سیاست

در رابطه با جنجال زیر عنوان «تمامیت ارضی» اما، نفس فدرالیسم، خود ردیه‌‌ی بنیادین علیه بی‌بنیادی این هیاهو برای هیچ است! زیرا اصل مسئله، نه وسوسه‌ی تجزیه کشور و یا دفاع از تمامیت آن، بلکه چه نوع از ایران ماندن این کشور است. هم از اینرو، آن که ایران را فدرال می‌خواهد در واقع راه حل معضل دیرینه‌ی تبعیض ملی در میهنش را در خود کشور و با حفظ ایران می‌جوید. فدرال خواهی، عین یکپارچگی سرزمینی است که مهربان کردن خاک سرد را از گرمای همبستگی مردمان می‌گیرد.

پرسش این است که با توجه به این رویکرد و تاکید بر این امر حیاتی که همزمان با گسترش ذاتی جنبش اعتراضی مردم، رسانه ها بیشتر در مرکز این تحولات قرار خواهند گرفت و شکل دهی افکار عمومی توسط این مراجع فکری! بسی بیشتر از گذشته اهمیت خواهد یافت، ما به عنوان یک نیروی سیاسی مهم در صحنه رویدادهای کشور، تا چه میزان کادرهایی را برای حضور در این رسانه ها آماده کرده ایم؟

دروازه‌ی نجات ایران، گذار از نظام است. اما برای ممانعت از دو سناریوی ابقای نظام و تغییر از بیرون و نیز جهت دادن به فروپاشی در خدمت جایگزینی، می‌باید اهرم تحقق شف گذار فراهم آید که همانا نیرومندی جنبش است و گردآمدن منادیان جامعه‌ی متکثر (آلترناتیو). وگرنه هدایت انرژی دمکراتیک جامعه برای گذار از نظام ممکن نخواهد شد و فرجام نیکی در پی نخواهد داشت. از اینرو، هماهنگی‌ها برای شکل‌گیری اهرم «مای بزرگ سکولار دمکراسی» میان اپوزیسیون دمکراتیک، جنبه‌ی کلیدی و مقدم در روند گذار دارد و عنصر مکمل این مشی، همانا تلاش...

دلیل اصلی تصمیم شورای مرکزی حزب برای برگزاری کنگره‌ی زودرس تحولات سیاسی بعد از جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» و ضرورت واکنش مناسب در مورد آن، طبعا بازبینی در سیاست‌های جاری حزب متناسب با شرائط جدید، ایجاد تغییرات لازم با توجه روند تحولات جدید بود. طی ماه‌هائی که جنبش انقلابی در اوج بود، نقطه‌نظرات متفاوتی در رابطه با این جنبش و چشم‌اندازهای محتمل آن مطرح بود. از این رو هم بود که تعدادی از رفقای حزب سیاست‌های جاری حزب را پاسخگو نمی‌دانستند و خواستار برگزاری کنگره‌ی فوق‌العاده بودند، تعدادی دیگر، برای بازبینی سیاست‌های حزب، خواستار برگزاری کنگره‌ی زودرس و پیش از موعد مقرر بودند،

تحرک و برآمد شما در حرکتی رو به جلو، اعم از اینکه بخواهد جنبه‌ی سازمانی بیابد و یا شکل بلوک به خود گیرد، از نقطه نظر مصالح سکولار دمکراسی یک ضرورت برای کشور به شمار می‌رود و هم از اینرو، چپ دمکرات می‌تواند آن را در خدمت سکولاریسم، دمکراتیسم و توانمندی مبارزه برای عدالت اجتماعی بداند و به استقبال‌اش برآید. برای شما دوستان، موفقیت این نشست‌ را در سمت آزادی‌خواهی، دمکراسی‌جویی، تبعیض‌ستیزی، عدالت‌طلبی و سکولاریسم پایدار‌ آرزو دارم

اواخر فروردین سال ۵۸ برای اولین بار بود که در شهر کارگریِ آبادان، دوست‌داران و هواداران سازمان چریکهای فدائی خلق ایران تصمیم گرفتند برای بزرگ‌داشت چهارمین سالگرد به گلوله بستن بیژن جزنی و ۸ تن دیگر از یارانش* که در تپه های اوین به گلوله بسته شده بودند؛ مراسمی برپا نمایند.

