دیدگاه‌ها

در شرایطی این دو نهاد موازی که هر دو آنها توسط نهاد ولایت فقیه تعیین، کنترل و هدایت می گردند، به حیات خویش ادامه می دهند، که ثروت های غارت شده توسط الیگارشی نوین شکل گرفته بخشی در داخل به صورت های نه چندان مولد حفظ شده، و بخش قابل توجهی نیز همراه با کوچ آقازاده ها به کشورهای امپریالیستی کوچ می نمایند.
از یک طرف همین آقازاده های کوچ داده شده به کشورهای غربی توسط مکتب های اقتصادی مانند مکتب شیکاگوی میلتون فریدمن ها و توسط مکتب های سیاسی "انستیتوی چتم"، "انستیتوی بروکلین"...

این اعترافات برای خط بطلان کشیدن به دوره باصطلاح طلائی امام نیز مفید بوده و در جهت تقویت سرنگونی کلیت رژیم و مقابله با خطر بازسازی نظام توسط این گونه دست اندرکاران منتقد نیز بشمار می رود. گرچه این گونه افراد ممکن است برای حفظ ایمنی خود از جانب حاکمیت در افشای اطلاعات داشته خود امساک ورزند و یا حتی به درجاتی برای عادی سازی جنایت موردسوء استفاده هم قرارگیرند، اما در کلیت خود این مانع از تاکتیک فشار افکارعمومی برای برون افکنی همه اسرار و تبدیل کردن چنین اعترافاتی بسود تقویت صفوف جنبش و تضعیف حاکمان نیست.

متاسفانه در شرایطی شاهد این برخوردهای غیردمکراتیک بودیم که جامعه دچار انقلابی شده بود، انقلابی که امپریالیستها را مجبور ساخت در گوادلوپ شاه را برداشته و دار و دسته خمینی را جایگزین آن کنند، که خود حاوی یادمانده‌های دیگری است.

جریان سلطنت طلب با تمام امکانات خود تلاش میکند تا جنبش عظیم زن زندگی آزادی را بنفع خود مصادره کند، اما جوانان وزنان پیشتاز جامعه ما که علیه استبداد بپا خاسته اند بە همراە فعالین سیاسی خارج از کشور که برای آزادی، دموکراسی و عدالت مبارزه میکنند از چنان آگاهی سیاسی برخوردارند که اجازه نخواهند داد بار دیگر استبداد بر سرزمین مان تسلط یابد

باید این مسئله بیشتر و بیشتر برای سلطنت طلبان و رهبران آن و به خصوص خود شخص شاهزاده روشن شود که اولا ایشان و خانواده ایشان مسئول تمام این حرکات و این آشوب‌ها و این آب به آسیاب رژیم کثیف اسلامی ریختن ها هستند و ثانیا باید قاطعانه برای ایشان روشن شود که مردم ما و اپوزیسیون و احزاب اجازه این دریدگی ها و گستاخی ها را به آنها نخواهند داد و از طریق قانونی و روش‌های مشخص به آن جواب داده خواهد شد. نباید گذاشت این کارها و این رفتار عادی شود‌

در دموکراسی ها، تشکیلات سیاسی که در نظام عمل می کنند و به تناوب، حائز اکثریت می شوند و حکومت را تصدی می کنند از تشکیلاتی که تغییر نظام اجتماعی را هدف خویش می کنند سوا هستند. در این دموکراسی ها نیز، وجود آلترناتیو ضرور است زیرا نبودش، هم دموکراسی را با خطر انحطاط و انحلال روبرو می کند و هم جامعه را گرفتار خطرهای بزرگ می کند. بدینقرار، هرجامعه ای نیاز به کادرهای حقوندی دارد که الگو و جهت یاب "تغییر کردن" باشد.

در مورد باصطلاح کلیدواژه «منافع ملی» برای توجیه این غش کردن تمام عیار به سراپرده ناتانیاهو هم، باید گفت که اولا منافع ملی هیچ کشوری نمی تواند و نباید متضمن تضییع حق ملی هیچ طرف دیگری، و در اینجا فلسطیینی‌ها، بشود. ثانیا واژه منافع ملی کلیدجادویی نیست که دست یک شخص یا جریان باشد و در پشت آن سنگر بگیرد و خود را نماینده و سخن‌گوی آن جابزند. دقیقا حکومت اسلامی هم، مثل بسیاری حکومت‌های ارتجاعی و مستبد، تحت همین عنوان منافع ملی، سیاست‌های فوق ارتجاعی خود را پیش برده و می‌برد.

