دیدگاه‌ها

در دهه های گذشته، مناسبات احزاب سوسیال دموکرات با اتحادیه های کارگری به این صورت بود، که این اتحادیه های در مقابل اعلام حمایت از کاندیدا های احزاب سوسیال دموکرات، سهمیه درصدی مشخصی را از از تعداد کاندیداهای این احزاب برای کنگره و سنا را در اختیار داشته، تعیین و معرفی می کردند. به همان نسبت آنها در تعیین سیاستها و برنامه های این احزاب مشارکت و دخالت مستقیم در تصمیم گیری ها را داشتند.

بزرگترین کشور صنعتی جهان، که هنوز بیشتر تولیدات صنعتی خود را در خارج از مرزهای خود انجام میدهد، و همین دیروز پرستاران آمریکائی به دلیل نداشتن پوشش های ایمنی لازم در بیمارستان ها دست به اعتصاب زده بودند، به ناگاه با معجزه های نوینی به میدان می ایند که گویا آنها با اولین و بهترین و مناسب ترین کشف های داروئی با کارآمدی موثر تنها سی درصد در جهان میخواهند بعنوان تنها داروی موثر تولید شده توسط شرکت های داروئی آمریکائی به میدان بیایند.

امروزه در زمان حاکمیت سرمایه داری مالی، نظام چرخشی اقتصادی مبتنی بر فرهنگ هزینه کردن های اجتماعی از طریق بدهکاری ها، سوداگری بر مبنای اسناد بهاداری که به پشتوانه اسناد بهادار دیگر بصورت زنجیره ای ساخته شده اند، و هیچ ارتباطی با شاخص های مستقیم ارزشی اقتصادی ندارند و بر پایه یک نظام اقتصادی با ماهیت ورشکستگی میچرخد.

نباید اقتدار نظامی حکومت را چه در منطقه و چه در توانایی سرکوب داخلی دستکم گرفت‌. جمهوری اسلامی ایران حکومت شاه نیست که تحت فشار برآمد اجتماعی یا فشار بین المللی قدرت را به سادگی واگذار کند. این نظامی است که از دل انقلاب برآمده است و تکتیک‌های سرکوب جنبش‌های اجتماعی را به خوبی‌ بلد است و مهارتش هرچه بیشتر شده است.

باید اقرار کرد که در زمینه های تبلیغات در دنیای دیجیتال مجازی، نئولیبرال های سلطنتی و اسلامی ایرانی از نیروهای دموکرات، آزادیخواه و چپ های سوسیالیستی چندین قدم جلوتر هستند. این نمونه را در بسیج آنها بعد از فاجعه کشتارهای آبان ماه سال گذشته شاهد بودیم. اگر رسانه هایی هم که بخواهد دروغ پراکنی ها و فجایع پشت پرده امپریالیستها را افشا نماید، به سرنوشت جولیان اسانژ ها و ویکی لیکس ها دچار خواهد شد.

موضوع کرونا و کشتار کارگران در محیط های کار ناامن ایران، دغدغه کنونی همه فعالان کارگری می باشد که در این رابطه با نگاه یک وجهی جمهوری اسلامی را مسبب این امر معرفی می کنند تا از پرداختن به رکن اصلی تحریم 40 ساله ایران چشم بپوشند. اینکه کارگران نمی توانند محدودیت ها را رعایت کنند، مسبب رعایت نکردن آن کیست؟ جمهوری اسلامی؟ دولت اعتدال و توسعه حسن روحانی؟

یکی از جنبه های واقعاً غم انگیز اتحادیه اروپایی آن است که نتوانست برای توسعه واتخاذ آمادگی برنامه هایی را که می توانست به عنوان یک واحد، به عنوان یک منطقه به بیماری پاسخ دهد به اجر بگذارد. و بنا براین هر کشوری از اتحادیه اقدام هایی را بدون هیچ گونه هماهنگی اتخاذ کرد و افکار عمومی بدون دانستن آن که کدام رویکرد بهتر است سر در گم رها شد.

مؤسسات درمانی که اولویت خویش را نه بر حفاظت از جان مردم، بلکه سود دهی بیشتر برای صاحبان سرمایه تعیین نموده بودند، در مقابل حمله بحران ساز این ویروس، تنها قادر بودند به بخش های اندک و توانمند جامعه خدمت رسانی کرده باشند. آنها حتی برای کاهش هزینه هر چه بیشتر، از انبار کردن استراتژیک تجهیزات و داروهای لازم برای بحران های مشابه، به این دلیل که هزینه بردار است امتناع کرده و از این طریق میلیون ها انسان را در پیشرفته ترین کشورهای صنعتی جهان در مقابله با این ویروس به صورت خلع سلاح شده ای به میدان مبارزه فرستادند.

