دیدگاه‌ها

حاکمیت با تاکتیک «روزنه گشائی» در جهت اهداف خویش، در وهله اول د رهم شکستن صفوف گسترده تحریم، از طریق جلب مشارکت و کشاندن «کنشگران مرزی» به پای انتخابات و رقاتبی جلوه دادن آن و کسب مشروعیت و یا به گفته معاون سیاسی سپاه تولید قدرت از طریق اتنخابات است. و به‌همین منظورترکیب ۵+۱  شامل پلن آ و بی را طراحی کرده است.


در ادامه موضوع فساد در فوتبال، گزارشهایی که آقای فردوسی پور تهیه و در اختیار کاربران قرار داده است برای مخاطبان و علاقه مندان جامعه فوتبال بسیار مهم است. او بدرستی ماهیت کسانی که وابسته به مافیای حکومتی هستند و پشت هر فسادی پنهان شدند را آشکار می کند، همان کسانی که آقای فردوسی پور را به خاطر افشاگریهایش از برنامه نود بعنوان پربیننده ترین برنامه ورزشی عذرش را خواستند و به رغم مخالفت گسترده هواداران فوتبال او را اخراج کردند.

در شرایطی مانند امروز بنظر میرسد چه آن‌کس که بنا به برداشت های شخصی خود مشارکت اعتراضی را پذیرفته و چه آن‌کس که دیدگاه مترقی خلاف براندازان را در تحریم انتخابات قبول دارد هردو در یک راستا حرکت می‌کنند ، و هردو نیاز دارند برای رسیدن به هدف بر روی جنبش های اعتراضی حساب کنند ، نه تحریم و نه مشارکت اعتراضی به تنهایی نمی‌تواند حکومت را مجبور به عقب نشینی کنند، لازمه پیشرفت هر دو همانا همراه شدن با جنبش های اعتراضی و سازمان دادن آن‌هاست. هردو این راه ها خود ماهیتی اعتراضی دارند و بدنبال اهدافی مشابه هستند.

تردیدی نیست که صرف نظر از نتایج انتخابات، همه‌ی این‌ها یک پیروزی بزرگ محسوب می شود و بیانگر این است که مبارزات مردم تاکنون تاثیرات خود را در معادله ی حکومت - مردم بر جای گذاشته و اتفاقا بر خلاف آنان که مبلّغ القائات نومیده کننده و گمراه کننده هستند، نوید دهنده‌ی قدرت گیری بیشتر مبارزات مدنی و پیگیر مردم در این معادله است. 

یاقوتی دریافته بود که در فقدان احزاب و سازمان مردمی چگونه با تلاش مستمر خود این خلأ را پرکند او اکنون با بیماری دست و پنجه نرم می کند اما همچنان چشم بر آرمان‌های والا و انسانی خود دوخته است که عمر پرثمر خود را در خدمت آن به کار گرفته است.او با آثارش و کوشش بی وقفه پرچم مبارزه را همچنان برافراشته نگه داشت، منصور به تمام معنا شریف و با شرافت زیستە و به عهد و پیمانی که با مردمش بسته است وفادار ماندە است

جامعه امروز ما پیچیده تر از آن است که با یک اعلامیه انتخابات را تحریم یا به مشارکت دعوت کرد. بخش دیگر چپ ها جامعه محور هستند . برای چپ جامعه محوری فضای انتخاباتی بهترین فرصت است تا با جامعه ارتباط برقرار کنند واز این فرصت استفاده کنند تا صدای کسانی باشند که زیر فقر هستند و دچار مشکل بیکاری اعتیاد وووو  انواع معضلات اجتماعی له می شوند. مسئله چپ دیدن جامعه و انعکاس دادن صدای آن‌هاست.

متاسفانه باید اذعان داشت که افرادی همچون خاتمی و دیگرانی که در یک راستا قدم برمی دارند، متوهمانه وارد بازی می شوند که از پیش نتیجه آن مشهود است. ساختار و نظام سیاسی جمهوری اسلامی در بند باندهای مافیاییِ نظامی – مالی قرار دارد و تصور اینکه با حضور یک کاندیدای اصلاح طلبِ ریاست جمهوریِ مهندسی شده می توان بر حاکمیت خامنه ای و باندهای مافیایی غلبه کرد و کشور را به مسیر توسعه و پیشرفت بازگرداند، چیزی نیست جز خیالپردازی.