کارگر هم از دست ظلم ارباب فرار می کرد و پناه می آورد به صنعتگر، پس بنابراین از روی اجبار استثمار کارگر در نظام بورژوازی صنعتی به نسل بعدش، یعنی نظام سرمایه داری رسید، منتها این استثمار در کشورهای فقیر خیلی شدید بود. در کشورهای پیشرفته تر امروزی به خاطر آگاهی طبقه کارگر، طبقه متوسط و اقشار دیگر مردم و به خاطر پیشرفت علم و صنعت مبارزه طبقاتی گسترده تر و طبقات اجتماعی دارای زیر مجموعه های مختلفی شده اند. این طبقات بینابینی با تاثیرگذاری خودشان در بین طبقات مختلف آشتی نسبی بین طبقات را بوجود می آورند و استثمار طبقاتی را در این کشورهای پیشرفته کمتر می کند.

پروژه های راه سوم، برای گذار از حاکمیت مطلق کلان سرمایه داری بر کشورها، تلاش در ارائه جایگزین های دیگری می کنند، که غیر از آلترناتیو سوسیالیستی و حاکمیت اردوگاه کار بوده باشد. پیام آوران راه های سوم اغلب مطرح می کنند، که هم حاکمیت های مطلق سوسیالیستی، و هم حاکمیت مطلق کلان سرمایه داری امروزه به نفع مردم نمی باشند. بنا بر این، آنها گزینه سومی را با رنگ و لباس تازه ای به صحنه سیاسی وارد می نمایند.

بنده یک سوال اعتراض گونه یا اعتراض استفهامی از برگزارکنندگان این همایش دارم. پنل های متعددی در این همایش گنجانده شده است از جمله پنل "رنگین کمان ایران". در این رنگین کمان یک کرد دیده می شود و یک مشروطه خواه سابق که اکنون بیشتر به اصلاح طلبان حکومتی نزدیکتر است تا به مشروطه خواهان برانداز. در نتیجه آن چهل نفر دیگر که برای اکثر آنها احترام قائلم و حرجی بر حضور آنها نیست, تقریبا از یک جنس می باشند.

گرچه در فضای ملتهب و متکثر سیاسی ایران کنونی برخلاف دوره خمینی که فرصتی برای افشا شدن ماهیت سیاست‌ها و سوداهای او و نهاد روحانیت و مذهب قبل از عروج به قدرت و کسب هژمونی برای عامه مردم فراهم نشد؛ امروز خوشبختانه سوداها و سیمای واقعی سلطنت طلبان در دوره باصطلاح پیشاکسب قدرت یک به یک برملا می شود و حباب‌ها ی سیاسی به صحنه می آیند و یکی پس ازدیگری می ترکند و کسی نمی تواند بگوید نفهمیدم و گول خوردم و انشاءاله گربه است ...

خیلی جالب است. چپ ایران در عرصه های تحولات و روندهای کلان گذار امروز جهانی اکثرا سکوت معنا داری را بر می گزیند. در حالی که این روند ها و گذار های کلان تاریخی جهانی می باشند، که تعیین کننده محور ها و راستا های استراتژیک و تاکتیک های ما جهت تعیین سمتگیری های گذار داخلی در ایران می باشند.

البته تا آنجا که به کنشگران مسئول و میدانی جنبش و مدافعان آن در خارج مربوط می‌شود بدیهی است که آن ها ضرورتا ارزیابی‌های واقعی و تاکتیک های خود را از واقعیت های عینی و رفتار عملی نیروهای سرکوب و توازن قوا استنتاج می کنند و نه با تکیه به اهداف صنعت رسانه‌ای و با خنثی کردن ترفندها و ایجاد ذهنیت‌های کاذب توسط دشمن و برافروختن امیدهای کاذبی که خود موجب ناامیدی‌های بعدی می شود. گرچه در این رابطه هرگاه اسنادموثق و قابل اعتمادی هم به‌دست آید، و توسط نیروهای مردمی درز داده شود، در جای خود می توانند مورد بهره برداری‌های اصولی قرارگیرند.