سلول انفرادی دنیای دیگری‌ست. آنجا هیچ چیزش شبیه بیرون نیست. اولین ضربه همین است. ضربه به عادت‌ها، به خود‌ انگاره‌ها؛ یعنی همان تصویری که هر فردی از خود دارد. مثل این است که در چنین شرایطی قبل از هرچیز تصویر فرد از خودش مخدوش می‌شود. اینجا از اعتماد خبری نیست. اینجا محیط اتهام و دفاع است. اینجا محیطِ بردنِ اعمال و افکار در زیر ذره‌بینِ شک است و آدمی معمولاً از زندگی در محیط‌های شک‌آلود دچار اضطراب می‌شود.

هیچ چیز تلخ تر، خطرناک تر و مفلوک تر از یک ملت، یک جامعه بی هویت شده وچهره ملی از دست داده نیست. جامعه ای بی حس شده، معلق گشته در فضا، گم شده درنا کجا آباد حکومت اسلامی.

امپریالیسم جهانی راه برون رفت خویش را در دست یازیدن به فاشیسم کین توزانه با غیر خودی هایی که آنسوی مرزها قرار دارند، یافته است. آنها از هم اکنون در راستای پیشبرد این استزاتژی ویرانگرانه و جنایت کارانه بر علیه غیر خودی ها آغاز به کوبیدن بر طبل های جنگی نموده اند.

رژیم جمهوری اسلامی نیز تاکنون هیچگونه طرح وبرنامه ای اساسی برای یاری رسانی در نظر نگرفته است، هرچند که تجربه سالیان اخیر نشانگر این واقعیت است که رژیم در مصائبی مانند زلزله و سیل و دیگر بلایا در رساندن کمک های ضروری و کافی به آسیب دیدگان از کارنامه بسیار بدی برخوردار است، و این مردم نوعدوست و فداکار بودند که با احساس مسئولیت درتمام ایران به یاری هموطنان شتافتند، اما شرایط کنونی و قرنطینه امکان کمک رسانی مردمی به آسیب دیدگان را با مشکلاتی مواجه خواهد کرد.

اگر کسی هم تا کنون به این خصلت ویرانگری و انگلین سرمایه داری باورنداشت اکنون می تواند با حضور و تاخت و تازاین این «مهمان» فی الواقع دعوت شده بخوبی آن را به خوبی حس و لمس کند. بنابراین خلط موضوع بین ویژگی های این یا آن سرمایه و این یا آن قالب های انضمامی و مشخص و محلی، و سرشت عام سرمایه داری درمقیاس جهانی و ندیدن رابطه توامان زیست و تنازع آن ها در یک کالبدمشترک، تنها آشفتن مناسبات و مرزهای رابطه تحلیل خاص ها با وضعیت عام است.

در جامعه ای که اعتماد متقابلی بین حکومت و مردم وجود ندارد، مدیریت بحران هایی از نوع اپیدمی کرونا بسیار شواری خواهد بود. این بی اعتمادی از جمله دلایل بی اعتنایی مردم حتی به رهنمودها و دستورات نظام برای جلوگیری از شیوع بیشتر کرونا است.

حال بسیارانی از قرنطینه شدگان در خانه از خود می پرسند؟ براستی این زندانیان سیاسی که به خاطر دفاع از آزادی وحق شهروندی من بار چنین زندان های طویل المدت را بردوش می کشند، چگونه طاقت می آورند، این همه ستم وجور رفته برخود را ؟ آن هم نه به خاطر خود، بلکه در دفاع از شرف وآزادی من ومن نوعی؟

اتفاق قابل توجهی در چین در حال وقوع است، اگر وال استریت جورنال آن را به درستی دریابد. ملت چین در حال آغاز بیرون آمدن از تجربه ویرانگر ویروس کرونای خود هستند، اما کسب و کارها به نظر نمی رسد مانند همیشه در حال پس رفتن باشد: به نوعی چین جایی است که امریکا و اروپا امید وارند در طی هفته ها و ماه های آینده به وضعیت آن برسند.