پیش از انکه حاکمیت تایید پزشکیان را اعلام کند، حتما به این امر اندیشیده که محتمل است پزشکیان صاحب رای شود؟ مگر آنکه تصمیم گیران را همچنان ابله و آلزایمری تصور کنیم و خوش باورانه بگوییم از دستشان در رفته است!(

دولت و مردم چین باید بدانند که حکومت جمهوری اسلامی ایران نماینده واقعی مردم ایران نیست و آنها را نمایندگی نمی کند و در نهایت این مردم ایران هستند که چین باید مراودات و سیاست خود را با آنها تنظیم کند و منافع دو کشور را محترم بشمارد.

سیاست قرض-تله یا وام-تله گونه‌ای از رفتار سیاسی در روابط دو جانبه میان کشورها است که در آن کشور وام‌دهنده با قصد منفی به کشور دیگر وام می‌دهد.[۱][۲] کشور وام‌دهنده از عمد به کشور وام‌گیرنده وام‌های فراوانی می‌دهد با این هدف که پس از ناتوانی کشور وام‌گیرنده در بازپرداخت وام‌ها از سوی کشور وام‌دهنده امتیازات سیاسی و اقتصادی مورد نظرش را استخراج کند.[۳] شرایط وام‌ها معمولاً به اطلاع عموم نمی‌رسند[۴] و پول وام داده شده بیشتر برای پرداخت به پیمان‌کارهای خود کشور وام دهنده استفاده می‌شود. هر چند این اصطلاح برای وام دادن‌های کشورهای بسیاری و حتی صندوق بین‌المللی پول استفاده شده‌است[۵][۶] اما اکنون این عمل بیشتر با وام‌های دولت جمهوری خلق چین مربوط می‌شود

اکنون برای رژیم برگزیدن مهره ای دیگر برای جانشینی رئیسی مهم است که در واقع ترتیب اثری در سیاست‌ های گذشته نخواهد داشت. اما برای مردم برگزاری انتخابات به مثابه رفراندومی تلقی میشودکه با عدم حضور و تحریم گسترده خود پاسخ محکمی به رهبر و رژیمش خواهند داد، چرا که جابجایی مهره ها در اراده مردم تاثیری نخواهد گذاشت و برای عبور از آن لحظه ای تردید نخواهند کر

نوشته که در بالا آمد تنها گوشه کوچکی از ژرفای فساد در ساختار حکومت را نشان می دهد. رژیم ایران و سران ریز و درشت آن تا فرق سر در فساد فرو رفتند که تنها با یک جراحی بزرگ می توان آن را از بین برد، که آن فروپاشی رژیم با اراده مردم است. اما مسئله در اینجا تمام نمیشود حتی پس از سرنگونی رژیم، مبارزه با این شبکه های مافیایی که در همه جا ریشه دواندن وهمچون اختاپوس همه جا رخنه کردند کار بسیارسخت و دشواری خواهد بود.

تا آنجا که از پیامها و اظهار نظر ها بر می آید عمده ترین اشکالی که مانع اصلی رسیدن به اتحاد در بین نیروهای ترقیخواه میباشد وجود مسئولان و رهبرانیست که نوع گرایش سیاسی آنها و یا دیدگاه های سکتاریستی شان از رسیدن به این امر جلو گیری کرده است ، پس تنها راه خروج از این بن بست اعضا و هواداران این جریانها میباشند که باید با برخوردی مسئولانه آنها را مورد سوال و مواخذه قرار دهند ، مسلما اگر پیگیری این موضوع به خواستی عمومی در بین اعضا و هواداران جریان سیاسی تبدیل شود میتوان امیدوار بود...

فضای جنگی که امریکا ، اسرائیل ، وایران در منطقه در راستای منافع خود ایجاد کرده اند ، مستمسکی برای بالا رفتن اعتماد به نفس جریان چپ مقاومتی شده است، و جنایت اسرائیل در غزه پوششی شده برای دفاع بی پرده آنها از جمهوری اسلامی ، با این استدلال چنان راه افراط در پیش گرفته اند، که بخشی از انها معتقد هستند که جمهوری اسلامی تنها آلترناتیو ضد آمریکایی درمنطقه بوده و دفاع از آن از اوجب واجبات است .

