکبار دیگر عهد خود را برای ادامه دادخواهی، مستحکم تر و صدای عدالتخواهی مان را هر چه رساتر به گوش همگان خواهیم رساند . 

 وضعیت زندانها درایران که هر بخشی از آن میتواند چندین کتاب را شامل شود بدیهیست که در یک مقاله نمیگنجداما دراین  نوشته  فقط نگاه مختصری است براین معضل بزرگ جامعه ما  که صدها هزار خانوده هموطن باتبعات آن درگیرهستند این نوشته فقط به زندانیان غیر سیاسی اختصاص دارد هرچند که این انسانها خود قربانی سیاستهای انسان ستیزانه جمهوری اسلامی وبیعدالتی حاکم برجامعه هستند.

با کمال تاسف باید گفت که پایمال شدن حقوق بشر تنها به منطقه های بحران زده محدود نبوده و موردهای آن در درون اتحادیه اروپا و در جمهوری فدرال آلمان نیز رو به افزایش است. بدرفتاری با مهاجران، افزایش شمار کودکان فقیر، تشدید شکاف فقر و ثروت -بویژه زیر تاثیر بیماری همه گیر کرونا- و گسترش بخش اقتصادی با درآمدهای پایین، برخی از نمونه های نقض حقوق بشر در جامعه های اروپایی از جمله آلمان اند.

جامعه ما در وضعیت دشواری بسر می‌برد. در مبارزه و برخورد با جمهوری اسلامی از یکسو باید نسبت به خطر جنگ هشیار بود و تحریم‌های های کمر شکن که بیش از همه فشار آن بر گرده مردم سنگینی می‌کند را محکوم و خواهان قطع آن شد و از سوی دیگر سیاست خارجی مغایر منافع ملی جمهوری اسلامی که موجب انزوای ایران و به‌ هدر رفتن امکانات عظیم اقتصادی ایران شده، مردود و باید محکوم نمود.

جنبش زنان در ایران به همراه مدافعان حقوق زنان و به خصــوص آنانی كه برای جلب توجه به تبعیض های قانونی علیه زنان در ایران فعالیت می كنند، به صورت خودسرانه دستگیر و بازداشــت می شــوند، غالبــا در هنگام بازداشــت از ســوی ماموران امنیتی كه از مجازات مصونند مورد بدرفتاری قرار می گیرنــد، و از دسترســی به وكیــل، خانواده و رونــد قانونی محروم می مانند. زندانیان سیاسی زن در ایران با آزار و اذیت، محکومیت‌های طویل المدت و انتقال به زندان‌هایی با شرایط «خطرناک و نگران کننده» صدها کیلومتر دورتر از خانواده‌هایشان روبرو هستند. تعدادی از زندانیان زن سیاسی در ایران هدف آزار جنسی و تجاوز قرار گرفته اند.

این کارنامه سیاه، انگیزه‌ای برای ماست که سال ۲۰۲۲ را به سال گسترش کارزار دفاع از حقوق بشر در ایران تبدیل کنیم. مردمی که حقوق انسانی و مدنی آنها توسط حکومتی ستمگر و استبدادی لگدمال می شود، از ما انتظار دارند صدای عدالتخواهی، دمکراسی خواهی و صلح خواهی آنان را به گوش مجامع بین المللی، سازمانهای مدافع حقوق بشر،دولت ها، احزاب سیاسی، سازمانهای غیردولتی، رسانه های عمومی و سایر نهادها در سراسر جهان برسانیم و از آنها بخواهیم که فعالانه از حقوق بشر در ایران دفاع کنند و دولت جمهوری اسلامی را برای پایان دادن به نقض حقوق بشر تحت فشار سیاسی و دپیلماتیک قرار دهند.

شورای برگزاری اعتراضات سراسری در خارج از کشور، در اتاق زوم برگزار می کند:
سخنرانان: خانم مهرانگیز کار- وکیل دادگستری و فعال در عرصه حقوق زنان؛ ملیحه حیاتی – زندانی سیاسی دهه ۶۰ ؛ هایده روش – زندانی سیاسی دهه ۶۰ ، جامعه شناس و کنشگر مدنی، حسن نایب هاشم – پزشک و فعال حقوق بشر
زمان: شنبه ۲۰ آذر ۱۴۰۰ برابر با ۱۱ دسامبر ۲۰۲۱
ساعت: ۲۲:۳۰ به وقت ایران؛ ۲۰:۰۰ به وقت اروپای مرکزی؛ ۱۴:۰۰ به وقت شرق آمریکا

اگر سؤال دربرگیرنده همه نیروهای کشورمان ایران باشد، که قاعدتاً باید چنین باشد، در آنصورت به جای واژه اتحاد بهتر است از واژه همبستگی و توافق در بعد ملی و جایگاه اعلامیه جهانی حقوق بشر برای چنین همبستگی ای استفاده شود. چرا که اعلامیه جهانی حقوق بشر دربر گیرنده حقوق بخشی از جامعه، بخشی از نیروهای سیاسی یا بخشی از اقشار نبوده، بلکه در گیرنده حقوق همه ساکنین یک کشور و یا بشر بطور کلی است.

نظامی که امروز با آن درگیر هستیم قبل از هر چیز حقوق انسان را در همه حوزه ها مورد تعرض قرار داده و دشمنی می ورزد، تضادهای ما با نظام فعلی قبل از اینکه در حوزه اقتصاد و حقوق کارگران و زحمتکشان باشد، که البته هست، تعارض با نگاه حاکمیت به انسان است. چه در حوزه قضایی و چه حقوق سیاسی اجتماعی، حقوق اولیه مردم ایران بشکل آشکاری نقض می شود.

حقوق بشر مجموعه موازینی است که بشریت ، در طول تاریخ، برای بهتر زیستن همگان بدانها دست یافته است و بنا براین، با توجه به جوانب مختلف گرایشات بشریت ، به تنظیم عدل و عدالت میان ابنای بشر می پردازد.