اتلاف زمان خواهد بود که منشور مهسا یا منشور دیگری، در توهم محوری شدن گرفتار شود. جنبش زن زندگی آزادی، برای پیروزی به یک رهبری قوی سیاسی و به منشوری مشترک نیاز دارد. بدون چنین رهبری، بی تردید این جنبش با هزینه های بسیار، بی نتیجه ای، به پایان می رسد. وظیفه جنبش سیاسی دموکراسی و آزادی خواه و عدالت جو، در داخل و خارج از کشور است که به این ضرورت بدون تاخیر، پاسخ دهد. منشورها، و تهیه کنندگان منشورها تا رسیدن به نتیجه و تا پاسخگویی به ضرورت راه درازی در پیش دارند.

اخبار رسیده حاکی از آن است که مردم راه ایستادگی در برابر جنایت های شیمیایی را برگزیده اند. ایستادگی در برابر حمله های شیمیایی می تواند از یکسو مانع گسترش آن به محله های مسکونی و دیگر عرصه های عمومی شود و از سوی دیگر موجب خواهد شد که بخش های مردّد و متزلزل جامعه از حکومت جدا شوند. رمز پیروزی و پایداری مردم ایران در این نبرد، متشکل شدن هر چه بیشتر و اتحاد نیروهای ملی، دمکرات و سکولار است.

توافق میان ثقل (بلوک ) جمهوری خواهی سکولار دمکرات با بلوک یا بلوکهای دیگر نیروهای سکولار دمکرات حول گذار مسالمت آمیز و دمکراتیک از جمهوری اسلامی به دمکراسی، نیاز عاجل جنبش زن زندگی آزادی و جنبش های اجتماعی جامعه ما، در خدمت گسترش امید آفرينی، اعتمادسازی، خودباوری و همبستگی در راه گذار به دمکراسی است.

بعید است آقای پهلوی مطلع نباشد که حالا دیگر گستاخی‌های این چماق‌داران بدانجا رسیده است که قرار گرفتن عکس نمادهای این جنبش – جان‌باختگانی همانند ژینا، سارینا، کیان و... - تحت الشعاع تصاویر چند متری شخص او هم آنها را راضی نمی‌کند. اما این دیگر بسیار عجیب‌ خواهد بود هرگاه نشنیده‌باشد که این جماعت چه سان در هفته‌های اخیر عکس ثابتی سر ساواک جلاد را چسبیده به تصویر خود او بالا می‌برند و گاه حتی مرتفع‌تر هم نمایش می‌دهند.

اکنون که با همت فعالان کارگری و دانشجویی و معلمان و ... این منشور تدوین گردیده است میبایست حمایت همه جانبه نیروها و احزاب و سازمانهای ملی و دموکرات و چپ از منشور صورت گرفته و سعی شود از آن به‌عنوان محور اتحاد نیروها بهره لازم را برده و در کنار بیانیه موسوی که توانست حمایت همه جانبه جریانات مختلف جمهوریخواه را در بر داشته باشد به ایجاد وفاق یاری رسانده و در تقویت آلترناتیو دموکراتیک ایران مورد توجه جدی قرار بگیرد.

اکنون هم لازم است آزادیخواهان با در اولویت قرار دادن گذر از جمهوری اسلامی نسبت به هر امر دیگر، بر بسیج حول سکولار دمکراسی متکثر بکوشند. اما اینبار، ضمن مخالفت با هر گرایش دیکتاتوری در هر شاخه از اپوزیسیون نظام و به ویژه آنانی که علیه «پنجاه و هفتی‌ها» تیغ برای انتقام تیز کرده‌اند. نیرویی که با گسیختن بند، هیچ ابایی از دادن شعارهای «مرگ بر سه فاسد/ ملا، چپی، مجاهد» و «مخالف پهلوی/ در خدمت اجنبی» ندارد.

بیش از چهار ماه از جنبش انقلابی "زن، زندگی، آزادی" می گذرد. این جنبش طی مدتی کوتاه بسیاری از مفاهیم را دگرگون و تثبیت نمود. احترام به زن، موضوع حجاب و شکسته شدن اتوریته نظام و رهبر مستبد آن علی خامنه ای در اذهان مردم برای حتی حکومتیان و.. را نهادینه کرد. اما ضعف پراکندگی نیروهای اپوزیسیون دموکرات، امکان به زیر کشیدن استبداد حاکم را به تاخیر انداخته است.

