سپتامبر 2019

در این شماره می خوانید:

-روحانی از کدام انتخابات کە قرار است خواستەهای کارگران را تامین کند حرف می زند؟
-اتحادیه های کارگری و معضل اقدام استراتژیک - بخش هشتم
-در باره‌ی ایده‌ی «ترمیم دستمزد»؛ آیا این خرابه قابل ترمیم است؟
-با مبارزە مشترک با سرکوبها مقابلە کنیم!
-گزارش ویژه: "ما را به حساب آورید![1]"- بخش دوم
-گذر و نظری بر رویدادهای کارگری هفتە

چپ امروز مانند چپ ديروز نيروئی است که در جبهه کار و مزدبگيران و اقشار متوسط جامعه، برای آزادی و برابری و بهروزی و آینده ای مطلوب برای جوانان تلاش می کند. چپ مخالف بهره کشی فردی که سیستم سرمايه داری بر آن استوار است می باشد. این به معنی عدم استفاده از دستاوردهای که در نظام سرمایه داری حاصل شده اند، نیست.

 آنهابه زمان احتیاج دارند. زمان برای برپاکردن مؤسساتی که مدافع حکومتی دموکراتیک و سکولار باشند. حکومتی که در موضوعات اجتماعی، اقتصادی و مقولات زنان – آن‌چنان که در پیش نویس قانون اساسی دوران گذار آمده است - برخوردی مترقی داشته باشد. همچنین، آن‌ها نیازمند زمان هستند که سازمان سیاسی‌ای برپاکنند که قادر باشد از رهبری توده‌ای آنها دفاع کند.

در این میان دخترکی ریز نقش تحصیل کرده که به حقوق فردی و اجتماعی خود آگاه است، تنها به خاطر دوست داشتن یک تیم فوتبالی و رفتن به استادیوم که حق ساده هر انسانی است دستگیر و زندانی ‌‌می‌‌گردد. او نسرین ستوده نیست! او نرگس محمدی یا آنتا دائمی نیست. جوانی است به شدت حساس با هزار زخم اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و خانوادگی برتن.

برخورد روحانی با محاکمە رهبران سندیکایی و صنفی و اعتراضات فزایندە زنان و دیگر فعالین مدنی و اجتماعی بسیار ریاکارانە و تائید ضمنی این سرکوبها بە سبک و سیاق خود روحانی است. هم از این رو کارگران بە این درخواستها وقعی نخواهند گذاشت و بجای شرکت در انتخابات فرمایشی و رای دادن بە نمایندگان جناح های مافیایی حاکم دوش بە دوش زنان و دیگر گروەهای اجتماعی تحت ستم بە مبارزات شان برای برچیدن بساط سلطە ستمگرانە رژیم ادامە خواهند داد.

منطق بحث قبلی این است که ظرفیت استراتژیک دراتحادیه های کارگری محصول مشترک دو عامل رهبری و دموکراسی درونی است. کیلبرگ در یک تحقیق کلاسیک که در سال 1983 انجام داد، ادعا کرد که مؤثرترین جنبشهای اتحادیه ای آنهائی بوده اند که آگاهانه و تصریح شده، یک سازمان مرکزی قدرتمند (یعنی یک رهبری همساز) را با فعالیتهای پرتلاطم محلی (یعنی مشارکت اعضا) ترکیب کرده اند.

ناکارآمدی مدل شورای عالی کار که در ظاهر از نمایندگان کارگران، کارفرمایان و دولت تشکیل شده است، در سال‌های اخیر بارها ثابت شده است. دولت عملاً این شورا را یک ویترین سیاسی-اجتماعی می‌بیند که حرف خود و کارفرما را از دهان نمایندگان به اصطلاح کارگران بزند.

امروز می‌بایست با اقدامات فکر شده هزینه‌ی فعالیت مدنی، صنفی، اجتماعی و سیاسی را در جامعه کاهش داد و مانع ابتکار جدید حکومت و ارگان های سرکوب در این زمینه شد. امروز باید برای هر آن چیزی که بدست آمده، به دفاع مشترک و متحد پرداخت.

همان طور که متن این گزارش نشان می دهد کمپین "ما را بحساب آورید!" چشم انداز زنان فعال جنبش کارگری را تسخیر نموده است، رهبران اتحادیه های صنفی و فعالین کارگری زن، چه جوان و چه سالمند، مشترکاً به آن روی کرده اند. در اثر این کمپین تغییرات واقعی در اتحادیه های صنفی بوقوع پیوسته است

در جریان اعتصاب هفت تپە رهبری اعتصاب کوشش فراوان و موفقیعت آمیزی برای جلب افکار عمومی نمود. مرور سخنرانی های اسماعیل بخشی در ایام اعتصاب بە روشنی حاکی از چنین تلاشهای درستی است. اکنون کە شرایط بە نفع زندانیان و علیە دستگاە قضایی است مهم است کە بصورت تاکتیکی هم کە شدە از طرح مسائلی کە ممکن است اجماع کنونی را تضعیف کند اکیدا اجتناب کرد.