پیامی که ترس از اجنه چنبر زده بر دور او را نشان می دهد. دغدغه خاطر او از مسئله جانشینی ، چگونگی اعمال بی سوال و جواب قدرت در تمامی عرصه ها! در شرایطی که روند حوادث و آخرین انتخابا ت مجلس شکست کامل تبدیل ملت به امت را نشان داد .عزم جزم او در تکیه بر قشون کف خیابانی ! یک دست کردن حکومت با تکیه یه بر سر نیزه نظامیان ویکسره کردن تکلیف خود با این احنه را تیز نشان داد.

تئوری توطئه سلاح زیستی ویروس کرونا نه تنها در نمایش دروغ بودن خود شکست خورده است، بلکه حتی به نظر می رسد موج دوم آن آغازمی شود و سیاست مداران برجسته ی کشورهای جهان در حال پذیرفتن آن هستند.

در گفتگوبا رادیو همبستگی گفتم که تضعیف خرافات شفا بخشی مراکز مقدس که زمینه ساز بازهم بیشتر سکولاریسم خواهد شد تنها یکی از پیامدهای شیوع کرونا است. دراین گفتگو درباره تغییرات احتمالی ده گانه بر ذهنیت مردم در عصر کرونا که برخی از آنها تنها مختص ایران نیز نیست اشاره کردم.

یک قانون طلائی مرتبط با پیروزی در نبرد که خود عصاره تجربه های تاریخی است که هنوز هم معتبر است به ما خاطر نشان می کند که شرط پیروزی در هرنبردمشخص مستلزم جمع آوری حداکثر نیرو در صفوف جنبش از یکسو و متشتت ساختن صفوف دشمن و منزوی کردن کامل آن از سوی دیگر است. بدون چنین راهبردی امکان خروج از وضعیت اضطراری و پیروزی وجود ندارد.

اخیرا نیز کشورهایی نظیر سویس, چین, روسیه و قطر و امارات و همچنین خود سازمان بهداشت جهانی و حتی یونیسف کمک های پزشکی فراوانی به ایران کردند. در نتیجه محدودیتی برای دارو و لوازم پزشکی و غذا وجود نداشته و ندارد.

انتظار آن که یک بیماری، حتی بیماری ای با نرخ اپیدمیک، می تواند منحنی اقتصادی را که بیش از یک قرن است در حال ساختن است معکوس کند مسخره به نظر می رسد. اما شیوع ویروس کرونا با حملات بر جهانی سازی اقتصادی از محل های مختلفی هم زمان است.

گسستگی کشورهای جهان سوم از کشورهای امپریالیستی میتواند در دوران بعد از شیوع ویروس کرونا شدت و گستره بیشتری بگیرد. کشورهای بیشتری و توده های عظیم بیشتری به دنبال راهکارهای ارزشی غیر از سرمایه داری خواهند گشت، تا اینکه خود را از این بحران عظیم مصون نگه داشته و برنامه های مردمی تری برای زندگی اینده خویش تنظیم نمایند.

شما که مدافع خستگی نا پذیر حقوق بشر هستید، شاید اطلاع نداشته باشید که عده ای از جوانان اندیشمند ما که آرمانی جز بهروزی مردم نداشتند، در زیر شکنجه های ساواک گل زندگی شان پرپر شد و قلب پر مهرشان از کار ایستاد این اسامی را برای شما می نویسم شاید روزی برای آرشیو شما لازم باشد این فرزندان شریف میهن از سال ٥۰ تا ٥۷ در زیز شکنجه جان باختند

ما، در این نوشته کوتاه، احتمال تئوری توطئه را حذف کرده و آن را به کنار میگذاریم. اگر اندک احتمال ناچیزی هم در این زمینه برای آن جا باز کرده باشیم، میتوان انتظار فاجعه های بیشتری، مشابه آنچه بعد از فاجعه یازده سپتامبر پیش آمد را حدث زده و احتمال داد.

حتی اگرآمار رسمی درباب شمار مبتلایان به کرونا و شمار جان باختگان ابتلا به آن درست باشد، شمار جانباختگان نزدیک به یک پانزدهم و شمار مبتلایان را منابع رسمی کشور چیزی نزدیک به 3 درصد آمار جهانی و بسیار نامتناسب با میانگین جهانی نسبت درگذشتگان و میتلایان اعلام کرده اند که پیوسته رو به افزایش بوده است.