شرط تعیین کننده برای موفقیت گفتگوی جمع ۸ نفره، در آن است که واقع بینی را پیشه کند و بدور از بلند پروازی های خیالی و تمامیت خواهانه، حد خود را و حق دیگران را چه شخصیت ها و چه احزاب و سازمان های دارای گرایشات متفاوت به رسمیت بشناسد. هم‌پذیری در پیش گیرد و گرایشات مردمان دیگر را نادیده نگیرد. بین خودی و دیگری که اختلاف هست، تنوع را بخواهد و نه تفرد را، با هم زیستن را بخواهد و نه حذف را. این چنین اندیشیدن و عمل کردن، امری بنیادی است. پذیرش تنوع میان ایرانیان، سرنوشت ساز است.

آنچه که بدون هیچ توضیحی به ابهام دامن می زند انتخاب روز ۲۲ بهمن است که بیش از هر چیز، روز انقلاب را در اذهان تداعی می کند و این هدف چندان قرابتی با بسیج ملی علیه جمهوری اسلامی ندارد. در میان حامیان این حرکت نیز نوک تیز حمله انقلاب بهمن است که با واژه هائی نظیر روز نکبت توصیف اش می کنند. طبعا جمهوری اسلامی جرثومه فساد بوده و هست. حکومتی است که خشونت و وحشیگری اش با مردم روی حکومت شاه را سفید کرده است. اما انقلاب در نتیجه اجحافات و تبعیضات و نابرابری و استبداد رخ داد.

چگونه شخصی مانند او(رضا پهلوی) می تواند رهبر یک قیام دموکراتیک باشد؟ در مقابل او، نظرات مخالف و گروههای بسیار دیگری نیز وجود دارند.
اما رضا پهلوی زرنگ است. او نه تنها به نفع دموکراسی سکولار و انتخابات آزاد صحبت می کند، بلکه بر مذهب مسلمان خود تأکید می کند و همچنین سعی در جذب روحانیون منتقد رژیم نیز دارد.

اینکه چه شد وچرا رضا پهلوی با وجود همه گفته هایش درچندی قبل پیرامون دموکراسی وحقوق بشرتا حد ترجیح جمهوری به حکومت موروثی فیلش یاد هندوستان کرد ناروشن است و گمانه زنی ره بجائی نمی برد . ولی فارغ از این نکته ، همه داده ها نشان از آن دارند که جنبش متکثرو رنگارنگ مبارزاتی زن زندگی آزادی در ایران بی اعتنا به این کارزار ونیز دیگر کارزار های مدعیان رهبری در خارج در شرایطی سخت ودشوار وهمراه با فراز ونشیب راه پر سنگلاخ خود را در مصاف با دستگاه جهنمی حکومت فقها می پیماید .

من فکر می کنم آقای پهلوی به این دلیل از ایجاد تفرقه در صفوف نیروهای سیاسی داخل و خارج کشور واهمه ندارد که تصور می کند اکثریت مردم ایران با او و پیرو او هستند و همان بهتر که بقیه حذف شوند تا او رهبر بلامنازع مرحلۀ گذار از جمهوری اسلامی باشد. از این رو لابد شکاف ایجاد شده را در واقع نوعی تصفیه و پاکسازی می داند و نه تفرقه و انشعاب. و احتمالا پیش خودش حساب کرده است که اگر موفق شود خود را به عنوان وکیل مردم برای مرحلۀ گذار جا بیندازد، پس از گذار هم حتما همان مردم در یک انتخابات دموکراتیک!

آقای رضا پهلوی که همواره فریبکارانه از دموکراسی و حقوق بشر سخن می‌گوید حتی یک‌بار از رفتارهای ضددموکراتیک و تعرض آمیز هواداران خود انتقاد نکرده‌است. حتی هنکامی که همسر ایشان شعار انسان ستیز و شرم آور "مرک بر سه فاسد ملا ، چپی ، مجاهد" را انتشار دادند، شاهزاده دموکرات همسر خود را از انتشار این شعار شبه فاشیستی برحذر نداشت. این برخورد نشانه ریاکاری ایشان است.