زمان آن فرا رسیده تمام اهرمهای سیاسی را در جهان بکار گرفت و از ادامه کشتار مردم فلسطین توسط رژیم آپارتاید ممانعت به عمل آورد و خروج نیروهای نظامی اسراییل را از غزه فراهم کرد. از سوی دیگر همزمان یک مسئله بسیار اساسی را باید در محور هرگونه فعالیت سیاسی قرار داد و آن تلاش برای برقرای صلح در خاورمیانه است. برای نائل شدن به چنین خواسته مهمی تناسب نیروها در مقیاس جهانی و منطقه ای بسیار مهم است.

بهمین صورت، تنش آفرینی های ماجراجویانه و پر ضرر و زیان برای کشور و منطقه از سوی جمهوری اسلامی، اقدام به حمله به خاک کشور ایران از طرف اسرائیل و جنگ افروزی نتانیاهو را توجیه نمی کند.اینجا نیز "این به آن در" نمی شود. تشویق اسرائیل برای حمله به کشورمان و ایجاد جنگ منطقه ای، نقض مخالفت با تجاوز و دستبرد خارجی به کشور و نقض صلح بوده اند، نقض دو اصل بنیادی توسط مدعیان مخالفت با جمهوری اسلامی. توسط مدعیانی نمایشی که با نقض بنیاد و اخلاق، حد فهم و دانش سیاسی خود و برعکس تشخیص سود و منفعت مادی خود را مشخص می سازند.

آقای خامنەای و رژیم او بە بهانە مبارزه با بی حجابی می خواهد توجە روز افزون مردم را از بحران های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی بە سمت دیگری هدایت کند و باتشدید فضای اختناق، شرایط مساعدی برای حفظ موجودیت نظام استبدادی ایجاد کند.او بدرستی میداند دولت دست نشانده اش قادر به مهار رشد روزافزون نرخ تورم و صعود بی وقفه قیمت‌ها که منجر به فقر فزاینده در بین اقشار و طبقات فرودست شده است، نیست.

اینکه در روزهای آینده کدام واکنش از سوی ارتش اسرائیل دیده شود در اصل ماجرا تفاوتی نخواهد داشت. گسترش دامنه جنگ در منطقه و کشورمان تنها و تنها قربانیان بیشتری خواهد گرفت و مردم را بیشتر در اعماق فقر, بیکاری و مصیبت های ناشی از جنگ فرو خواهد برد. آندسته از اپوزیسیون و بویژه سلطنت طلبان که چشم براه حملات نظامی دول خارجی به جمهوری اسلامی بودند و هستند تا از این نمد کلاهی برای خود بدوزند قطعا میدانند که دمکراسی وارداتی نیست و طرفین جنایتکار این جنگ احتمالی فجایعی بیشتر وهزینه های هنگفتی را به مردم تحمیل خواهند کرد.

اسرائیل یعنی امریکا! و در موا ردی حتی بیشتر از امریکا.
همه دنیا می دانند که در شرایط کنونی اقدام نظامی یک کشور خارجی علیه اسرائیل چه بسا برای ناتان یاهو (و حکومت اسرائیل ) "مائده آسمانی" باشد که فشار افکار عمومی مردم جهان علیه اسرائیل راکاسته و اسرائیل نسل کشی علیه فلسطینیان در رفح را به اجرا در آورد (شاید هم در سکوت رسانه های "جامعه جهانی") و باز یکبار دیگر "..حفظ نظام برتر از همه چی" بلای نابودگری علیه مردم فلسطین گردد

اما درخاتمه،‌ با همه پیچ‌و خم‌های اوضاع و حدس و گمان‌ها پیرامون پیامدهای اوضاع جدید، یک چیز روشن است: اکنون دیگر حتی ادامه همان سیاست تاکنونی حمایت فعال از جنگ غیرمستقیم بادولت اسرائیل و بطورضمنی با دولت‌آمریکا، که از قضا حکومت می‌ کوشد که از طریق فشاربرآن دولت اسرائیل را مهارکند، بطورگریز ناپذیر با ریسک ها و هزینه‌ها و تهدیدات بیشتری همره خواهد بود. حرکت بر سطح لغزنده جنگ نیابتی به سمت جنگ مستقیم، خواه با تن دادن به آن که جنبه خودکشی دارد

در چنین شرایطی که بحران ساختاری رژیم بیش از هر زمانی تشدید شده و رژیم مشروعیت سیاسی را دربین نزدیکان خود از دست داده، مبانی تئوریکی آن نیز در معرض فروپاشی قرار گرفته است.
در سالهای اخیر رویکرد نظریِ برخی اسلام شناسان درمخالفت با اسلام ولایت فقیه، بیش از هر زمانی آشکار شده است. خانم صدیقه وسمقی در زمره آن دسته اسلام شناسان است که در سالهای گذشته بنیان رژیم را نقد و به چالش کشیده است.