دراین برهه سرنوشت ساز میهن مان نیروهای چپ با چهارمعضل اساسی روبروست اول ، ضربات سهمگینی که از جمهوری اسلامی بر تمام نحله های چپ وارد شده وآنرا تضعیف کرده است. دوم، تبلیفات زهر آگین جمهوری اسلامی علیه سازمانها واحزاب چپ که اثر خودرا درجامعه برجای نهاده است. سوم، پراکندگی نیروهای چپ. چهارم، عدم پیوند با مردم داخل کشور بویژه جوانان در چنین دورانی جریانات چپ که در یکصد سال اخیر پیگیر ترین وفداکارترین نیروی دفاع از حقوق مردم بوده اند متاسفانه فاقد یک رسانه فراکیر هستند تا بتوانند خواسته ومطالبات خودرا که همان خواستهای مردم است تبلیغ وترویج کنند

نام و عنوان منشور نه در تناسب بامحتوا و پیام منشور، بلکه چنان انتخاب و چیده شده است که حروف اول آن‌ها نام مهسا را متبادرکند، همچنان که لگوی انگشتان مشت شده نیزمی‌خواهد چهره وی را القاء نماید. اما همانقدر که مهسا در نمایش واژگان حضور دارد بهمان اندازه روح زن زندگی وآزای در محتوا غایب است و همین به منشور بیش از آنکه پیوندواقعی با جنبش مهسا و درونمایه آن داشته باشد،‌ خصلت نمایشی داده است.

رهنمودهای مناسب بود ، پس چرا سعی نکنیم یک اتحاد نانوشته را در داخل ایران در بین فعالان چپ و دموکرات بشکلی سازمان داده شده و با برنامه با منطق خاص خود و غیر متمرکز تبدیل کنیم و سعی نماییم جبهه ای داخلی را که میتواند انگیزه را در بین جریانات خارج کشور هم ایجاد کند بوجود بیاوریم ، بسیاری از ما در این فضا یکدیگر را میشناسیم و تا حد زبادی خط سیاسی یک دیگر را نیز میدانیم ، از اینرو برای ما نه سختی دیدگاه سکتاریستی وجود دارد و نه بدنبال حذف یکدیگر هستبم

احزاب و سازمان هایی که خود را چپ ایرانی می نامند، و هنوز به نوعی از آرمانخواهی سوسیالیستی باورمند می باشند، باید برای حفظ حیثیت سیاسی تاریخی خویش، به هر نوع از پیوند و پیوستگی سازمانی سیاسی با شخصیت هایی که آنقدر از اصول و باورمندی های آرمان خواهی زحمتکشان فاصله گرفته و در جبهه نئولیبرالیسم حل و ذوب شده اند، که تنها میشود آنها را در جبهه ضد و مخالف و مقابل کارگران و زحمتکشان جای داد، خاتمه داده و قطع نمایند.

اعتراض و عدم تحمل دگراندیشان به استبدادرسانه‌ای و به حمایت یک طرفه کلان رسانه‌ها بسود و شکل دادن یک اپوزیسیون خاص و مدنظر توسط قدرت های بزرگ آن‌چنان که توسط این قدرت ها در مورد کنفرانس مونیخ مشهود است و نیز ضرورت آرایش دموکراتیک جامعه چند میلیون ایرانیان ساکن خارج که همه سیاسی هستند و بهانه فقدان دموکراسی در خارج کشور را ندارند به‌جای وکالت و بیعت و دیگرعرصه‌ها، همه و همه بخسی از این فراینددموکراتیک هستند.

فرصت طلبان در بحرانی ترین مقاطع تاریخی ایران اعمالی شبه کودتایی را مرتکب می شوند برای خزیدن در توهمات و رویای باشکوه امپراطورمابانه خود و جعل افسانه ای از گذشته بواسطه میل به فرار از واقعیت. این نهیبی است به جنبش آفرینان و کنشگران فعال در انقلاب "زن، زندگی، آزادی" تا فعالانه در تشکیل جبهه و کادرهای حقوند نقش ایفا کنند تا خودانگیختگی نیرو محرکه های متشکله جنبش را جهت دار و وابسته ننمایند.