بدانید که شعله‌ی فروزان مبارزاتی «نه!» به اعدام از سوی میلیون‌ها ایرانی و صدها میلیون پشتیبان آنان در مخالفت با سیاست اعدام، تنها پرتو افکن بر مبارزه‌ی هم اینک جاری علیه آن محدود نیست. این مشعلی است که به فردا هم سپرده خواهد شد. این اعتراض، فقط در کنشگری سیاسی هم اکنونی نمی‌ماند، امتداد تا آینده دارد

طبقه اقتصادی ضد شفافیت، طبقه سیاسی ضد دموکراتیک، جماعتی کم یا زیاد زندگی باخته و پریشان و ازخودبیخود و تابع شاهی خیالی، واقعیاتی مشهود و مسلم هستند. این واقعیات را که در شکست جنبش «زن، زندگی، آزادی» نقش قاطع دارند، باید خطری جدی شناخت و منزوی ساخت

اشکار است که احکام اعدام و خطر قتل معترضان وجه المصالحه رژیم است نسبت به جنبش و در این ابهامی وجود ندارد. در برابر این واقعیت، اقدامات و اعمال تمامی بازیگران سیاسی و مدنی از جمله گرایشهای منتسب به حاکمیت، اصلاح طلبان و به ویژه شخص محمد خاتمی، رئیس جمهور پیشین این نظام، مورد قضاوت قرار خواهند گرفت.

این سؤال که آیا تجربۀ سوریه در ایران تکرار خواهد شد؟" یکی از سؤالهای نسبتاً رایج کنونی در مواجه با روندهای درون کشور است. من مطمئن نیستم. نکته ی گرهی/ محوری در این باره، این سئوال است که "آیا در جریان مبارزه جاری، موضوع آن تغییر می کند یا نمی کند؟"

نه بازیهای جهانی تمام شده و نه تلاش برای تصاحب تیم ملی پایان یافته است. هنوز امکان شگفتیهای تازه ای وجود دارد. این تیم می تواند با نمایش خوب از فوتبال و در عین حال نمایشی از اعتراض دوباره تیم مردم شود. این سکه به هوا پرتاب شده و در حال چرخ زدن است و هزار چرخ می خورد تا به زمین افتد.

کلاً و خاصه امسال متأسفانه روز کودک جایی برای تبریک و تهنیت باقی نمانده است. اما این روز برای اعتراض و تلاش برای توقف جنایاتی کە در حق کودکان در ایران اعمال شدە و می شوند، فرصت مغتنمی است کە نباید آن را از دست داد. کشتار کودکان را باید متوقف کرد. این فعلاً بهترین هدیە و خدمتی است کە می توان بە مناسبت روز کودک انجام داد!

اکنون صدهاهزار مبارز جان برکف در خیابانها و ملیونها مردم محروم و تحت ستم ایران در کردستان، بلوچستان، خوزستان، و در سراسر ایرا ن چشم به راه حمایت شما از مبارزات مردم ایران علیه استبداد در برابر میلیاردها مردم جهان هستند. دوران قهرمانی زود گذر است اما با مردم بودن نامی جاودانه همچون تختی را برای شما در تاریخ مبارزات آزادیخواهی ثبت خواهد کرد.

هر ایرانی آزادیخواه، دمکرات و مدافع برابر حقوقی شهروندی لازم است با نهیب زدن به خود و صیقل دادن وجدان شهروندی‌اش بپذیرد که بلوچستان در زمره‌ی فراموش شدگان است و وظیفه‌‌برای جبران انواع ستم‌های تاریخی تحمیلی بر این فقیرترین مردمان کشور چیست؟ جمهوری اسلامی نه خصم این مردم دردمند، که انکار آنهاست.

ارائه کنندگان این دست آمار و ارزیابی، با این آمارسازیهای ابلهانە و تلاش برای گوه گذاری بین دانشجویان و جامعه بە غلط تصور می کنند می توانند اعمال جنایتکارانە خود را توجیە کنند، حجاب اجباری را، چنان کە مسئولان حکومتی بر حفظ آن تاکید می ورزند، برقرار نگە دارند و اعتراضات دانشجوئی را مهار سازند. اما آنها در واقع بنزین روی آتش خشم مردم می ریزند.