عدم کارآمدی و فسادرژیم در این حوزه حد و حصر ندارد و با توجه به‌گرایش درون‌ماندگار«بحران آفرینی‌وبحران‌زی» بودنش هیچ افقی برای برون رفت از آن متصور نیست. مبارزه علیه آپارتایدجنسی/جنسیتی درهم تنیده با انواع دیگرستم ها و تبعیضات اقتصادی و سیاسی و اتنیکی و مذهبی مسیرپیشروی جنبش‌ها و همبستگی‌آن‌ها را نشانه‌گذاری می‌کند.

سنگ بنای دوران پساخامنه‌ای با همه تهدیدات و مخاطرات بی ثبات کننده‌اش، مشخصا در انتخابات مجلس خبرگان و مجلس شورای اسلامی این دوره بنا نهاده می‌شود. آن چه‌که در استراتژی خامنه‌ای گام اول نامیده می‌شود و خود شامل ۵ مرحله بوده است، در یک راه‌پیمائی طولانی به‌ویژه در چهارسال اخیر تا آن‌جا که به‌ساختارقدرت مربوط می‌شود، بخش غیرانتخابی، یعنی قدرت واقعی و موسوم به هسته سخت قدرت و «دولت پنهان» توانست در یک راه‌پیمائی پر پیچ وخم، بخش‌های «انتخابی» یعنی دولت و مجلس را هم به کنترل مستقیم خود درآورد. از همین رو می‌توان گفت که دوگانگی...

رژیم استبدادی ولایت فقیه در دوره های گذشته انواع تقلبها را انجام میداد تا حضور دروغین مردم را در پای صندوقهای رای از طریق رسانه های حکومتی به نمایش بگذارد. اما در این دوره به شگرد تازه ای دست زده است که بی گمان نشان از استیصال و فروپاشی درونی آن است. پر واضح است آنها با در اختیار داشتن شماره ملی بسیاری از مردم اقدام کرده و به کاندیدهای حکومتی و وابسته رای دادند تا از این طریق اختلاف اکثریت تحریمیون را با اقلیت بسیار محدود رای دهندگان کاهش دهند.

به جای حذف گروه یا فرد فعال، با آن‌ها رقابت کنید؛ به جای تخریب دیگران، دیدگاه خود را اشاعه دهید؛ به جای گذشته‌ی رقبا، اکنونِ آن‌ها را قضاوت کنید؛ به جای طرد، بحث کنید.

«انتخابات» ۱۱ اسفند امسال بنا به‌دلایلی برای رژیم اهمیت تعیین کننده دارد و بهمین دلیل‌هم بی سابقه ترین خالص سازی کل حیات خود را برای آن صورت داده است. در حقیقت انتخابات در پیش رو اساسا درمیان یک طیف از اصول گرایان تندرو و کاملا وفادار و و به‌مراتب ارتجاعی‌تر صورت می‌گیرد که در آن حتی اصول گرایان اندکی منتقد هم حذف شده اند.

جمهوری اسلامی, میهن ما ایران را بخشی از متصرفات "اسلام" و خودرا وارث مهاجمان به ایران در "صدر اسلام", می داند که مهمترین وظیفه اش سرکوب و کشتار ایرانیان است تا آنان را مطیع "اسلام ناب " گرداند.امروز اصلی ترین دشمن ایران و ایرانیان, همانا "جمهوری اسلامی" است.جمهوری اسلامی حمله ۷ اکتبر را هجوم اسلام به "کفر" می داند و در پی آن خود نیز کشتار ایرانیان را در پیش گرفته است. "قاضی شرع اسلام" اعلام کرده است که اعدام نکردن جوان ایرانی "محمد قبادلو" خلاف "مبانی اسلام" است.

این روزها هم بحران اقتصادی عمیق و کلان دنیای امپریالیستی، اتکاء عمیق آن به صنایع نفتی نظامی، شکست در جنگ های خاورمیانه ای، اکرائین و جنگ غزه از یک طرف و سرشیب سقوط آنها در رقابت های اقتصادی با اردوگاه جدید کشورهای غیر متعهد قبلی که در اتحادیه بریکس و پیمان شانگهای و غیره خود را به نمایش می گذارد، موجب گردیده است که تا سیاستهای دیوانه وار فاشیستی کشورهای استعمارگر سابق و امپریالیستی را فراگیرد.