با هر نیتی ، در این مقطع خاص این جلسه برگزار شده باشد که میتوان دلائلی چون تحت شعاع قرار دادن مراسم ۲۲ بهمن و مهمتر بی اهمیت کردن بیانیه موسوی باشد را در نظر بگیریم ، ولی همسان شدن پهلوی با دیگران و حتی مطرح کردن اینکه ادعای رهبری ندارند ، فارغ از اینکه صادقانه باشد یا نه ، شاهد تقلیل جایگاه وی هستیم ، گرچه سلطنت طلبان و طرفداران وی سعی می کنند همچنان او را برتر از دیگران بدانند ولی واقعیت جلسه خلاف این بود

رهبری انقلاب ما قطعا، بی برو برگرد در داخل کشور است (و این است خط قرمز!). ما هم‌چنین بسیاری از زنان و مردان ایرانی تبعیدی در خارج کشور داریم که آتش مبارزه علیه جمهوری اسلامی (برای سرنگونی آن و یا برای فشار بر آن و...) را همواره برافروخته داشته‌اند و انباشتی از تجربیات گران‌قدر و کم نظیر می باشند. اینان می‌توانند و باید بکوشند در همکاری با هم (دمکرات و غیر وابسته بودن به حکومت‌های خارجی (و ارگان‌ها و نهاد های سیاسی ساخته آنان) شرط‌های پایه‌ای است)، رهبران داخل را پشتیبانی و همراهی کنند.

تاکید بیانیه برحق تعیین سرنوشت و خواست ملت به‌عنوان عامل اصلی تکامل جامعه تا حد زیادی باعث همگرایی و همراهی نیروهای مترقی خواهد شد و البته مهم‌تر از خود این برنامه ورود این بخش از مخالفین جمهوری اسلامی به عرصه جنبش است که می‌تواند جبهه نیروهای ملی و دموکراتیک را تقویت کرده و جریانات راست را بیش از پیش منزوی گرداند، گرچه ممکن است دارای ایرادهای شکلی و محتو ایی هم باشد که بیشتر باید صاحبنظران حوزه حقوق در باره آن صحبت کرده و نظر بدهند ، مهم این نیست که فکر کنیم حول این برنامه باید به توافق رسید

روز گذشته خبری کوتاه اما تکان دهنده مبنی بر اینکه «شرایط جدید خروج بانوان از کشور در کمیسیون قضایی مجلس تصویب شد. سخنگوی کمیسیون قضایی مجلس گفت: طبق مصوبه امروز این کمیسیون، خروج بانوان از کشور باید با اذن سرپرست باشد، مگر در موارد خاص که با حکم دادگاه انجام می ‌شود.» بر روی خروجی خبرگزاری فارس قرار گرفت که به سرعت نیز بازنشر شد و واکنش بسیاری را برانگیخت و امروز نیز به کل این خبر تکذیب شد!

مجموعه تحولاتی که در طی یک‌ماه اخیر در خارج کشور و تحت عنوان دوپینگ سیاسی رضا پهلوی صورت گرفته است جملگی حلقه های یک نقشه تنظیم شده برای پیش‌برد این هدف است. اطلاق حزب و تغییر نام فرشگردی‌ها به حزب ایران نوین به مثابه بازوی اخص و وفادار به رضاپهلوی بخشی از همین پروژه است. البته شرکت دادن گاهی گدار یک چهره چپ علاوه بر تلاش برای همراه سازی با پروژه فوق، تلاشی برای رفع اتهام یک جانبگی این رسانه‌‌هاهم هست.

نبود مفاهیم دقیق، بنای یک نظریه‌ی فراگیر بنیادیِ را پیچیده و دشوار کرده است. تلاش‌ها در این جهت تاکنون منجر به ارائه‌ی دو نظریه بزرگِ ذکر شده گشته که یکی دنیای ماکروسکوپی با قوانین دترمینیستی و دیگری دینای میکروسکوپی با قوانین احتمالی را توصیف می‌کند. به این معنا که در اولی وابستگی آشکاری میان حالتِ حال و آینده‌ی یک فرایند طبیعی در شکلِ علت و معلولی وجود دارد در حالیکه در دومی اصولن یک چنین وابستگی غیرقابل تصور است.