مکمل این رویکرد ضرور سیاسی و حتی مهم‌تر از آن، ورود اپوزیسیون دمکرات به میدان گفتگوی بی‌درنگ با نیت رسیدن به توافقات در راستای شکل گیری مرکز هماهنگی ملی است. سازمان‌دهی گفتگوی سریع و دو سویه بلوک‌ها با همدیگر و همکاری‌های ممکن احزاب با یکدیگر، مبرم‌ترین، دسترس‌پذیرترین و تحقق‌یافتنی‌ترین اقدام سیاسی در حال حاضر است. گفتگو، تعهد دادن پیشاپیش از سوی طرفین به همدیگر نیست؛ با آغاز شدن و ادامه‌یافتن هم می‌تواند به بر بنشیند و هم می‌تواند در حد تفاهم باقی بماند.

قتل مهسا جرقه ای بود که باروت زیر خاکستر را منفجر کرد. امروز دیگر تجمعات صنفی نیست و سیاسی است و کل نظام را نشانه گرفته است. تعدادی زیادی کودک مفقود شده و یا به قتل رسیده اند. شعار زن - زندگی – آزادی یعنی ما زنان و نسل جوان می خواهیم نفس بکشیم. ما می خواهیم خودمان برای زندگیمان تصمیم بگیریم. انتخاب پوشش حق ماست ، حق سفر ، حق حضانت ...

آری، هم‌میهنان آزادی‌خواه و مبارز
بیائیم در این لحظات حساس و شرایط سرنوشت ساز، گفت و گو برای ایجاد نهاد هماهنگی دمکراتیک فراگیر را همین امروز در دستور کار خود قرار دهیم. فردا دیر است.

علیرغم مشکلات پیشگفته بر سر راه اعتصاب های سراسری سیاسی، نشانه های امیدبخشی از تلاش های راهجویانه طبقه های محروم برای ورود به مرحله عالی تر مبارزه با نظام اسلامی وجود دارند. نمونه هایی مانند اعتصاب کارگران عسلویه با خواست های روشن سیاسی، اعتصاب دانشگاه ها و اعتصاب های بازاریان خرده پا در برخی منطقه ها، حکایت از آن دارند که مردم به این نتیجه رسیده اند که برای شکستن دستگاه سرکوب به سلاح اعتصاب متوسل شوند.

زن و محروم کردن زن است. دین با تکیه بر محروم کردن زن از وجود مستقلش، دین سالاری را نظام مند کرده و می کند. نظام جمهوری اسلامی، با تبعیض به زن بنا شده است. با مبارزات شجاعانه و جانبازانه جوانان، حجاب اجباری، بیرق تبعیض جنسیتی دینی، خوار و منزوی گشته و از این راه ضربه ای جانانه نثار دین سالاری شد. پوشش اختیاری پیروز شد و این پیروزی، خامنه ای را به تسلیم به اراده مردم مجبور ساخته و در سخنانش تحت عنوان "دعوا سر حجاب و بدحجابی نیست" منعکس شده است، چون دعوا سر حجاب اجباری و طرد آن بوده است.

این نسل حاصل یک انقلاب فرهنگی ارام و مستمر در طی بیست سال گذشته در ایران می باشد در واقع از طریق همراهی بینانسلی روی داده است کسانی که در دهه های شصت و هفتاد در همین نظام اموزشی تحصیل کردند وقتی وارد جامعه شدند شروع کردند به مطالبه گری از حکومت دیکتاتوری و حاصل این کوشش انها وقایع سالهای 78 و 88 بود در ان برحه از زمان مغلوب نظام سرکوب گر شدند اما افکار و مطالعات سیاسی شان را در دنیای فردی و خانوادگی خود...

جمهوری اسلامی همچنان بدنبال این هم هست که جنبش اعتراضی مردم را به نیروهای خارجی وصل کرده و با برانگیختن حس ناسیونالیستی در اذهان مردم چهره احزاب کردستانی را مخدوش کند. از طرف دیگر همانطور که با ارسال افراد نفوذی به میان مردم معترض و تشویق و تحریک انها به اعمال تخریبی قصد دارد مردم حاضر در خیابان ها را به اقدامات خشونت افزا بکشاند،