در نگاه من، با توجه به‌شناخت این دو رژیم اسلامی و دینی که برای نجات رژیم هایشان، حتا " تعطیلی نماز وروزه"را نیز فتوا می‌دهند، هیچ بعید نیست که در توافقی بسیار سرّی، برای متوقف کردن خیزش‌های انقلابی هر دو بخش بلوچستان، دست به چنین بلوا و آشوب آفرینی منطقه‌ای زده باشند.

راه حل اساسی این است که باید اراده مردم اسرائیل، مردم منطقه و مردم جهان کاری بکنند تا این جنگ بخوابد و بیشتر از این به مردم فلسطین ضربه نزند و نتواند به منطقه و جهان سرایت کند. باید مردم اسرائیل و مردم منطقه و جهان به صحنه بیایند و با تظاهرات بیشتر و گسترده تر برای پایان جنگ و دفاع از صلح بسیج شوند.

قتل عام روزمره غزه در شرایطی ادامه دارد که تمامی رهبران سیاسی و قدرتمداران حاکمه کشورهای استعمارگر و امپریالیستی سابق و به اصطلاح دموکراتیک امروز، به بهانه اینکه "اسرائیل حق دفاع از خود را دارد"، این نسل کشی روزمره را در قالب دفاع از خود به افکار عمومی جهانیان می فروشند. ماهیت نژادپرستانه، آپارتایدی و ضد بشری و فاشیستی قدرتمدارانی که حقوق بشر را برای خود، و نسل کشی و جنایت و کودتا و جنگ را برای مردم کشورهای مستعمره سابق به ارمغان می آورند، باید تا به حال برای نیروهایی مانند اپوزیسیون ایرانی شناخته شده باشد.

مکانی که دارای چگالی بیشتری است ماده بیشتری را بسوی خود می‌کشد و در ادامه می‌تواند شروع به فروریزی و کوچکتر شدن کند و تبدیل به ستاره یا سیاه‌چاله‌ شود. در چنان ‌حالتی سرعت چرخیدن آن مانند یک اسکیت‌باز که بازوهایش را جمع می‌کند بیشتر می‌شود. به این ترتیب و در واقع هر یک از آن مکان‌ها داستان خود را دارد."۳

هر کسی‌ را که به مصالح کشور علاقه‌ دارد به این نتیجه خواهد رساند که شرایط شوروی را ارجح بداند؛ زیرا اولاً دولت شوروی نمی‌تواند (و به‌حق هم نمی‌تواند) موافق باشد که در مناطق مرزی وی انحصارات امپریالیستی پایگاه‌هایی داشته باشند و ثانیاً این عمل را مادۀ ۱۳ قرارداد ۱۹۲۱ منع کرده است. در این قرارداد حکومت شوروی لغو امتیازنامۀ را به این کرده است که استخراج نفت در این منطقه به هیچ دولت ثالثی داده نشود و این قرارداد در جهت تأمین استقلال سیاسی و اقتصادی ایران بوده است.

تحلیل اعتصاب کارگران گروه ملی فولاد اهواز نمونه قابل توجه ای است برای دیگر بخش های اقتصادی کشور. تفاوت این اعتصاب با دیگر اعتصاب های مشابه که در یک واحد مشخص هستند این است که کارگران ارتباط اشان با هم بسیار نزدیک است، از آگاهی طبقاتی خوبی برخوردار هستند و توانسته اند معتمدین (نمایندگان) بی نام خوبی از دل این مبارزات تولید کنند.

چپ لیبرال ایرانی با توجه با کارنامه سیاسی و توسل به استراتژی سیاسی گذار به دموکراسی آمریکایی خویش، نه تنها تا به امروز ثابت کرده است که شایستگی هدایت گذار از ولایت فقیه به یک حکومت ملی مستقل آزاده و ضد تبعیض را ندارد، بلکه روز به روز شاهد آن میباشیم که در خطر این می باشد تا از طریق بسط پیوندهای خویش با نهادها و سازمان های استعمار ساخته، از مسیر ملّی مردمی خویش فاصله گرفته و در دام و تله های استعمارگران بیافتد.