با درک و قبول پارادایم مدیریتی و رهبری غیرمتمرکز موجود جنبش و فقدان اتحاد بین تشکلهای سیاسی اپوزیسیون، شاید آنچه را که این جنبش انقلابی در این مرحله نیاز دارد یک "پلاتفرم هماهنگ کننده" است که بتواند با مضمون یک "کنسرسیوم سیاسی" تصمیمات و عملکرد این رهبران مستقل و پراکنده در جغرافیای بزرگ کشور را هماهنگ کند

نقاط تقابل زایمان دردناک گذار از دنیای تک قطبی به جهان چندقطبی، الان در دو نقطه جهان متمرکز است. یکی از این نقاط اوکراین، و نقطه دیگر جزیره تایوان است.

مردم چنان گرفتار نان روزانه اند که به انسان و حقوق و مسئولیت اش فکر نمی کنند. حال آن که هرگاه به این صرافت افتند که قربانی اندیشه راهنمایی هستند که آنها را از آزادی و مسئولیتهای سخت گرانقدر غافل کرده است، از ستم به خود باز می ایستند

نوشته‌ی حاضر می‌کوشد با رویکردی سازنده ولی زبانی شفاف، چند کلان جریان‌سیاسی در کشور را مخاطب قرار داده و انتظار سیاسی با آنان در میان نهد. مخاطب نوشته در بخش اول، نیروی تاکید بر دمکراسی میان طیف سلطنت است؛ در بخش دوم «اصلاح طلبانی» که در آستانه‌ی تعیین تکلیف با ولایت‌اند؛ در بخش سوم نیز، هم‌باور‌های سیاسی - جمهوری‌خواه سکولار دمکرات و میان آن مشخصاً ‌هم‌جبهه‌اجتماعی‌اش، یعنی جریان چپ‌.

کشورمان، ایران، روزهای پر جوش و خروش و پرتنشی را از سر می گذراند. واقعیتهای زمینی بار دیگر ثابت می کنند، که یکی از ابعاد اصلی دوران گذار امروزین جامعه ما، هنوز و با قدرت تمام ابعاد ضد استعماری و استقلال طلبانه آن است.

وقتی خامنه ای بعد از بازی با ولز و برد تیم با خوشحالی می گوید: "دیروز بازیکنان تیم ملی ما چشم ملت ما را روشن کردند، انشاالله چشمشان روشن باشد"، شباهتی طنزآلود به دیکتاتور ویدلا پیدا می کند بی آنکه از همان اقتدار هر چند پوشالی هم برخوردار باشد.

در حقیقت کل مسیری که رژیم در ‌آن قرار گرفته و با فرار به جلو و تعرض تاکتیکی در شرایط باخت استراتژیکی مشخص‌می‌شود، موجب شده که تماما در یک منطقه کور حرکت کند و حُکم دویدن به سوی پرتگاهی مهیب را داشته باشد.

جلسه پرسش و پاسخ یکشنبه ۶ آذر ۱۴۰۱ ساعت ۹ شب ایران
موضوع: خشونت علیه زنان و کودکان
میهمان: سیمین صبری ، روانپزشک ، فعال حقوق مدنی زنان

این بیانیه‌ها حکایت از آمادگی بیشتر کارگران در برافروختن اعتصابات سراسری و مشارکت و حمایت فعال از خیزش خیابان دارد. در کنار اعتصاب ذوب آهن و کامیونداران (به عنوان بخشی از صنعت مهم حمل و نقل) بیانگرتعمیق انقلاب و گسترش ابعاد آن است که البته رژیم را بسیار نگران ساخته است.

در تظاهرات عظیم ایرانیان خارج از کشور که ناشی از نوعی همدلی و همراهی با جنبش "زن، زندگی، آزادی" است، در زیر پوست خود رقابتی سخت که نامش را جنگ پرچمها می گذارم دیده می شود