کارشناسان می گویند، این مجموعه(صنعتی - دارویی)، شاغلان پزشکی و مردم باید به پذیرند که سلامتی صرفاً مسئله یک فرد بیمار، دکتر، و بیمارستان نیست. مسائل گسترده اجتماعی اقتصادی و محیط زیستی که روی سلامتی تأثیر می گذارند وجود دارند که آن مسائل نادیده گرفته می شوند.

شوربختانه اینگونه سیاست های مرگ آور و غیر علمی و تمهیدهای وقفه آفرین که باعث تاخیر و ابطال وقت حساس و حیاتی برای پیشگیری کرونا می شوند، علاوه بر تحمیل هزینه های دردآور جانی و اقتصادی سنگین، نه تنها سردرگمی و آشفتگی مسئولین جمهوری اسلامی را عیان می کنند بلکه بیانگر به هم ریختگی و سراسیمگی راهبردی مسئولین نیز هستند، که گویا با واقعیت های علمی و عینی ناسازگاری عمیق دارد.

اپوزیسون خارج از کشور باید که در حرکتی یک پارچه و متحد به حمایت از این عزیزان بر خیزد و نشان دهد که هیچ امری بالاتر از دفاع مشترک و یک پارچه و مهم تر از جان زندانیان سیاسی بی پناه و در معرض خطر نیست! صدای بی پناهی زندانیان سیاسی را در یابیم، توطئه و خطری که بر سر آن ها سایه افکنده است را فریاد بزنیم.

بر آمد مجدد طالبان نه ناشی از قدرت آن ها بلکه ناشی از کشمکش رهبران فعلی بر سر قدرت است، که منافع خود را بر منافع مردم ارجح می دانند. از اتلاف وقت برای رسیدن به یک اجماع، یافتن یک زبان مشترک جهت یک وحدت ملی، دلسرد کردن مردم، ضعیف کردن،گرفتن آخرین رمق اقتصادی، نهایت امید مردم، به چنین حکومت گران بدون عرق ملی است که طالبان قدرت می گیرند!

حکومتی را که توان سرکوب میلیونی جنبش سبز و کشتار وحشیانه صد ها شهر در خیزش آبان ماه را دارد! قادر به تأمین هزینه میلیارد ها دلار در سوریه، لبنان ، یمن و فلسطین است و موشک بر پایگاه امریکا می کوبد؛ اما در مقابله با سیل، زلزله، و این فاجعه اپیدمی کرونا چنین نا توان و فاقد کار آئی است. حتی برای تأمین ساده ترین وسایل ایمنی!

بدون همکاری و همیاری فعال و مبتکرانه و آزاد مردم , نمی توان بدرستی علیه کرونا مبارزه کرد. توده های مردم در صورتیکه اعتماد داشته باشند, در چارچوب برنامه ها و دستور العمل های دانش پایه, می توانند ناممکن ها را ممکن کنند, می توانند بردشوار ترین دشواریها پیروز گردند.

امروز روز تسویه حساب کرده های نا درست حکومت با مردم نیست، آشفتگی حکومت و دولت را فرصت به حساب نیاوریم. بلکه باید تلاش کنیم که دولت به وظیفه خود در قبال جامعه عمل کند و اگر تلاشی مثبت در راستای این کار انجام می دهد از این کار او حمایت کنیم. تقدیر کنیم از کادر های بهداشتی، پزشکان، پرستاران .تلاش کنیم برای مجبور کردن، حکومت و دولت در مراجعه به نهاد های بین المللی، پس نراندن پیشنهاد کشور هایی که با آن ها سر عناد دارد.

سوسیالیسم، محتوای آرمان های صلح طلبانه انسانی، زیست هارمونیک انسانها با طبیعت، پایه گذاری نظامی انسان محور، به جای سود محوری و استثمار اقلیت یک درصدی از نود و نه درصد احاد جامعه است. سوسیالیسم، نسخه از قبل نوشته شده ای نبوده، بلکه مبتنی بر بکارگیری یکسری نظام های ارزشی جهت آفرینش مدل های ساختاری مدنی خودمدیریتی اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی است.

به عبارت دیگر،سرمایه داران، منافع و حرص آن ها وجود دارد. و نیروی کار، کارگران تمام کشورها و خلق ها ...همه نوع فاجعه تحت حاکمیت طبقه سرمایه دار به راحتی به فرصتی برای طبقه سرمایه دار و طبقه حاکم تبدیل می شود.

آری هر فرصتی برای سرمایه داران به معنی فاجعه ای برای کارگران است.