رفتن به محتوای اصلی

رحمان

دنیایِ واژگون
انتهایِ شب را می شمارم
جنونِ مرگ
چشمانم روشن شد
مانده قابی کهنه در نگاهم
نگاهم بال می‌زند
کهریزک قتلگاهی در آخر دنیا
همه کارت‌ها سوختند
پهنه های تنهایی
بگذار باران ببارد
از میانهِ شب
در انتظارِ باران
چشمان بیدار
نخستین شکوفه  بدون بهار
ببار باران
دوباره باز می گردیم
پشتِ کلمه ها
زیر پایمان را خالی کردند
قلبهایِ شعله ور
زمستان عقیم
شبِ شهر
در رثایِ زنانِ میهنم
ستاره ها
عطرِ گلِ سرخ
آوار!
غزه آخر دنیا
سپیدارِ جوان
برای غزه
آوردگاه
شبروانِ پاییز